Estas la respondeco de la kuracisto determini la identecon de la forpasinta individuo en postmortema ekzameno. La ideala rezulto estas pozitiva identigo bazita sur objektiva indico sen dubo pri la identeco de la mortinto. En iuj kazoj, pozitiva identigo ne povas esti farita. En ĉi tiuj kazoj, supoza identigo devas esti farita por daŭrigi kun la morto-enketo kaj la dispono de la restaĵoj.

La plej rekompenca tasko de kuracisto estas pozitive identigi nekonatajn restaĵojn. Kiam ili sukcese plenumas ĉi tiun taskon, policaj esploroj povas daŭri kaj la familio havas iom da trankvilo. Tamen, kiam ili estas nekapablaj fari pozitivan identigon, ĝi malhelpas la enketon. Ĉi tio ankaŭ povas konduki al malfacilaĵoj prepari kaj prezenti mortateston kaj ankaŭ malkapablon solvi asekurojn. Pro ĉi tiuj kialoj, la prosektoro faras ĉiun eblan provon pozitive identigi la forpasintan individuon.

Sub la plej multaj cirkonstancoj, la prosektoro ne havas malfacilaĵojn identigi la individuon. Ili estas kutime prezentitaj kun nekunmetita korpo kiu estis identigita antaŭe fare de familiano. Eĉ en ĉi tiuj kazoj, la prosektoro akiras koloran vizaĝfoton de la mortinto kun identiga kaznumero kaj du aroj de klasigeblaj fingrospuroj. Ili ankaŭ registras la altecon kajpezo de la mortinto kaj konservi specimenon de la sango de la mortinto por estontaj DNA-studoj.

Fingraj spuroj

La plej fidinda metodo de identigo estas fingrospuroj. Krestpadronoj sur fingroj povas esti klasifikitaj por identigi specifajn individuojn. En la fruaj 1900-aj jaroj, la New York City Civil Service Commission adoptis la uzon de fingrospuroj por persona identigo. La FBI sekvis eblemon baldaŭ post - ĝi nun havas la plej grandan kolekton de fingrospuroj en la mondo. Tamen, antaŭmortema (antaŭ morto) rekordo de fingrospuroj devas ekzisti por establi la identecon de la mortinto uzante iliajn fingrospurojn. Se la viktimo estis fingrospurita antaŭ ol komenci laboron aŭ se ili estus arestitaj, antaŭmorta rekordo de iliaj fingrospuroj ekzistus. Ekzamenisto tiam komparus tiun antaŭmortan rekordon kun la aro de fingrospuroj prenitaj de la kadavro. Ĉi tiu lasta aro estas referita kiel postmorta rekordo.

Dentaj registroj

Alia identigmetodo estas dentalaj registroj. Tamen, kiel fingrospuroj, ia antaŭmortema rekordo devas ekzisti por fari komparon. Antaŭmortema radiografio de la dentoj estas la plej efika dentala rekordo - se ĉi tiuj registroj ekzistas, pozitiva identigo povas esti farita. Ostaj strukturoj de la makzelo, radikoj de la dentoj kaj sinusoj estas ĉiuj unikaj al individuo, igante informojn kolektitajn de dentalaj registroj.tre utila en krimmedicina odontologio. Krimmedicina odontologio estas krimmedicina scienco, kiu pritraktas, ekzamenas kaj prezentas dentalajn pruvojn en tribunalo. Denta evidenteco povas esti helpema en la identigo de persono, sed ĝi ankaŭ povas helpi taksi ilian aĝon kaj ĉu aŭ ne estis signoj de perforto. Por pliaj informoj pri krimmedicina odontologio, iru ĉi tie.

DNA

DNA ankaŭ povas esti uzata kiel tekniko por pozitiva identigo. La DNA de ĉiu persono estas unika, krom en la kazo de identaj ĝemeloj. Sciencistoj unue aplikis DNA al jurmedicino en la 1980-aj jaroj. Por establi identecon uzante DNA, ekzamenantoj devus reteni postmortemajn provaĵojn kiel ekzemple sango, hararo kun radika bulbo, haŭto, kaj osta medolo por komparo al antaŭmortaj provaĵoj. Kiel menciite antaŭe, postmortaj specimenoj estas la specimenoj kolektitaj de la prosektoro kaj la antaŭmortaj specimenoj estas specimenoj kiuj estis prenitaj iam antaŭ morto. Ĉi tiuj specimenoj devas enhavi mitokondrian DNA aŭ nukleajn ĉelojn por esti de iu ajn valoro. Antaŭmortaj specimenoj povas esti diversaj aferoj: hararo el harbroso uzata nur de la individuo, hararo aŭ vestaĵo kun makuloj kiel sango aŭ ŝvito.

Supoziciaj Metodoj

Ekzistas aliaj formoj de identigo kiuj estas nesciencaj. Ĉi tiuj metodoj ne nepre kondukas al pozitiva identigo; ili povas nur konduki al supoza identigo. Ĉi tiu tipo deidentigo uzas specifajn trajtojn por veni al akceptebla bazo de identeco por la nekonata individuo. Supoziciaj metodoj ne garantias, ke via identigo estas 100% ĝusta. Ili kutime nur donas al vi sufiĉajn pruvojn, ke vi povas supozi, ke via identigo estas ĝusta.

Fizikaj atributoj

Tio inkluzivas: sekso, aĝo, deveno, okulkoloro kaj hararo. koloro estas ofte uzata. Ankaŭ, distingaj signoj estas tre helpemaj. Ĉi tiuj markoj povas inkluzivi tatuojn, naskiĝmarkojn, cikatrojn aŭ ajnajn trapikiĝojn. Vida identigo de familiano aŭ amiko estas facila maniero identigi mortinton kondiĉe ke ne estas ekstrema putriĝo. Kutime, la prosektoro prenas fotojn de la korpo kaj havas la vivantan personon provon identigi la individuon rigardante la fotojn. Cirkonstanca indico utila por identigi la personon ĉeestas kutime aŭ sur la mortinto aŭ en la areo kie la korpo estis trovita. Vestaĵoj, juvelaĵoj, okulvitroj aŭ eĉ papero trovitaj sur la individuo povas provizi indicojn pri la identeco de la individuo. Ankaŭ, depende de la cirkonstancoj, la loko kie la korpo estis trovita povas esti ŝlosila pruvo. Se la polico trovis la kadavron ene de hejmo aŭ aŭton registrita al specifa persono, fariĝas pli facile identigi la mortinton.

Ĉi tiuj diversaj metodoj ĉiuj povas esti uzataj en postmorta identigo. Tamen, putriĝo povas fariiuj el ĉi tiuj metodoj tre malfacilaj. Ĉi tiuj metodoj ofte estas uzataj en kombinaĵo unu kun la alia. Ekzemple, distinga marko kiel tatuo povus esti uzata por malgrandigi la liston de individuoj, kies antaŭmortajn specimenojn vi devus kolekti. Vi tiam nur ekzamenus dentajn registrojn aŭ fingrospurojn de homoj, kiuj havis la saman tatuon. La plej multaj el tiuj identigmetodoj postulas antaŭmortemajn provaĵojn, kiuj povas aŭ eble ne ekzistas. Feliĉe, en la kazo, ke ne ekzistas bonaj antaŭmortaj specimenoj, ekzistas longa listo de aliaj teknikoj, kiujn la ekzamenanto povas uzi.