Ślady można znaleźć na miejscu zbrodni w wielu różnych formach, w tym włosów i włókien, szkła lub gleby. Analiza szkła obejmuje określenie rodzaju szkła na podstawie jego fragmentów. Jednak cała pęknięta szyba lub okno może być pomocne przy określaniu kierunku i kolejności działania siły.

Określanie typu szkła: Ten rodzaj oznaczenia porównuje znaną próbkę z fragmentem szkła, aby sprawdzić, czy obie próbki pochodzą z tego samego źródła.

Szkło może być wykonane z wielu różnych materiałów, które różnią się w zależności od partii. Obecność różnych materiałów w szkle ułatwia odróżnienie jednej próbki od drugiej. Ponadto właściwości szkła mogą się różnić w zależności od temperatury, na jaką szkło jest narażone podczas produkcji. Podstawowe właściwości, takie jak kolor, grubość i krzywizna, mogą również pomóc w identyfikacji.Właściwości optyczne, takie jak współczynnik załamania światła (RI), są określane przez różne metody produkcji. RI to sposób, w jaki światło przechodzi przez szkło. Można to łatwo zmierzyć nawet na małych fragmentach szkła. Te właściwości pomagają wskazać, że dwie próbki szkła mogą pochodzić z tego samego źródła.

Określanie kierunku siły: Metoda ta określa, w którym kierunku pocisk przeszedł przez szkło, oceniając pęknięcia promieniowe w pierwszym koncentrycznym pierścieniu pęknięcia szkła.

Określenie kierunku działania siły jest procesem łatwym do wykonania przez technika na miejscu zbrodni. Celem tego określenia jest ustalenie, w którym kierunku pocisk przeszedł przez szybę. Metodą stosowaną do ustalenia tego jest reguła 4R: linie grzbietu na pęknięciach promieniowych są ustawione pod kątem prostym do tyłu.

Pierwszym krokiem w tej metodzie jest znalezienie pęknięć promieniowych, które znajdują się w pierwszym pęknięciu koncentrycznym. Pęknięcia promieniowe są podobne do szprych koła. Pęknięcia koncentryczne łączą pęknięcia promieniowe we wzór podobny do pajęczyny. Następnym krokiem jest ustalenie, która strona fragmentu była skierowana do wewnątrz, a która na zewnątrz. Zanieczyszczenia lub pozostałości z wewnętrznej powierzchnibędą się różnić od powierzchni zewnętrznej i są pomocne w określeniu boków.

Gdy technik znajdzie pęknięcie promieniowe i określi, która strona szkła była skierowana w którą stronę, musi spojrzeć na pękniętą krawędź szkła. Gdy pocisk uderza w szkło, tworzy wzdłuż krawędzi widoczne z profilu grzbiety zwane pęknięciami konchoidalnymi. Te pęknięcia konchoidalne są prawie równoległe do strony, w której przyłożono siłę (kierunek, z którego nadleciał pocisk).Strona szkła przeciwna do siły jest tylną stroną szkła; jest to strona szkła, w której konchoidalne pęknięcia leżą pod kątem prostym.

Sekwencja określania siły: Egzaminator może ustalić kolejność strzałów, biorąc pod uwagę punkty końcowe złamań promieniowych. Złamania promieniowe pierwszego strzału rozciągną się całkowicie, podczas gdy złamania promieniowe kolejnych strzałów zostaną zatrzymane lub odcięte, gdy wejdą w kontakt z wcześniejszymi złamaniami.

Analiza szkła może być pomocna na różne sposoby. Fragmenty szkła na miejscu zbrodni powinny być zawsze zbierane i analizowane, ponieważ można zebrać kilka wskazówek na temat wydarzeń, które miały miejsce podczas zbrodni. Fragmenty szkła z reflektorów na miejscu potrącenia i ucieczki mogą pozostawić wskazówki na temat nieznanego pojazdu. Ponadto fragmenty szkła mogą pomóc policji ustalić, w którym kierunku wystrzelono pierwszą kulęWskazówki te można zebrać poprzez analizę nawet najmniejszych fragmentów szkła.