Berpirsiyariya muayeneya bijîjkî ye ku nasnameya kesê mirî di vekolînek piştî mirinê de destnîşan bike. Encama îdeal nasnameyek erênî ye ku li ser bingeha delîlên objektîf bê guman di derheqê nasnameya mirî de ye. Di hin rewşan de, nasnameyeke erênî nayê çêkirin. Di van rewşan de, pêdivî ye ku nasnameyek gumanbar were çêkirin da ku lêkolîna mirinê û rakirina mayînan bidome.

Karê herî bikêrhatî yê muayeneyek bijîjkî ew e ku bi erênî bermahiyên nenas nas bike. Dema ku ew vî karî bi serfirazî biqedînin, lêkolînên polîs dikarin berdewam bikin û malbat hinekî aram be. Lê dema ku nikaribin nasnameyeke erênî bidin lêpirsînê asteng dike. Ev di heman demê de dibe ku bibe sedema zehmetiyên amadekirin û tomarkirina belgeya mirinê û her weha nekaribûna erêkirina daxwazên bîmeyê. Ji ber van sedeman, muayeneya bijîjkî ji bo ku kesê mirî bi awayekî erênî nas bike, her hewl dide.

Di piraniya şert û mercan de, muayeneya bijîşkî di naskirina şexsê de tu zehmetiyê nabîne. Ew bi gelemperî bi laşek nevekirî ya ku berê ji hêla endamek malbatê ve hatî nas kirin têne pêşkêş kirin. Tewra di van rewşan de, muayeneya bijîjkî wêneyek rûyê rengîn a mirî bi jimareyek dozek naskirî û du komên şopên tiliyên dabeşkirî werdigire. Ew jî bilindahî û tomar dikingiraniya kesê mirî û ji bo lêkolînên DNA yên paşerojê nimûneyek ji xwîna miriyan bihêlin.

Şopa tiliyan

Rêbaza herî pêbawer a nasnameyê şopa tiliyan e. Ji bo naskirina kesên taybetî dikarin qalibên riwê li ser tiliyan werin dabeş kirin. Di destpêka salên 1900-an de, Komîsyona Karûbarê Sivîl a Bajarê New York-ê karanîna şopa tiliyan ji bo nasnameya kesane pejirand. FBI di demeke kin de şopand - ew nuha mezintirîn berhevoka şopa tiliyan li cîhanê ye. Lêbelê, divê qeydek antemortem (berî mirinê) ya şopa tiliyan hebe da ku nasnameya mirî bi karanîna şopa tiliyên wan were destnîşankirin. Ger şopa tiliya mexdûr beriya ku dest bi kar bike bihata girtin an jî hatiba girtin, dê qeydek antemortem ya şopa tiliyên wan hebe. Dûv re lêkolîner dê vê qeyda antemortem bi komek şopên tiliyên ku ji cesedê hatine girtin re bide ber hev. Ev koma paşîn wekî tomarek postmortem tê binav kirin.

Qeydên diranan

Rêbazeke din a nasnameyê qeydên diranan e. Lêbelê, mîna şopa tiliyan, pêdivî ye ku celebek tomarek antemortem hebe da ku berhevokek were çêkirin. Radyografiya antemortem a diranan qeyda diranan ya herî bibandor e - heke ev tomar hebin, dikare nasnameyek erênî were çêkirin. Strukturên hestî yên çeneyê, rehên diran û sinusan hemî ji bo kesek taybetî ne, agahdariya ku ji tomarên diranan têne berhev kirindi odontolojiya dadrêsî de pir bikêrhatî ye. Odontolojiya dadrêsî zanistek dadrêsî ye, ku li dadgehê delîlên diranan digire, lêkolîn dike û pêşkêş dike. Delîlên diranan dikarin di naskirina kesek de bibin alîkar, lê ew di heman demê de dikare bibe alîkar ku temenê wî binirxîne û ka nîşanên şîdetê hebûn an na. Ji bo bêtir agahdarî li ser odontolojiya dadrêsî, biçin vir.

