Στις 2:28 μ.μ. της 28ης Αυγούστου 2003, ένας 46χρονος διανομέας πίτσας με το όνομα Brian Douglas Wells μπήκε σε μια τράπεζα PNC στο Erie της Πενσυλβάνια και έδωσε στην ταμία ένα σημείωμα που έλεγε: "Συγκεντρώστε τους υπαλλήλους με τους κωδικούς πρόσβασης στο θησαυροφυλάκιο και εργαστείτε γρήγορα για να γεμίσετε την τσάντα με 250.000 δολάρια, έχετε μόνο 15 λεπτά". Στη συνέχεια έδειξε στην ταμία μια βόμβα την οποία είχε τοποθετήσει γύρω από το λαιμό του. Η ταμίας είπε στον Wells ότι δεν μπορούσε να ανοίξει το θησαυροφυλάκιο, αλλά τοποθέτησε 8.702 δολάρια στην τσάντα και ο Wells έφυγε.

Οι αστυνομικοί της πολιτείας βρήκαν τον Γουέλς 15 λεπτά αργότερα έξω από το όχημά του. Προχώρησαν στο να του περάσουν χειροπέδες και εκείνος είπε στους αστυνομικούς ότι μερικοί μαύροι είχαν τοποθετήσει τη βόμβα στο λαιμό του και τον ανάγκασαν να διαπράξει το έγκλημα. Συνέχισε να λέει στους αστυνομικούς "θα εκραγεί, δεν λέω ψέματα". Οι πυροτεχνουργοί κλήθηκαν αλλά έφτασαν τρία λεπτά αργότερα. Η βόμβα εξερράγη, ανοίγοντας μια τρύπα στον Γουέλς.στο στήθος, σκοτώνοντάς τον.

Αφού εξέτασαν το αυτοκίνητο του Γουέλς, οι αστυνομικοί βρήκαν ένα όπλο φτιαγμένο να μοιάζει με μπαστούνι και σημειώσεις με οδηγίες που έλεγαν στον Γουέλς ποια τράπεζα να ληστέψει, πόσα χρήματα να ζητήσει και πού να πάει για το επόμενο στοιχείο. Όταν οι αστυνομικοί πήγαν να βρουν το επόμενο στοιχείο, δεν υπήρχε τίποτα στην προβλεπόμενη τοποθεσία, οδηγώντας τους ερευνητές να πιστεύουν ότι όποιος διέπραξε αυτό το έγκλημα παρακολουθούσε και ήξερε ότι η αστυνομία ήταν στοΌταν ο Wells πέθανε φορούσε ένα πουκάμισο πάνω από τη βόμβα που έγραφε "guess", αυτό θεωρήθηκε ως πρόκληση για τους ερευνητές από τους εγκληματίες.

Όταν ερευνούσαν πού είχε πάει ο Γουέλς στην τελευταία του παράδοση, τα μέσα ενημέρωσης έπεσαν πάνω σε έναν άνδρα που φαινόταν να αγνοεί το έγκλημα, αλλά ζούσε πολύ κοντά στο σημείο όπου εθεάθη τελευταία φορά να εργάζεται ο Γουέλς. Το όνομά του ήταν Bill Rothstein .

Ο Μπιλ Ρόθστιν είχε αποφύγει την έρευνα για κάτι λιγότερο από ένα μήνα πριν καλέσει την αστυνομία και τους πει για έναν νεκρό άνδρα στον καταψύκτη του. Εκείνη την εποχή, η αστυνομία δεν υποπτευόταν ότι αυτό είχε σχέση με την υπόθεση Γουέλς. Ο Ρόθστιν παραδέχτηκε ότι είχε βοηθήσει την πρώην φίλη του, Marjorie Diehl-Armstrong , συγκάλυψε τη δολοφονία του τότε συγκατοικού της φίλου, Τζιμ Ρόντεν. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, η Diehl-Armstrong ήταν γνωστή για τους θανάτους των πρόσφατων φίλων της. Είχε παραδεχτεί ότι σκότωσε έναν φίλο της σε "αυτοάμυνα" και ένας άλλος πέθανε από αμβλύ τραύμα στο κεφάλι, αλλά η σορός δεν στάλθηκε ποτέ σε ιατροδικαστή και έτσι η Diehl-Armstrong δεν καταδικάστηκε ποτέ. Το 2004, η Rothstein πέθανε απόΛέμφωμα μετά την κατάθεση εναντίον της Diehl-Armstrong για τη δολοφονία του Jim Roden.

Ως αποτέλεσμα της κατάθεσης του Ρόθσταϊν, το 2007 η Ντιλ-Άρμστρονγκ καταδικάστηκε για φόνο και σε 20 χρόνια κάθειρξη σε ομοσπονδιακή φυλακή. Σε μια προσπάθεια να μεταφερθεί σε φυλακή ελάχιστης ασφαλείας, ενημέρωσε την αστυνομία ότι θα τους έλεγε όλα όσα γνώριζε για την υπόθεση Γουέλς και πως ήταν ο Ρόθσταϊν που την είχε οργανώσει. Συνέχισε να λέει στους ομοσπονδιακούς ότι ο Ρόθσταϊν ήταν ο εγκέφαλος τηςτη συνωμοσία και ότι ο Γουέλς ήταν στην πραγματικότητα στο σχέδιο μέχρι που συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτός που θα είχε μια βόμβα δεμένη στο λαιμό του.

Εκείνη την εποχή ένας έμπορος ναρκωτικών με το όνομα Kenneth Barnes παραδόθηκε στις αρχές από τον κουνιάδο του επειδή καυχιόταν ότι συμμετείχε στη ληστεία. Ο Μπαρνς συμφώνησε να πει στις αρχές την ιστορία του για να μειωθεί η ποινή του. Είπε στην αστυνομία αυτό που οι περισσότεροι περίμεναν- η Ντιλ-Αρμστρονγκ ήταν ο εγκέφαλος πίσω από το σχέδιο και σύμφωνα με τον ίδιο, σχεδίασε τη ληστεία για να μπορέσει να τον πληρώσει για να δολοφονήσει τον πατέρα της. Ο Μπαρνς δήλωσε ένοχος για συνωμοσία καιπαραβάσεις περί όπλων που εμπλέκονται με το σχέδιο βόμβας στο κολάρο και καταδικάστηκε σε 45 χρόνια φυλάκισης.

Πριν η Diehl-Armstrong κριθεί ικανή να δικαστεί, έπρεπε να υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο των αδένων. Παρόλο που της δόθηκαν 3-7 χρόνια ζωής, περίμενε να δικαστεί για κατηγορίες που θα μπορούσαν να της επιφέρουν ισόβια κάθειρξη. Όταν τελικά μπόρεσε να δικαστεί, κρίθηκε ένοχη για 3 διαφορετικές κατηγορίες: ένοπλη ληστεία τράπεζας, συνωμοσία και χρήση καταστροφικού μηχανισμού σε έγκλημα βίας. Ήταντου επιβλήθηκε υποχρεωτική ποινή ισόβιας κάθειρξης την 1η Νοεμβρίου 2010. Μέχρι σήμερα, ορισμένοι πιστεύουν ότι το έγκλημα αυτό παραμένει ανεξιχνίαστο και ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα στην ιστορία.

Πίσω στη Βιβλιοθήκη Εγκλήματος