Γιατρός Edmond Locard ήταν εγκληματολόγος επιστήμονας, ο οποίος θεωρείται ευρέως ως ο "Σέρλοκ Χολμς της Γαλλίας". Γεννημένος στο Saint-Chamond στις 13 Νοεμβρίου 1877, ο Λοκάρντ σπούδασε ιατρική στη Λυών. Τα ενδιαφέροντά του τελικά διακλαδίστηκαν και συμπεριέλαβαν την επιστήμη και την ιατρική σε νομικά θέματα. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία βοηθώντας τον Alexandre Lacassagne , εγκληματολόγος και καθηγητής. Ο Λοκάρντ συνεργάστηκε τελικά με τον ανθρωπολόγο Alphonse Bertillon , ο οποίος ήταν γνωστός για το σύστημά του να αναγνωρίζει εγκληματίες με βάση τις σωματικές τους διαστάσεις. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο Λοκάρ δούλεψε με τη γαλλική μυστική υπηρεσία ως ιατροδικαστής. Προσδιόρισε την αιτία και τον τόπο θανάτου των στρατιωτών αναλύοντας τις στολές τους. Το 1910 το αστυνομικό τμήμα της Λυών έδωσε στον Λοκάρ την ευκαιρία να δημιουργήσει το πρώτο εργαστήριο διερεύνησης εγκλημάτων, όπου θα μπορούσε νααναλύει στοιχεία από σκηνές εγκλήματος σε έναν αχρησιμοποίητο μέχρι πρότινος χώρο στη σοφίτα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Λοκάρντ έγραψε πολλές εκδόσεις, με πιο διάσημη την επτάτομη σειρά του, Traité de Criminalistique (Συνθήκη Εγκληματολογίας).

Ο Λοκάρντ θεωρείται πρωτοπόρος της εγκληματολογικής επιστήμης και της εγκληματολογίας. Ανέπτυξε πολλαπλές μεθόδους εγκληματολογικής ανάλυσης που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα. Συνέβαλε σημαντικά στην έρευνα για την δακτυλογραφία Ο Λοκάρντ πίστευε ότι αν μπορούσαν να βρεθούν δώδεκα σημεία σύγκρισης μεταξύ δύο δακτυλικών αποτυπωμάτων, τότε αυτό θα ήταν αρκετό για μια θετική ταυτοποίηση. Αυτό υιοθετήθηκε ως προτιμώμενο μέσο ταυτοποίησης έναντι της μεθόδου του Μπερτιγιόν. ανθρωπομετρία .

Η πιο διάσημη συμβολή του Λοκάρντ στην εγκληματολογική επιστήμη είναι σήμερα γνωστή ως "Η αρχή της ανταλλαγής του Locard" Σύμφωνα με τον Locard, "είναι αδύνατο για έναν εγκληματία να δράσει, ιδίως αν λάβουμε υπόψη την ένταση ενός εγκλήματος, χωρίς να αφήσει ίχνη αυτής της παρουσίας". Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα άτομο διαπράττει ένα έγκλημα αφήνει ένα ίχνος του στον τόπο του εγκλήματος, ενώ ταυτόχρονα παίρνει κάτι από τον τόπο του εγκλήματος όταν φεύγει. Η σύγχρονη εγκληματολογική επιστήμη κατατάσσει αυτό το φαινόμενο ως αποδεικτικά ίχνη.

Ο Locard συνέχισε να ερευνά τις τεχνικές της εγκληματολογικής επιστήμης μέχρι το θάνατό του στις 4 Μαΐου 1966.