DNA

DNA jî dikare wekî teknîkek ji bo nasnameya erênî were bikar anîn. ADN-ya her mirovî yekta ye, ji xeynî rewşa cêwîyên wek hev. Zanyaran yekem car di sala 1980an de DNA li ser edlî sepand. Ji bo ku bi DNA-yê nasnameyê were damezrandin, lêkolîner divê nimûneyên piştî mirinê yên wekî xwîn, porê bi ampûlê kok, çerm û mêjûya hestî ji bo berhevdana bi nimûneyên antemortem re bigirin. Wekî ku berê jî hate behs kirin, nimûneyên piştî mirinê ew nimûneyên ku ji hêla muayeneya bijîjkî ve têne berhev kirin û nimûneyên antemortem nimûneyên ku demek berî mirinê hatine girtin. Di van nimûneyan de divê ADNya mîtokondrî an jî şaneyên navokî hebin da ku xwedî nirx bin. Nimûneyên antemortem dikarin cûrbecûr tiştan bin: porê ji firçeya porê ku tenê ji hêla kesan ve tê bikar anîn, kulmek por, an cil û bergên bi lekeyên mîna xwîn an xwêdan.

Rêbazên Pêşniyar

Şêweyên din ên nasnameyê hene ku ne zanistî ne. Ev rêbaz ne hewce ne ku bibin sedema nasnameyeke erênî; ew bi tenê dikarin ber bi nasnameyeke gumanbar ve bibin. Ev cureNasname taybetmendiyên taybetî bikar tîne da ku ji bo kesek nenas bigihîje bingehek maqûl ya nasnameyê. Rêbazên gumanbar garantî nakin ku nasnameya we 100% rast e. Ew bi gelemperî tenê delîlên bes didin we ku hûn dikarin bihesibînin ku nasnameya we rast e.

Taybetmendiyên laşî

Ev tê de: zayend, temen, bav û kal, rengê çav û por reng bi gelemperî têne bikar anîn. Di heman demê de, nîşanên cûda pir alîkar in. Van nîşanan dikarin tattoos, nîşanên jidayikbûnê, birîn, an her quldanek hebin. Nasnameya dîtbarî ji hêla endamek malbatê an hevalek ve rêyek hêsan e ku meriv kesek mirî nas bike heya ku hilweşînek zehf tune. Bi gelemperî, lêkolînerê bijîjkî wêneyên laş digire û kesê zindî hewl dide ku bi dîtina wêneyan kesek nas bike. Delîlên derdor ên ku di naskirina kesê de bikêrhatî ne, bi gelemperî li ser kesê mirî an jî li devera ku laş lê hatiye dîtin hene. Cil û berg, zêrên, qedeh, an jî kaxezên ku li ser kesan têne dîtin dikarin li ser nasnameya kesane nîşan bidin. Her wiha, li gorî şert û mercan, cihê ku cenaze lê hatiye dîtin dikare bibe delîlek sereke. Ger polês laş di hundurê malek an otomobîlek ku ji kesek taybetî re hatî tomar kirin bibînin, naskirina kesê mirî hêsantir dibe.

Ev awayên cûrbecûr dikarin hemî di nasnameya piştî mirinê de werin bikar anîn. Lêbelê, hilweşîn dikare çêbibehin ji van rêbazan pir dijwar. Ev rêbaz pir caran bi hev re bi hev re têne bikaranîn. Mînakî, nîşanek cihêreng mîna tattoo dikare were bikar anîn da ku navnîşa kesên ku hûn ê nimûneyên antemortem ên wan berhev bikin teng bikin. Dûv re hûn ê tenê qeydên diranan an şopa tiliyên mirovên ku heman tattooê hene lêkolîn bikin. Piraniya van rêbazên nasnameyê hewceyê nimûneyên antemortem hene, ku dibe ku hebe yan jî nebe. Xwezî, di rewşa ku nimûneyên antemortem ên baş tune ne, navnîşek dirêj a teknîkên din hene ku lêkolîner dikare bikar bîne.