Adalah menjadi tanggungjawab pemeriksa perubatan untuk menentukan identiti individu yang mati dalam pemeriksaan postmortem. Keputusan yang ideal ialah pengenalan positif berdasarkan bukti objektif tanpa keraguan tentang identiti si mati. Dalam sesetengah kes, pengenalan positif tidak boleh dibuat. Dalam kes ini, pengenalan anggapan mesti dibuat untuk meneruskan penyiasatan kematian dan pelupusan mayat.

Tugas yang paling menggembirakan pemeriksa perubatan ialah mengenal pasti secara positif mayat yang tidak diketahui. Apabila mereka berjaya menyelesaikan tugas ini, penyiasatan polis boleh diteruskan dan keluarga merasa tenang. Walau bagaimanapun, apabila mereka tidak dapat membuat pengenalan positif ia menghalang siasatan. Ini juga boleh menyebabkan kesukaran menyediakan dan memfailkan sijil kematian serta ketidakupayaan untuk menyelesaikan tuntutan insurans. Atas sebab ini, pemeriksa perubatan membuat setiap percubaan yang mungkin untuk mengenal pasti individu yang mati secara positif.

Dalam kebanyakan keadaan, pemeriksa perubatan tidak menghadapi kesukaran untuk mengenal pasti individu tersebut. Mereka biasanya dibentangkan dengan badan yang tidak reput yang telah dikenal pasti sebelum ini oleh ahli keluarga. Walaupun dalam kes ini, pemeriksa perubatan mendapatkan gambar muka berwarna si mati dengan nombor kes yang boleh dikenal pasti dan dua set cap jari yang boleh diklasifikasikan. Mereka juga merekodkan ketinggian danberat si mati dan simpan sampel darah si mati untuk kajian DNA masa hadapan.

Cap Jari

Kaedah pengecaman yang paling boleh dipercayai ialah cap jari. Corak rabung pada jari boleh dikelaskan untuk mengenal pasti individu tertentu. Pada awal 1900-an, Suruhanjaya Perkhidmatan Awam New York City menerima pakai penggunaan cap jari untuk pengenalan diri. FBI mengikutinya tidak lama kemudian-ia kini mempunyai koleksi cap jari terbesar di dunia. Walau bagaimanapun, rekod antemortem (sebelum kematian) cap jari mesti wujud untuk mengenal pasti identiti si mati menggunakan cap jari mereka. Jika mangsa telah dicap jari sebelum memulakan pekerjaan atau jika mereka telah ditangkap, rekod antemortem cap jari mereka akan wujud. Seorang pemeriksa kemudiannya akan membandingkan rekod antemortem ini dengan set cap jari yang diambil daripada mayat. Set terakhir ini dirujuk sebagai rekod postmortem.

Rekod Pergigian

Kaedah pengenalan lain ialah rekod pergigian. Walau bagaimanapun, seperti cap jari, beberapa jenis rekod antemortem mesti wujud untuk membuat perbandingan. Radiografi antemortem gigi adalah rekod pergigian yang paling berkesan-jika rekod ini wujud, pengenalan positif boleh dibuat. Struktur tulang rahang, akar gigi, dan sinus semuanya unik untuk individu, menjadikan maklumat dikumpulkan daripada rekod pergigiansangat berguna dalam odontologi forensik. Odontologi forensik ialah sains forensik, yang mengendalikan, memeriksa dan membentangkan bukti pergigian di mahkamah. Bukti pergigian boleh membantu dalam mengenal pasti seseorang, tetapi ia juga boleh membantu menilai umur mereka dan sama ada terdapat tanda-tanda keganasan atau tidak. Untuk mendapatkan maklumat lanjut tentang odontologi forensik, pergi ke sini.

DNA

DNA juga boleh digunakan sebagai teknik untuk pengecaman positif. DNA setiap orang adalah unik, kecuali dalam kes kembar seiras. Para saintis pertama kali menggunakan DNA untuk forensik pada tahun 1980-an. Untuk menentukan identiti menggunakan DNA, pemeriksa harus menyimpan sampel postmortem seperti darah, rambut dengan mentol akar, kulit dan sumsum tulang untuk perbandingan dengan sampel antemortem. Seperti yang dinyatakan sebelum ini, sampel postmortem adalah sampel yang dikumpul oleh pemeriksa perubatan dan sampel antemortem adalah sampel yang diambil sebelum kematian. Sampel ini mesti mengandungi DNA mitokondria atau sel bernukleus untuk mempunyai sebarang nilai. Sampel antemortem boleh terdiri daripada pelbagai perkara: rambut daripada berus rambut yang digunakan hanya oleh individu, kunci rambut atau pakaian yang mempunyai kesan seperti darah atau peluh.

Kaedah Anggapan

Terdapat bentuk pengenalan lain yang bukan saintifik. Kaedah ini tidak semestinya membawa kepada pengenalan yang positif; mereka hanya boleh membawa kepada pengenalan anggapan. Jenis inipengenalan menggunakan ciri-ciri khusus untuk mendapatkan asas identiti yang munasabah bagi individu yang tidak diketahui. Kaedah anggapan tidak menjamin bahawa pengenalan anda adalah 100% betul. Mereka biasanya hanya memberi anda bukti yang mencukupi bahawa anda boleh menganggap pengenalan anda betul.

Atribut fizikal

Ini termasuk: jantina, umur, keturunan, warna mata dan rambut warna sering digunakan. Juga, tanda tersendiri sangat membantu. Tanda ini boleh termasuk tatu, tanda lahir, parut, atau sebarang tindikan. Pengenalan visual oleh ahli keluarga atau rakan ialah cara mudah untuk mengenal pasti orang yang telah mati selagi tiada penguraian yang melampau. Biasanya, pemeriksa perubatan mengambil gambar mayat dan meminta orang yang masih hidup untuk mengenal pasti individu tersebut dengan melihat foto tersebut. Bukti mengikut keadaan yang berguna dalam mengenal pasti orang itu biasanya terdapat sama ada pada si mati atau di kawasan tempat mayat ditemui. Pakaian, barang kemas, cermin mata, atau pun kertas yang terdapat pada individu boleh memberikan petunjuk kepada identiti individu tersebut. Selain itu, bergantung kepada keadaan, lokasi mayat ditemui boleh menjadi bukti penting. Jika polis menemui mayat di dalam rumah atau kereta yang didaftarkan kepada orang tertentu, adalah lebih mudah untuk mengenal pasti si mati.

Pelbagai kaedah ini semuanya boleh digunakan dalam pengecaman bedah siasat. Walau bagaimanapun, penguraian boleh membuatbeberapa kaedah ini sangat sukar. Kaedah ini sering digunakan dalam kombinasi antara satu sama lain. Sebagai contoh, tanda tersendiri seperti tatu boleh digunakan untuk mengecilkan senarai individu yang sampel antemortemnya perlu anda kumpulkan. Anda kemudian hanya akan memeriksa rekod pergigian atau cap jari daripada orang yang mempunyai tatu yang sama. Kebanyakan kaedah pengenalan ini memerlukan sampel antemortem, yang mungkin wujud atau tidak. Nasib baik, sekiranya tiada sampel antemortem yang baik, terdapat senarai panjang teknik lain yang boleh digunakan oleh pemeriksa.