O godzinie 14:28, 28 sierpnia 2003 roku, 46-letni dostawca pizzy o imieniu Brian Douglas Wells wszedł do banku PNC w Erie w Pensylwanii i wręczył kasjerce notatkę z napisem "Zbierz pracowników z kodami dostępu do skarbca i pracuj szybko, aby napełnić torbę 250 000 $, masz tylko 15 minut." Następnie pokazał kasjerce bombę, która była umieszczona na jego szyi. Kasjerka powiedziała Wellsowi, że nie może otworzyć skarbca, ale włożyła 8 702 $ do torby i Wells wyszedł.

Żandarmi znaleźli Wellsa 15 minut później poza jego pojazdem. Założyli mu kajdanki, a on powiedział im, że kilku czarnoskórych mężczyzn umieściło bombę na jego szyi i zmusiło go do popełnienia przestępstwa. Kontynuował mówiąc żołnierzom "to wybuchnie, nie kłamię". Wezwano saperów, ale przybyli trzy minuty za późno. Bomba eksplodowała, wyrywając dziurę w szyi Wellsa.w klatkę piersiową, zabijając go.

Po zbadaniu samochodu Wellsa, policjanci znaleźli pistolet przypominający laskę i notatki z instrukcjami, które mówiły Wellsowi, jaki bank ma obrabować, ile pieniędzy zażądać i gdzie udać się po następną wskazówkę. Kiedy funkcjonariusze poszli znaleźć następną wskazówkę, w podanej lokalizacji nic nie było, co doprowadziło śledczych do przekonania, że ktokolwiek popełnił to przestępstwo, obserwował i wiedział, że policja jest na miejscu.Kiedy Wells zginął, miał na sobie koszulkę z napisem "zgadnij", co zostało odebrane jako wyzwanie rzucone śledczym przez przestępców.

Badając, gdzie Wells udał się po swoją ostatnią dostawę, media natknęły się na mężczyznę, który wydawał się być nieświadomy przestępstwa, ale mieszkał bardzo blisko miejsca, w którym Wells pracował po raz ostatni. Nazywał się Bill Rothstein .

Bill Rothstein unikał śledztwa przez niecały miesiąc, zanim zadzwonił na policję i powiedział o martwym mężczyźnie w swojej zamrażarce. W tym czasie policja nie podejrzewała, że ma to coś wspólnego ze sprawą Wellsa. Rothstein przyznał, że pomógł swojej byłej dziewczynie, Marjorie Diehl-Armstrong Według lokalnych władz, Diehl-Armstrong była dobrze znana ze śmierci swoich niedawnych chłopaków. Przyznała się do zabicia jednego chłopaka w "samoobronie", a drugi zmarł w wyniku tępego urazu głowy, ale ciało nigdy nie zostało wysłane do biegłego, więc Diehl-Armstrong nigdy nie została skazana. W 2004 roku Rothstein zmarł z powoduChłoniak po złożeniu zeznań przeciwko Diehl-Armstrong za zabójstwo Jima Rodena.

W wyniku zeznań Rothsteina, w 2007 roku Diehl-Armstrong została skazana za morderstwo i skazana na 20 lat więzienia federalnego. Starając się o przeniesienie do zakładu o zaostrzonym rygorze, poinformowała policję, że powie im wszystko, co wie o sprawie Wellsa i o tym, że to Rothstein ją zorganizował. Następnie powiedziała federalnym, że Rothstein był mózgiem sprawy Wellsa.i że Wells w rzeczywistości uczestniczył w planie, dopóki nie zdał sobie sprawy, że to on będzie miał bombę przywiązaną do szyi.

Mniej więcej w tym czasie diler narkotyków o imieniu Kenneth Barnes Barnes został zgłoszony władzom przez swojego szwagra za chwalenie się, że był częścią napadu. Barnes zgodził się opowiedzieć władzom swoją historię w zamian za zmniejszenie wyroku. Powiedział policji to, czego większość z nich się spodziewała; Diehl-Armstrong była mózgiem planu i według niego zaplanowała napad, aby mogła zapłacić mu za zamordowanie jej ojca. Barnes przyznał się do winy za spisek inaruszenia przepisów dotyczących broni w związku ze spiskiem bombowym i został skazany na 45 lat więzienia.

Zanim Diehl-Armstrong została uznana za zdolną do stawienia się przed sądem, musiała poddać się leczeniu raka gruczołu. Chociaż dawano jej od 3 do 7 lat życia, czekała na proces w związku z zarzutami, które mogły doprowadzić do skazania jej na dożywocie. Kiedy w końcu udało jej się stanąć przed sądem, została uznana winną 3 różnych zarzutów: napadu na bank z bronią w ręku, spisku i użycia niszczycielskiego urządzenia w przestępstwie z użyciem przemocy. Została skazana na dożywocie.Otrzymał obowiązkowy wyrok dożywocia 1 listopada 2010 r. Do dziś niektórzy uważają, że ta zbrodnia wciąż nie została rozwiązana i że było w niej coś więcej.

Powrót do biblioteki przestępstw