चेहऱ्याची ओळख आणि फेशियल रिकन्स्ट्रक्शन हे दोन्ही फॉरेन्सिकसाठी खूप महत्वाचे आहेत. गुन्ह्याचा तपास करताना दोघांचीही खास भूमिका असते.

चेहर्यावरील ओळखीचा वापर संशयित व्यक्तीला सकारात्मकरित्या ओळखण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी केला जातो. हे प्रत्यक्षदर्शीद्वारे केले जाऊ शकते किंवा चित्र असल्यास तंत्रज्ञान वापरले जाऊ शकते. हे तंत्रज्ञान चेहर्यावरील ओळखीचे सॉफ्टवेअर आहे जे प्रतिमेवरील विशिष्ट बिंदूंचा वापर करते आणि नंतर त्या बिंदूंची तुलना डेटाबेसमधील प्रतिमांच्या समान बिंदूंशी करते.

चेहऱ्याच्या पुनर्रचनाचा उपयोग पीडिताची सकारात्मक ओळख करण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी केला जातो. हे एकतर त्रिमितीय पुनर्बांधणीद्वारे केले जाऊ शकते, जे अंदाजे पुनर्रचना तयार करण्यासाठी टिश्यू मार्कर आणि चिकणमाती वापरते, किंवा अंदाजे पुनर्रचना तयार करण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी छायाचित्रण आणि स्केचिंग वापरणारे द्विमितीय पुनर्रचना.

चेहऱ्याची ओळख आणि फेशियल रिकन्स्ट्रक्शन एकमेकांशी जोडलेले आहेत कारण जरी चेहर्यावरील ओळख कार्यक्रमांचा वापर संशयित व्यक्तीला सकारात्मकरित्या ओळखण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी केला जातो आणि पीडिताची सकारात्मक ओळख करण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी चेहर्यावरील पुनर्रचनाचा वापर केला जातो. हे दोघेही एकाच ध्येयासाठी कार्यरत आहेत, अज्ञात ओळखण्याचा प्रयत्न करतात. आणि ते चेहऱ्यावरील बिंदूंचा वापर करून त्यांना मार्गदर्शन करतात जेणेकरून प्रतिमा आशेने जुळेल किंवा शिल्पकार पुनर्रचना शक्य तितक्या अचूक करू शकेल. जर एखाद्याने पाहिले तर चेहर्याचे पुनर्रचना हे चेहर्याचे दुसरे रूप आहेओळख.

3D फॉरेन्सिक फेशियल रिकन्स्ट्रक्शन ही कवटीपासून चेहरा कसा दिसला असेल याची पुनर्रचना करण्याची कला आहे. हे तंत्र बहुतेक वेळा सापडलेल्या कंकालच्या अवशेषांवर वापरले जाते जेथे पीडिताची ओळख अज्ञात आहे; जेव्हा इतर सर्व ओळख पद्धती पीडिताची ओळख प्रदान करण्यात अयशस्वी ठरतात तेव्हा हा शेवटचा उपाय आहे. 3D चेहर्याचे पुनर्बांधणी हे सकारात्मक ओळखीसाठी कायदेशीररित्या मान्यताप्राप्त तंत्र नाही आणि तज्ञांची साक्ष म्हणून न्यायालयात ते स्वीकारले जात नाही.

चेहऱ्याच्या पुनर्बांधणीची सुरुवात कवटीच्या वंश, लिंग आणि वयाच्या मालकाचे मूल्यांकन करून होते. वंश आणि लिंग एकट्या कवटीच्या तुलनेने चांगल्या अचूकतेने निर्धारित केले जाऊ शकते आणि विशिष्ट वयोगटांचे कवटीवरून अंदाजे अंदाजे खूप कमी असू शकतात. पुनर्बांधणीची प्रक्रिया अज्ञात कवटीचा साचा बनवून जबडा जोडलेली आणि खोट्या डोळ्यांसह सुरू होते. कवटीच्या साच्याच्या 21 वेगवेगळ्या "लँडमार्क" भागांवर डेप्थ मार्कर लावले जातात ज्यामुळे कवटीवर असलेल्या चेहऱ्याच्या ऊतींची जाडी अंदाजे मोजली जाते. ही ऊतींची जाडी कवटी गृहीत धरल्याप्रमाणे समान वयाच्या, लिंग आणि वंशाच्या इतर लोकांच्या सरासरीपेक्षा अंदाजे आहे. चेहऱ्याचे स्नायू पुढे साच्यावर ठेवले जातात आणि नंतर चेहरा टिश्यूच्या रूपात खोलीच्या एक मिलीमीटरच्या आत चिकणमातीने बांधला जातो. च्या प्रचंड प्रमाणामुळे नाक आणि डोळा सेटिंग अंदाज करणे फार कठीण आहेतफावत शक्य आहे, गणितीय मॉडेल्स अंदाजे तयार करण्यासाठी वापरली जातात, तोंडाची रुंदी विद्यार्थ्यांमधील अंतराप्रमाणेच आहे असे गृहीत धरले जाते. चेहऱ्याच्या पुनर्रचनामध्ये डोळे, नाक आणि तोंड हे बहुतेक अंदाजाचे काम करतात. जन्मखूण, सुरकुत्या, वजन, चट्टे, आणि यासारखी वैशिष्ट्ये उत्तम अंदाजे आहेत आणि कवटीच्या आधारे निश्चित केली जाऊ शकत नाहीत.

3D फॉरेन्सिक चेहर्यावरील पुनर्बांधणीसाठी कोणतीही एक पद्धत स्थापित केलेली नाही त्यामुळे अनेक भिन्न आहेत पद्धती, शेवटी चेहऱ्याची पुनर्रचना ही वैज्ञानिकदृष्ट्या आधारित कलाकाराने चेहरा कसा दिसला असेल याचे सादरीकरण आहे. 3D चेहर्याचे पुनर्रचना हे मूळतः चुकीचे मानले जाते आणि भिन्न कलाकार, समान कवटी दिल्यास, नेहमी भिन्न दिसणारे चेहरे घेऊन परत येतील.