در ساعت 2:28 بعد از ظهر روز 28 آگوست 2003، یک مرد 46 ساله تحویل دهنده پیتزا به نام برایان داگلاس ولز وارد یک بانک PNC در ایری، پنسیلوانیا شد و یادداشتی به عابر داد که در آن نوشته شده بود "کارمندان را جمع کنید". با کدهای دسترسی به خرک و کار سریع برای پر کردن کیف با 250000 دلار، فقط 15 دقیقه فرصت دارید. سپس بمبی را که دور گردنش گذاشته بودند به گوینده نشان داد. عابر به ولز گفت که نمی تواند طاق را باز کند اما 8702 دلار در کیف گذاشت و ولز آنجا را ترک کرد.

سربازان ایالتی 15 دقیقه بعد ولز را بیرون از وسیله نقلیه اش پیدا کردند. آنها به او دستبند زدند و او به سربازان گفت که چند مرد سیاهپوست بمب را دور گردنش گذاشته و او را مجبور به ارتکاب جنایت کردند. او به سربازان ادامه داد: "آخر می شود، من دروغ نمی گویم." گروه بمب گذاری فراخوانده شد اما با سه دقیقه دیر رسید. بمب منفجر شد، سوراخی در سینه ولز ایجاد کرد و او را کشت.

بعد از بررسی ماشین ولز، سربازان تفنگی را پیدا کردند که شبیه عصا بود و یادداشت هایی حاوی دستورالعمل هایی که به ولز می گفت از چه بانکی، چه مقدار سرقت کند. پولی که باید درخواست کنید، و برای سرنخ بعدی کجا بروید. هنگامی که مأموران برای یافتن سرنخ بعدی رفتند، چیزی در محل ارائه شده وجود نداشت، و این باعث شد که بازرسان به این باور برسند که هر کسی که این جنایت را مرتکب شده بود، ناظر بود و می‌دانست که پلیس در حال رسیدگی به پرونده است. وقتی ولز درگذشت، او پیراهنی بر روی بمب پوشیده بود که روی آن نوشته شده بود "حدس بزن"به عنوان چالشی برای بازرسان از سوی جنایتکاران.

هنگام تحقیق در مورد اینکه ولز در آخرین زایمان خود کجا رفته بود، رسانه ها به مردی برخورد کردند که به نظر می رسید از جنایت غافل بود، اما بسیار نزدیک به جایی که ولز بود زندگی می کرد. آخرین کار دیده شده نام او بیل روتشتاین بود .

بیل روتشتاین کمی کمتر از یک ماه قبل از اینکه با پلیس تماس بگیرد و مردی را در فریزر خود به آنها بگوید، از بازجویی خودداری کرده بود. در آن زمان، پلیس مشکوک نبود که این ربطی به پرونده ولز داشته باشد. روتشتاین اعتراف کرد که به دوست دختر سابقش، مارجوری دیهل-آرمسترانگ کمک کرده است تا قتل دوست پسرش، جیم رودن، را که در آن زمان زندگی می کرد، پنهان کند. به گفته مقامات محلی، دیهل-آرمسترانگ به دلیل مرگ دوست پسرهای اخیرش شناخته شده بود. او اعتراف کرده بود که یکی از دوست پسرش را برای دفاع از خود کشته است و دیگری بر اثر ضربه شدید به سر او جان خود را از دست داده است، اما جسد هرگز برای بازپرس فرستاده نشد، بنابراین دیل آرمسترانگ هرگز محکوم نشد. در سال 2004، روتشتاین پس از شهادت علیه دیهل-آرمسترانگ به دلیل قتل جیم رودن، بر اثر لنفوم درگذشت.

در نتیجه شهادت روتشتاین، در سال 2007 دیهل-آرمسترانگ به قتل محکوم شد و در یک دادگاه فدرال به 20 سال زندان محکوم شد. زندان در تلاش برای انتقال به یک مرکز امنیتی حداقل، او به پلیس اطلاع داد که هر آنچه در مورد پرونده ولز و چگونگی آن می داند به آنها خواهد گفت.روتشتاین که آن را سازماندهی کرد. او در ادامه به فدرال رزرو گفت که روتشتاین مغز متفکر این توطئه بوده است و ولز در واقع در این طرح نقش داشته تا اینکه متوجه شد او کسی است که قرار است بمبی به گردنش بسته شود.

در این زمان یک فروشنده مواد مخدر به نام کنت بارنز توسط برادر شوهرش به دلیل لاف زدن به اینکه بخشی از سرقت بوده است به مقامات تحویل داده شد. بارنز موافقت کرد که داستان خود را برای کاهش مجازات به مقامات بازگو کند. او آنچه را که بیشتر آنها انتظار داشتند به پلیس گفت. دیهل-آرمسترانگ مغز متفکر پشت این نقشه بود و به گفته او، دزدی را برنامه ریزی کرد تا بتواند برای قتل پدرش به او پول بدهد. بارنز به جرم توطئه و نقض سلاح‌های مرتبط با توطئه بمب یقه محکوم شد و به 45 سال زندان محکوم شد. با وجود اینکه به او 3 تا 7 سال فرصت زنده ماندن داده شد، او منتظر محاکمه برای اتهاماتی بود که می توانست او را به حبس ابد محکوم کند. هنگامی که او سرانجام توانست محاکمه شود، به 3 اتهام مختلف مجرم شناخته شد: سرقت مسلحانه از بانک، توطئه و استفاده از ابزار مخرب در جنایت خشونت آمیز. او در 1 نوامبر 2010 به حبس ابد اجباری محکوم شد. تا به امروز، برخی معتقدند که این جنایت هنوز حل نشده است و داستان خیلی چیزهای بیشتری دارد.

بازگشت به جنایتکتابخانه