از ژوئن 1962 تا ژانویه 1964، 13 زن مجرد بین 19 تا 85 سال در سراسر منطقه بوستون به قتل رسیدند. بسیاری از مردم بر این باور بودند که حداقل 11 مورد از این قتل‌ها توسط یک فرد انجام شده است، زیرا هر قتل به روش مشابهی انجام شده است. اعتقاد بر این بود که زنان، که همگی تنها زندگی می کردند، مهاجم را می شناختند و او را به داخل خانه راه می دادند، یا اینکه او خود را به عنوان یک تعمیرکار، یا یک مرد تحویل دهنده برای وادار کردن زنان به اجازه دادن داوطلبانه به آپارتمان خود درآورده بود. «در هر مورد، قربانیان مورد تجاوز قرار گرفته‌اند - گاهی اوقات با اشیاء خارجی - و بدن‌هایشان برهنه قرار گرفته‌اند، گویی برای یک عکس مستهجن به نمایش گذاشته شده‌اند. مرگ همیشه به دلیل خفه شدن بود، اگرچه قاتل گاهی اوقات از چاقو نیز استفاده می کرد. بند - جوراب ساق بلند، روبالشی، هر چیز دیگری - به ناچار دور گردن قربانی گذاشته شد و با یک کمان اغراق‌آمیز و زینتی بسته شد.» این سری از جنایات اغلب به عنوان "قتل جوراب ابریشمی" نامیده می شد و مهاجم مورد تعقیب به عنوان "خفه کننده بوستون" شناخته شد.

چند سال قبل از "جوراب ابریشم" قتل» آغاز شد، یک سری از جرایم جنسی در منطقه کمبریج، ماساچوست آغاز شد. مردی خوش صحبت، در اواخر بیست سالگی، خانه به خانه به دنبال زنان جوان می گشت. اگر یک زن جوان در را باز می کرد، او خود را به عنوان استعدادیاب یک آژانس مدلینگ معرفی می کرد که به دنبال مدل های جدید است. اگر او بودعلاقه مند بود که به او بگوید که باید اندازه گیری های او را انجام دهد. بسیاری از زنان ابراز علاقه کردند و به او اجازه دادند آنها را با نوار اندازه گیری خود اندازه گیری کند. سپس هنگام اندازه گیری زنان، آنها را دوست می داشت. چند زن با پلیس تماس گرفتند و از این مرد به عنوان "مرد اندازه گیری" یاد شد.

در مارس 1960، پلیس مردی را در حال نفوذ به خانه ای دستگیر کرد. او به دزدی اعتراف کرد و بدون هیچ گونه تعلیقی نیز اعتراف کرد که "مرد اندازه گیری" است. نام این مرد آلبرت دسالوو بود. قاضی دیسالوو را به 18 ماه زندان محکوم کرد، اما او پس از 11 ماه به دلیل رفتار خوب آزاد شد. پس از آزادی، او جنایات جدیدی را در سراسر ماساچوست، کانکتیکات، رود آیلند و نیوهمپشایر آغاز کرد. در طول این ولگردی و ولگردی، DeSalvo در حالی که لباس سبز به تن داشت، به بیش از 400 خانه نفوذ کرد و بیش از 300 زن را مورد تجاوز جنسی قرار داد. در حالی که پلیس در سراسر نیوانگلند در جستجوی "مرد سبز" بود، کارآگاهان قتل بوستون به جستجوی "خفه کننده بوستون" ادامه دادند.

در اکتبر سال 1964، زن جوانی که یکی از قربانیان "مرد سبز" بود به پلیس آمد و گفت که مردی که خود را به عنوان کارآگاه نشان می داد وارد خانه او شد و به او تجاوز جنسی کرد. از توصیف او از این مرد، پلیس توانست این مرد را آلبرت دسالوو شناسایی کند. عکسی از DeSalvo در روزنامه ها منتشر شد و چندین زن جلو آمدند تا او را به عنوان مهاجم خود معرفی کنند.او به اتهام تجاوز جنسی دستگیر شد و برای مشاهده روانپزشکی به بیمارستان دولتی بریج واتر فرستاده شد و در آنجا با جرج ناسار قاتل محکوم شد. حدس زده می شود که این دو برای تقسیم پول در صورتی که یکی از آنها اعتراف کند که خفه کننده بوستون است، معامله کردند. دسالوو به وکیلش، اف. لی بیلی، اعتراف کرد که او خفه کننده بوستون است. از طریق توانایی DeSalvo در توصیف قتل ها با جزئیات دقیق، بیلی معتقد بود که DeSalvo در واقع خفه کننده است. پس از ساعت‌ها بازجویی، جایی که دسالوو قتل به قتل، جزئیات آپارتمان‌های قربانی و لباس‌های آنها را توصیف کرد، پلیس متقاعد شد که قاتل را در اختیار دارد.

علیرغم اعترافات او، هیچ مدرک فیزیکی برای ارتباط آلبرت دسالوو با "قتل های جوراب ساق بلند ابریشم" وجود نداشت. شک همچنان پابرجا بود و پلیس یکی از قربانیان بازمانده خفه کننده، گرترود گرون را به زندان آورد تا مردی را که او در تلاش برای خفه کردن او با او مبارزه کرد، شناسایی کند. برای مشاهده واکنش او، پلیس دو مرد را از لابی زندان آورد، اولی نصار و دومی دیسالوو. گرون گفت که مرد دوم، دسالوو، آن مرد نیست. با این حال، وقتی مرد اول، نصار را دید، احساس کرد "چیزی ناراحت کننده، چیزی ترسناک در مورد آن مرد آشناست." با تمام این اوصاف، همسر، خانواده و دوستان دسالوو هرگز باور نمی‌کردند که او توانایی این را داشته باشدخفه کننده.

از آنجایی که هیچ مدرک فیزیکی وجود نداشت و او با توضیحات شاهد مطابقت نداشت، هرگز در هیچ یک از قتل های "خفه کننده بوستون" محاکمه نشد. او با این حال به دلیل تجاوز جنسی و تجاوز جنسی در پرونده "مرد سبز" به حبس ابد محکوم شد. او در سال 1967 برای گذراندن دوران محکومیت خود به زندان ایالتی والپول فرستاده شد. اما شش سال بعد در سلولش با ضربات چاقو کشته شد. پس از نزدیک به 50 سال، هیچ کس به عنوان خفه کننده بوستون متهم نشده است.

در ژوئیه 2013، اداره پلیس بوستون معتقد بود که آنها شواهد DNA را کشف کرده اند که آلبرت دسالوو را به مری سالیوان مرتبط می کند، که مورد تجاوز جنسی و خفه قرار گرفته بود. در سال 1964 - آخرین قربانی خفه کننده بوستون. پس از گرفتن DNA از برادرزاده دسالوو، پلیس بوستون گفت که "تقریباً مطابقت دارد" با شواهد DNA یافت شده روی جسد مری سالیوان و روی پتویی که از آپارتمان او گرفته شده بود. پس از این کشف، دادگاه دستور نبش قبر جسد DeSalvo را صادر کرد.

پس از استخراج DNA از استخوان ران و برخی از دندان‌های DeSalvo، مشخص شد که DeSalvo مردی بود که مری سالیوان را کشت و به او تجاوز کرد. در حالی که پرونده قتل مری سالیوان بسته شده است، رمز و راز خفه کننده بوستون هنوز برای حدس و گمان باز است.

برای اطلاعات بیشتر، لطفاً به:

Boston Strangler مراجعه کنید. پرونده 50 سال بعد حل شد