چارلز تیلور به عنوان بیست و دومین رئیس جمهور لیبریا از سال 1997 تا استعفای خود در سال 2003 خدمت کرد. او که به عنوان یک مبارز چریکی در لیبی آموزش دید، به جبهه ملی میهنی لیبریا پیوست تا دولت وقت لیبریا را سرنگون کند. پس از فروپاشی آن، او کنترل بخش بزرگی از کشور را به دست آورد و به یکی از قدرتمندترین جنگ سالاران آفریقا پس از اولین جنگ داخلی لیبریا تبدیل شد. این توافق صلح بود که به جنگ پایان داد و او را در انتخابات 1997 به ریاست جمهوری رساند.

در دوران ریاست جمهوری خود، او به دخالت در درگیری دیگری متهم شد: جنگ داخلی سیرالئون. منابع ادعا کردند که تیلور به جبهه متحد انقلابی شورشی (RUF) در فروش سلاح در ازای دریافت الماس خونی کمک کرده است. در طول یازده سال جنگ، بیش از 50000 نفر کشته شدند. بسیاری از آن‌ها به طرز وحشیانه‌ای مثله شدند، دست‌هایشان قطع شد و توسط شورشیان زخمی شد، برخی که حروف اول خود را در گوشت مخالفان خود حک کردند. RUF همچنین مکرراً از سربازان کودک استفاده می‌کرد و پسران پانزده ساله و کمتر را مجبور می‌کرد تا خانواده‌های خود را قبل از اعزام به نبرد به قتل برسانند.

تیلور، در حالی که او دائماً اتهامات را رد می کرد، به ترتیب دادن حملات برای RUF همراه با ارسال سلاح مرتبط بود. این به او امکان دسترسی به معادن الماس در داخل سیرالئون را داد و بازماندگان حملات را مجبور به بردگی کرد تا بتوان آنها را استخراج کرد.با شروع شورش ها در کشورش و صدور کیفرخواست از سوی دادگاه ویژه سیرالئون، تیلور از فشارهای بین المللی، به ویژه از سوی ایالات متحده، فراخوانده شد. او در 10 اوت 2003 رسماً استعفا داد و به نیجریه تبعید شد. به دلیل افزایش فشار برای محاکمه او برای جنایاتش، دولت نیجریه موافقت کرد که او را به لیبریا بازگرداند. تیلور سعی کرد فرار کند، اما در تلاش برای ورود مخفیانه به کامرون دستگیر شد.

تیلور به دلیل هفده مورد جنایت علیه بشریت، از جمله قتل، تجاوز جنسی، و استفاده از کودکان سرباز در دادگاه لاهه محاکمه شد. پس از یک محاکمه طولانی و پیچیده، او در سال 2012 در یازده مورد مجرم شناخته شد و به 50 سال زندان محکوم شد تا در یک زندان بریتانیا سپری شود. تیلور با ادعای اینکه قربانی است، تلاش کرده است که درخواست تجدید نظر کند، اما حکم او همچنان پابرجاست. او اولین رئیس دولتی بود که پس از جنگ جهانی دوم به جرم جنایات جنگی محاکمه شد.