Lladdwyr Cyfresol yn erbyn Llofruddwyr Torfol

Yn ôl rhai, mae Jack the Ripper o'r bedwaredd ganrif ar bymtheg yn gyfystyr â James Holmes, saethwr theatr ffilm Aurora, Colorado. Mae'r ddau yn llofruddion, iawn? Fodd bynnag, mae'r ddau laddwr hyn yn perthyn i ddau gategori cwbl wahanol o lofruddwyr. Mae Jack the Ripper, person anhysbys, sy'n enwog am lofruddio nifer o ferched yn slymiau Llundain y bedwaredd ganrif ar bymtheg, yn llofrudd cyfresol. Saethodd a lladdodd James Holmes ddeuddeg o bobl ac anafu pum deg wyth o bobl eraill mewn theatr ffilm yn Colorado, gan ei wneud yn llofrudd torfol. Mae'r niferoedd a'r amseru yn ffactorau pwysig.

Diffinnir llofrudd cyfresol yn gonfensiynol fel person sy'n llofruddio tri neu fwy o bobl mewn cyfnod o fwy na mis, gydag amser “oeri” rhwng llofruddiaethau. Ar gyfer llofrudd cyfresol, rhaid i'r llofruddiaethau fod yn ddigwyddiadau ar wahân, sy'n cael eu hysgogi amlaf gan wefr neu bleser seicolegol. Mae lladdwyr cyfresol yn aml yn brin o empathi ac euogrwydd, ac yn amlaf yn dod yn unigolion egocentrig; mae'r nodweddion hyn yn dosbarthu rhai lladdwyr cyfresol fel seicopathiaid. Mae lladdwyr cyfresol yn aml yn defnyddio “mwgwd o bwyll” i guddio eu gwir dueddiadau seicopathig ac ymddangos yn normal, hyd yn oed yn swynol. Yr enghraifft fwyaf nodedig o lofrudd cyfresol swynol yw Ted Bundy, a fyddai'n ffugio anaf i ymddangos yn ddiniwed i'w ddioddefwyr. Mae Ted Bundy yn cael ei ddosbarthu fel lladdwr cyfresol trefnus; cynlluniodd allan ei lofruddiaeth yn drefnus ayn gyffredinol wedi stelcian ei ddioddefwr am sawl wythnos cyn cyflawni'r drosedd. Cyflawnodd amcangyfrif o ddeg ar hugain o lofruddiaethau rhwng 1974-1978 cyn iddo gael ei ddal yn y pen draw. Gwyddys bod lladdwyr cyfresol fel Ted Bundy yn drefnus ac wedi'u cymell yn seicolegol i gyflawni llofruddiaeth, sy'n eu gwahanu oddi wrth lofruddwyr torfol sy'n ymddangos fel pe baent yn lladd ar hap ar un adeg.

Lladdwyr Cyfresol yn erbyn Llofruddwyr Torfol

Mae llofruddion torfol yn lladd llawer o bobl, fel arfer ar yr un pryd mewn un lleoliad. Gyda rhai eithriadau, mae llawer o lofruddiaethau torfol yn gorffen gyda marwolaeth y cyflawnwyr, naill ai trwy hunan-achosiad neu drwy orfodi'r gyfraith. Yn ôl Dr Michael Stone, athro seiciatreg yn Columbia, mae llofruddwyr torfol yn gyffredinol yn bobl anfodlon, ac mae ganddynt sgiliau cymdeithasol gwael ac ychydig o ffrindiau. Yn gyffredinol, mae cymhellion llofruddwyr torfol yn llai amlwg na rhai lladdwyr cyfresol. Yn ôl Stone, mae 96.5% o lofruddwyr torfol yn ddynion, ac nid yw'r mwyafrif ohonyn nhw'n glinigol seicotig. Yn hytrach na bod yn seicopath fel y mwyafrif o laddwyr cyfresol, mae llofruddion torfol yn dueddol o fod yn unigolion paranoiaidd ag anhwylderau ymddygiadol neu gymdeithasol acíwt. Fel lladdwyr cyfresol, mae llofruddwyr torfol hefyd yn dangos tueddiadau seicopathig, fel bod yn greulon, yn ystrywgar ac yn ddidrugaredd. Fodd bynnag, mae'r rhan fwyaf o lofruddwyr torfol yn anffawd cymdeithasol neu'n loners sy'n cael eu hysgogi gan ryw ddigwyddiad na ellir ei reoli.

Mae lladdwyr cyfresol a llofruddion torfol yn aml yn dangos yr un peth.nodweddion trin a diffyg empathi. Yr hyn sy'n gwahaniaethu'r ddau yw amseriad a niferoedd y llofruddiaethau. Mae lladdwyr cyfresol yn cyflawni llofruddiaeth dros gyfnod hir o amser, ac yn aml mewn mannau gwahanol, tra bod llofruddion torfol yn lladd o fewn un lleoliad ac amserlen.