सिरियल किलर बनाम मास मर्डररहरू

कसैले उन्नीसौं शताब्दीको ज्याक द रिपर जेम्स होम्स, अरोरा, कोलोराडो चलचित्र थिएटर शूटरको पर्यायवाची भन्छन्। दुवै हत्यारा हुन्, हैन ? यद्यपि, यी दुई हत्याराहरू हत्याराहरूको दुई पूर्ण रूपमा फरक कोटीहरूमा पर्छन्। उन्नाइसौं शताब्दीको लन्डनको बस्तीमा धेरै महिलाको हत्या गर्ने कुख्यात अज्ञात व्यक्ति ज्याक द रिपर, एक सिरियल किलर हो। जेम्स होम्सले कोलोराडोको एक चलचित्र थिएटरमा १२ जनालाई गोली हानेर मारे र अन्य ५८ जनालाई घाइते बनाए, जसले उनलाई सामूहिक हत्यारा बनाएको थियो। संख्या र समय महत्त्वपूर्ण कारकहरू हुन्।

एक सिरियल किलरलाई परम्परागत रूपमा एक व्यक्तिको रूपमा परिभाषित गरिएको छ जसले एक महिना भन्दा बढी अवधिमा तीन वा बढी व्यक्तिको हत्या गर्छ, हत्याहरू बीचको "ठुलो समय" संग। एक सिरियल किलरको लागि, हत्याहरू अलग घटनाहरू हुनुपर्दछ, जुन प्रायः मनोवैज्ञानिक थ्रिल वा आनन्द द्वारा संचालित हुन्छ। क्रमिक हत्याराहरूमा प्रायः समानुभूति र अपराधबोधको कमी हुन्छ, र प्रायः अहंकारी व्यक्तिहरू हुन्छन्। यी विशेषताहरूले केही क्रमिक हत्याराहरूलाई मनोरोगको रूपमा वर्गीकृत गर्दछ। क्रमिक हत्याराहरूले आफ्नो साँचो मनोवैज्ञानिक प्रवृत्तिहरू लुकाउन र सामान्य, आकर्षक देखिनका लागि प्रायः "विवेकीको मुखौटा" प्रयोग गर्छन्। एक आकर्षक सिरियल किलरको सबैभन्दा उल्लेखनीय उदाहरण टेड बन्डी हो, जसले आफ्नो पीडितहरूलाई हानिरहित देखाउनको लागि एक चोट नक्कली गर्नेछ। टेड बन्डीलाई एक संगठित सिरियल किलरको रूपमा वर्गीकृत गरिएको छ; उसले विधिपूर्वक आफ्नो हत्याको योजना बनायो रसामान्यतया अपराध गर्नु अघि धेरै हप्तासम्म उसको पीडितलाई पीछा गर्यो। उनले आफ्नो अन्तिम कब्जा हुनु अघि 1974-1978 सम्म अनुमानित तीस हत्या गरे। टेड बन्डी जस्ता क्रमिक हत्याराहरू संगठित र मनोवैज्ञानिक रूपमा हत्या गर्न उत्प्रेरित हुन जानिन्छ, जसले तिनीहरूलाई सामूहिक हत्याराहरूबाट अलग गर्छ जो एकै समयमा अनियमित रूपमा मार्छन्।

सिरियल किलरहरू बनाम सामूहिक हत्याराहरू

सामूहिक हत्याराहरूले धेरै मानिसहरूलाई मार्छन्, सामान्यतया एकै ठाउँमा एकै समयमा। केही अपवादहरू बाहेक, धेरै सामूहिक हत्याहरू अपराधीहरूको मृत्युमा समाप्त हुन्छन्, या त आत्म-दहन वा कानून प्रवर्तनद्वारा। कोलम्बियाका मनोचिकित्साका प्रोफेसर डा. माइकल स्टोनका अनुसार सामूहिक हत्या गर्नेहरू सामान्यतया असन्तुष्ट मानिसहरू हुन्छन्, र तिनीहरूसँग कमजोर सामाजिक कौशलता र थोरै साथीहरू हुन्छन्। सामान्यतया, सामूहिक हत्याराहरूको मनसाय क्रमिक हत्याराहरूको भन्दा कम स्पष्ट हुन्छ। स्टोनका अनुसार, सामूहिक हत्यामा 96.5% पुरुषहरू छन्, र तिनीहरूमध्ये धेरैजना चिकित्सकीय रूपमा मनोवैज्ञानिक छैनन्। अधिकांश सिरियल किलरहरू जस्तै मनोरोगी हुनुको सट्टा, सामूहिक हत्याराहरू तीव्र व्यवहार वा सामाजिक विकारहरू भएका पागल व्यक्तिहरू हुन्छन्। क्रमिक हत्याराहरू जस्तै, सामूहिक हत्याराहरूले पनि मनोवैज्ञानिक प्रवृत्तिहरू प्रदर्शन गर्छन्, जस्तै क्रूर, हेरफेर, र अनुकम्पापूर्ण। जे होस्, धेरैजसो सामूहिक हत्याराहरू कुनै अनियन्त्रित घटनाबाट उत्प्रेरित भएका सामाजिक अपाङ्गता वा एक्लो व्यक्तिहरू हुन्।

श्रृङ्खलाबद्ध हत्याराहरू र सामूहिक हत्याराहरूले प्रायः समान प्रदर्शन गर्छन्हेरफेर र समानुभूति को कमी को विशेषताहरु। हत्याको समय र संख्या दुवैलाई फरक पार्ने कुरा हो। श्रृङ्खलाबद्ध हत्याराहरूले लामो समयसम्म र प्रायः विभिन्न ठाउँहरूमा हत्या गर्छन्, जबकि सामूहिक हत्याराहरूले एउटै स्थान र समय-सीमा भित्र हत्या गर्छन्।