চিৰিয়েল কিলাৰ বনাম গণ হত্যাকাৰী

কিছুমানে ক'ব যে ঊনবিংশ শতিকাৰ জেক দ্য ৰিপাৰ অৰোৰা, ক'লৰাডোৰ চিনেমা হল শ্বুটাৰ জেমছ হোমছৰ সমাৰ্থক। দুয়োজনেই হত্যাকাৰী নহয়নে? কিন্তু এই দুজন হত্যাকাৰী হত্যাকাৰীৰ দুটা সম্পূৰ্ণ বেলেগ শ্ৰেণীত পৰে। ঊনবিংশ শতিকাৰ লণ্ডনৰ বস্তিত কেইবাগৰাকীও মহিলাক হত্যা কৰাৰ বাবে কুখ্যাত অচিনাক্ত ব্যক্তি জেক দ্য ৰিপাৰ এজন ছিৰিয়েল কিলাৰ। জেমছ হোমছে ক’লৰাড’ৰ এখন চিনেমা হলত বাৰজন লোকক গুলীয়াই হত্যা কৰাৰ লগতে আঠ৫জন লোক আহত কৰি গণহত্যাকাৰী কৰি তুলিছিল। সংখ্যা আৰু সময় গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰক।

চিৰিয়েল কিলাৰক গতানুগতিকভাৱে এনে ব্যক্তি বুলি সংজ্ঞায়িত কৰা হয় যিয়ে এমাহতকৈ অধিক সময়ৰ ভিতৰত তিনিজন বা তাতকৈ অধিক লোকক হত্যা কৰে, হত্যাৰ মাজত “শীতল” সময় থাকে। এজন ছিৰিয়েল কিলাৰৰ বাবে হত্যাকাণ্ডবোৰ পৃথক পৃথক পৰিঘটনা হ’ব লাগিব, যিবোৰ বেছিভাগেই মানসিক ৰোমাঞ্চ বা আনন্দৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়। ছিৰিয়েল কিলাৰসকলৰ প্ৰায়ে সহানুভূতি আৰু অপৰাধবোধৰ অভাৱ হয়, আৰু বেছিভাগেই অহংকাৰকেন্দ্ৰিক ব্যক্তি হৈ পৰে; এই বৈশিষ্ট্যসমূহে কিছুমান ছিৰিয়েল কিলাৰক মনোৰোগী হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰে। ছিৰিয়েল কিলাৰসকলে প্ৰায়ে নিজৰ প্ৰকৃত মনোৰোগজনিত প্ৰৱণতা লুকুৱাবলৈ “বিবেকৰ মাস্ক” ব্যৱহাৰ কৰে আৰু স্বাভাৱিক, আনকি মনোমোহা যেন লাগে। এজন মনোমোহা ছিৰিয়েল কিলাৰৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য উদাহৰণ হ’ল টেড বাণ্ডী, যিয়ে নিজৰ ভুক্তভোগীসকলৰ বাবে নিৰাপদ যেন দেখাবলৈ আঘাতৰ নকল কৰিব। টেড বাণ্ডীক সংগঠিত ছিৰিয়েল কিলাৰ হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছে; তেওঁ পদ্ধতিগতভাৱে নিজৰ হত্যাকাণ্ডৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল আৰু...সাধাৰণতে অপৰাধ সংঘটিত কৰাৰ আগতে কেইবা সপ্তাহ ধৰি তেওঁৰ ভুক্তভোগীক খেদি ফুৰিছিল। অৱশেষত বন্দী হোৱাৰ আগতে ১৯৭৪-১৯৭৮ চনলৈকে তেওঁ প্ৰায় ত্ৰিশটা হত্যাকাণ্ড সংঘটিত কৰিছিল। টেড বাণ্ডীৰ দৰে ছিৰিয়েল কিলাৰ সংগঠিত আৰু মানসিকভাৱে হত্যা কৰিবলৈ প্ৰেৰিত বুলি জনা যায়, যিয়ে তেওঁলোকক এটা সময়ত এৰাব নোৱাৰাকৈ হত্যা কৰা যেন লগা গণহত্যাকাৰীৰ পৰা পৃথক কৰে।

ছিৰিয়েল কিলাৰ বনাম গণ হত্যাকাৰী

গণহত্যাকাৰীয়ে বহু লোকক হত্যা কৰে, সাধাৰণতে একে সময়তে একে ঠাইতে। কিছুমান ব্যতিক্ৰম বাদ দি বহুতো গণহত্যাৰ অন্ত পৰে অপৰাধীৰ মৃত্যুৰ লগে লগে, হয় আত্মঘাতৰ দ্বাৰা নহয় আইন প্ৰয়োগকাৰী সংস্থাৰ দ্বাৰা। কলম্বিয়াৰ মনোৰোগ চিকিৎসাৰ অধ্যাপক ডাঃ মাইকেল ষ্টোনৰ মতে, গণহত্যাকাৰীসকল সাধাৰণতে অসন্তুষ্ট লোক, আৰু তেওঁলোকৰ সামাজিক দক্ষতা দুৰ্বল আৰু বন্ধু কম। সাধাৰণতে গণহত্যাকাৰীৰ উদ্দেশ্য ছিৰিয়েল কিলাৰতকৈ কম স্পষ্ট। ষ্টোনৰ মতে, গণহত্যাকাৰীৰ ৯৬.৫% পুৰুষ, আৰু ইয়াৰে অধিকাংশই ক্লিনিকেলভাৱে মনোৰোগী নহয়। বেছিভাগ ছিৰিয়েল কিলাৰৰ দৰে মনোৰোগী হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে গণহত্যাকাৰীসকল তীব্ৰ আচৰণ বা সামাজিক বিকাৰগ্ৰস্ত পেৰানাইড ব্যক্তি হোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে। ছিৰিয়েল কিলাৰৰ দৰেই গণহত্যাকাৰীসকলেও মনোৰোগী প্ৰৱণতা প্ৰদৰ্শন কৰে, যেনে নিষ্ঠুৰ, হেতালি খেলা আৰু অদয়ালু হোৱা। কিন্তু বেছিভাগ গণহত্যাকাৰীয়েই সামাজিক মিছফিট বা অকলশৰীয়া যিসকলে কোনো অনিয়ন্ত্ৰিত পৰিঘটনাৰ ফলত সূত্ৰপাত হয়।

ধাৰাবাহিক হত্যাকাৰী আৰু গণহত্যাকাৰীয়ে প্ৰায়ে একেখিনি প্ৰদৰ্শন কৰেহেতালি খেলাৰ বৈশিষ্ট্য আৰু সহানুভূতিৰ অভাৱ। দুয়োটাৰে পাৰ্থক্য হ’ল হত্যাকাণ্ডৰ সময় আৰু সংখ্যা। ছিৰিয়েল কিলাৰসকলে দীৰ্ঘ সময়ৰ বাবে হত্যা কৰে, আৰু প্ৰায়ে বিভিন্ন ঠাইত, আনহাতে গণহত্যাকাৰীয়ে এটা স্থান আৰু সময়সীমাৰ ভিতৰত হত্যা কৰে।