Στις 10 Ιουλίου 1942, η πρώτη από τις πέντε στυγερές δολοφονίες και τους βιασμούς ξεκίνησε με την 20χρονη κοκκινομάλλα σύζυγο ενός άνδρα ονόματι William Brown. Charles Floyd μπήκε στο σπίτι των Μπράουν και στραγγάλισε μέχρι θανάτου τη σύζυγό του πριν κακοποιήσει το σώμα της. Εκείνη ήταν έγκυος εκείνη τη στιγμή, οπότε η αστυνομία έκρινε τη δολοφονία ως διπλή ανθρωποκτονία.

Έξι μήνες αργότερα η Georgina Green και η ευτυχισμένη παντρεμένη κόρη της ήταν μόνες τους στο σπίτι τους όταν ο Floyd εισέβαλε. Τις χτύπησε μέχρι θανάτου και τις δύο. Ήταν και οι δύο κοκκινομάλλες, γεγονός που βοήθησε την αστυνομία να καταλάβει ότι ο δολοφόνος είχε αδυναμία στις κοκκινομάλλες γυναίκες. Στις 15 Μαΐου 1945 ο δολοφόνος ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά το θύμα του ήταν η Panta Lou Niles, άλλη μια κοκκινομάλλα γυναίκα.

Ένας ντόπιος περιπλανώμενος ονόματι Χένρι Όουενς συνελήφθη για τις δολοφονίες αυτών των τεσσάρων γυναικών. Λόγω της απλοϊκότητάς του, ήταν εύκολος ύποπτος για να του φορτώσουν τους φόνους. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι που ο Τσαρλς Φλόιντ χτύπησε για πέμπτη και τελευταία φορά την 1η Ιουλίου 1948.

Ο Floyd διέρρηξε ένα σπίτι με μια μητέρα που πρόσεχε τις δύο κόρες της. Άρχισε να τις εξαναγκάζει σε σεξουαλικές πράξεις, μέχρι που ένας ανήσυχος γείτονας ήρθε να βοηθήσει τις γυναίκες και ο Floyd έφυγε τρέχοντας. Στη συνέχεια ο Charles Floyd διέρρηξε το σπίτι της Ruth Norton δύο τετράγωνα πιο πέρα και τη δολοφόνησε. Τώρα που υπήρχαν επιζώντες από την επίθεση, η αστυνομία είχε μια περιγραφή που γρήγορα την οδήγησε στη σύλληψη του Floyd στις22 Νοεμβρίου 1949.

Ο Floyd καταδικάστηκε αφού ομολόγησε τον βιασμό και τη δολοφονία των πέντε αυτών κοκκινομάλληδων γυναικών και τη δολοφονία του αγέννητου παιδιού. Αφού εξέτασε το IQ του, ο δικαστής θεώρησε ότι ο Floyd δεν έπρεπε να καταδικαστεί σε θάνατο μέσω της ηλεκτρικής καρέκλας, οπότε ο Floyd καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη σε ψυχιατρική κλινική. Ο Floyd θα πέθαινε τελικά εκεί από φυσικά αίτια.