La Kidnapo de Lindbergh estas unu el la plej famaj kazoj de la 20-a jarcento. Kiel rekta rezulto de la kazo, la Usona Kongreso pasigis la Federacian Kidnapo-Leĝon populare konatan kiel la Leĝo Lindbergh. La ago donis al federaciaj policoj la potencon munti kidnapintojn kiuj vojaĝas trans ŝtatlimojn kun viktimoj. La teorio estas ke federacia polico povus fari multe pli efikan laboron ne esti limigita al reguloj de aparta jurisdikcio.

La 1-an de marto 1932, 20-monata Charles Augustus Lindbergh, la filo de mondfama aviadisto Charles. Lindbergh, estis prenita de la dua rakonto de lia hejmo en Hopewell, NJ. Proksimume je la 22-a, la flegistino de la infano malkovris, ke li maltrafis kaj atentigis siajn gepatrojn. Post plia inspektado de la infanvartejo elaĉetomoneto estis malkovrita sur la fenestrobreto. La krude skribita noto postulis, ke 50,000 USD estu liveritaj al ankoraŭ malkaŝita loko.

Dum la primara krimloka enketo koto estis malkovrita sur la infanvartejo kune kun pluraj nedistingeblaj piedsignoj. Sekcioj de provizora ligna ŝtupetaro kiu estis uzita por atingi la duaetaĝan infanvartejon ankaŭ estis trovitaj. Tuj kiam 22:30 tiun vesperon, novaĵstacioj dissendis la rakonton al la nacio. La Nov-Ĵerzejo Ŝtata Police supozis pagendaĵon de la enketo gvidita fare de kolonelo H. Schwarzkopf, la patro de Golfmilito-gvidanto generalo H.Normando Schwarzkopf. Schwarzkopf estis nomumita de neniu alia ol FBI-direktoro J. Edgar Hoover.

Lindbergh poziciigis sin ĉe la kapo de enketo sen multe da rezisto de Schwarzkopf. Li akceptis Dr. John F. Condon, emeritan Bronx-lernejan instruiston, kiel la peranto inter li mem kaj la kidnapinto. La 10-an de marto 1932, Condon komencis intertraktadojn kun la kidnapinto uzante la kaŝnomon "Jafsie."

Condon renkontiĝis kun la kvazaŭa kidnapinto, viro kiu nomis sin "John", plurfoje ĉe Bronx-tombejo. Dum ilia fina renkontiĝo, la 2-an de aprilo, 50,000 USD elaĉetomono estis transdonita al "Johano" en interŝanĝo por la sekura reveno de Lindbergh Jr. Anstataŭe, noto ricevis al Condon. Ĝi asertis ke la knabo estas sekura kaj sur boato, nomita "Nellie", de la marbordo de Masaĉuseco. La boato neniam estis trovita.

Tiam, la 12-an de majo 1932, la korpo de la malaperinta knabo estis malkovrita. Kamionisto hazarde trovis siajn parte entombigitajn restaĵojn proksimume 4 mejlojn fore de la Lindbergh-loĝejo. Kuracisto determinis, ke la knabo mortis pro bato en la kapo kaj estis morta dum ĉirkaŭ du monatoj.

La sekvaj okazaĵoj pruvus decidaj por serĉi la murdinton de Lindbergh Jr.

Unue. , en 1933, kiel rezulto de la Depresio, administra ordono estis realigita deklarante ke ĉiuj oratestiloj estu resenditaj al la fisko. Okazis, ke ĉirkaŭ $40,000 el laLindbergh-elaĉetmono estis en la formo de tiuj atestiloj. Estis supozite, antaŭ la elaĉetomono, ke iu ajn en posedo de tiu kvanto da oraj atestiloj altiros atenton al si. Post la leĝigo de la plenuma ordono, tio pruvus precipe vera. Due, la seriaj numeroj de la bankbiletoj estis zorge registritaj antaŭ la elaĉetomono. Dum la homĉasado, ĉiuj oficejoj de la Novjorka Filio ricevis pamfletojn enhavantajn la seriajn numerojn de la elaĉetomonoj de Lindbergh kaj konsilis esti en alta garde por iuj matĉoj.

Enketistoj ricevis sian grandan paŭzon kiam Novjorka banko alarmis. la Novjorka Burooficejo raporti la eltrovon de 10 USD ora atestilo. La atestilo estis spurita reen al benzinstacio. Pleniga servisto ricevis la atestilon de viro, kies priskribo estis okulfrape simila al tiu de aliaj de viro pasiganta Lindbergh-notojn en la lastaj semajnoj. La deĵoranto, trovante la oran atestilon de 10 USD suspektinda, skribis la licencnumeron de la viro sur la fakturo. Tio kondukis la policon al Richard Hauptmann, germana naskita ĉarpentisto. Serĉo de la hejmo de Hauptmann malkovris 14,000 USD el la Lindbergh elaĉetmono, ligno identa al tio kutimis fari la provizoran ŝtupetaron, kaj la telefonnumeron de John Condon. Li estis arestita la 19-an de septembro 1934.

“La Provo de laCentury" komenciĝis la 2-an de januaro 1935 en Flemington, Nov-Ĵerzejo al homamaso de sesdek mil observantoj. Ĝi daŭris kvin semajnojn. Post dek unu horoj da interkonsiliĝo, la ĵurio trovis Bruno Richard Hauptmann kulpa pri unuagrada murdo kaj kondamnis lin al morto.

La 3-an de aprilo 1936, Bruno Richard Hauptmann estis mortigita sur la elektra seĝo. Ĝis hodiaŭ ekzistas tiuj, kiuj demandas ĉu la ĝusta viro estis ekzekutita pro la krimo.

Por pliaj informoj, bonvolu viziti:

Kiu Mortigis la Bebon de Lindbergh?