Doktor Edmond Locard Locard, urodzony 13 listopada 1877 r. w Saint-Chamond, studiował medycynę w Lyonie. Jego zainteresowania ostatecznie rozszerzyły się na naukę i medycynę w kwestiach prawnych. Karierę zawodową rozpoczął od asystowania w sprawach prawnych. Alexandre Lacassagne Locard, kryminolog i profesor, ostatecznie nawiązał współpracę z antropologiem Alphonse Bertillon W czasie I wojny światowej Locard współpracował z francuskimi służbami specjalnymi jako lekarz sądowy. Identyfikował przyczyny i miejsca śmierci żołnierzy, analizując ich mundury. W 1910 r. Departament Policji w Lyonie przyznał Locardowi możliwość stworzenia pierwszego laboratorium kryminalistycznego, w którym mógł prowadzić śledztwa.W ciągu swojego życia Locard napisał wiele publikacji, z których najbardziej znana jest jego siedmiotomowa seria, Traité de Criminalistique (Traktat o kryminalistyce).

Locard jest uważany za pioniera kryminalistyki i kryminologii. Opracował wiele metod analizy kryminalistycznej, które są nadal w użyciu. Wniósł znaczący wkład w badania nad kryminalistyką i kryminologią. daktylografia Locard uważał, że jeśli można znaleźć dwanaście punktów porównawczych między dwoma odciskami palców, to wystarczy to do pozytywnej identyfikacji. Zostało to przyjęte jako preferowany sposób identyfikacji w porównaniu z metodą Bertillona. antropometria .

Najsłynniejszy wkład Locarda w nauki sądowe jest dziś znany jako "Zasada wymiany Locarda" Według Locarda "niemożliwe jest, aby przestępca działał, zwłaszcza biorąc pod uwagę intensywność przestępstwa, bez pozostawiania śladów tej obecności". Oznacza to, że gdy dana osoba popełnia przestępstwo, pozostawia ślad siebie na miejscu zdarzenia, jednocześnie zabierając coś z miejsca zdarzenia, gdy je opuszcza. Współczesna kryminalistyka klasyfikuje to zjawisko jako dowód śladowy.

Locard kontynuował badania nad technikami kryminalistycznymi aż do swojej śmierci 4 maja 1966 roku.