دکتر ادموند لوکارد یک دانشمند پزشکی قانونی بود که عموماً به عنوان "شرلوک هلمز فرانسه" شناخته می شود. لوکارد در 13 نوامبر 1877 در سنت شامون به دنیا آمد و در لیون پزشکی خواند. علایق او در نهایت به علم و پزشکی در مسائل حقوقی منشعب شد. او کار حرفه ای خود را با کمک Alexandre Lacassagne ، جرم شناس و استاد آغاز کرد. لوکارد در نهایت با انسان شناس آلفونس برتیلون ، که به دلیل سیستم شناسایی مجرمان بر اساس اندازه گیری بدن آنها شناخته شده بود، شریک شد. در طول جنگ جهانی اول، لوکارد با سرویس مخفی فرانسه به عنوان بازرس پزشکی کار می کرد. او با تجزیه و تحلیل یونیفرم سربازان علت و محل مرگ آنها را شناسایی کرد. در سال 1910، اداره پلیس لیون به لوکارد این فرصت را داد تا اولین آزمایشگاه تحقیقات جنایی را ایجاد کند تا بتواند شواهد صحنه های جرم را در یک فضای زیر شیروانی که قبلاً استفاده نشده بود تجزیه و تحلیل کند. لوکارد در طول زندگی خود، انتشارات بسیاری نوشت که مشهورترین آنها مجموعه هفت جلدی او، Traité de Criminalistique (معاهده جرم شناسی) است.
همچنین ببینید: مادرخوانده کوکائین - اطلاعات جنایتلوکارد را پیشگام علم پزشکی قانونی و جرم شناسی می دانند. . او چندین روش برای تجزیه و تحلیل پزشکی قانونی ایجاد کرد که هنوز در حال استفاده هستند. او تحقیقات قابل توجهی را در زمینه داکتیلوگرافی یا مطالعه اثر انگشت انجام داد. لوکارد معتقد بود که اگر بتوان دوازده نقطه مقایسه بین این دو پیدا کرداثر انگشت برای شناسایی مثبت کافی است. این به عنوان یک ابزار ترجیحی برای شناسایی نسبت به روش برتیون در انسان سنجی پذیرفته شد.
همچنین ببینید: Château d'If - اطلاعات جناییمعروف ترین مشارکت لوکارد در علم پزشکی قانونی امروزه به عنوان "اصول تبادل لوکارد" شناخته می شود. به گفته لوکارد، «ممکن است یک جنایتکار، به ویژه با توجه به شدت جرم، بدون برجای گذاشتن آثاری از این حضور، اقدام کند». این بدان معناست که وقتی فردی مرتکب جرمی می‌شود، ردی از خود در صحنه به جا می‌گذارد در حالی که همزمان با خروج از صحنه، چیزی را از صحنه می‌گیرد. علم پزشکی قانونی مدرن این پدیده را به عنوان شواهد ردیابی طبقه بندی می کند.
لوکارد تا زمان مرگش در 4 مه 1966 به تحقیق در مورد تکنیک های پزشکی قانونی ادامه داد.
|
|
|