تعیین هویت فرد متوفی در معاینه پس از مرگ بر عهده پزشک است. نتیجه ایده آل، شناسایی مثبت بر اساس شواهد عینی بدون شک در مورد هویت متوفی است. در برخی موارد نمی توان یک شناسایی مثبت انجام داد. در این موارد، برای ادامه تحقیقات مرگ و دفع بقایای بقایای، باید یک شناسایی فرضی انجام شود.

مهم‌ترین وظیفه بازرس پزشکی شناسایی مثبت بقایای ناشناخته است. وقتی آنها این وظیفه را با موفقیت به پایان برسانند، تحقیقات پلیس می تواند ادامه یابد و خانواده آرامش خاطر داشته باشند. با این حال، زمانی که آنها قادر به شناسایی مثبت نباشند، تحقیقات را مختل می کند. این امر همچنین می تواند منجر به مشکلاتی در تهیه و تشکیل گواهی فوت و همچنین عدم توانایی در تسویه مطالبات بیمه شود. به این دلایل، پزشک تمام تلاش ممکن را برای شناسایی مثبت فرد متوفی انجام می دهد.

در اکثر شرایط، پزشک برای شناسایی فرد مشکلی ندارد. آنها معمولاً با یک جسد تجزیه نشده که قبلاً توسط یکی از اعضای خانواده شناسایی شده است معرفی می شوند. حتی در این موارد، پزشکی قانونی یک عکس رنگی از صورت متوفی با شماره پرونده و دو مجموعه اثر انگشت قابل طبقه‌بندی دریافت می‌کند. همچنین قد ووزن متوفی و ​​نگه داشتن نمونه ای از خون متوفی برای مطالعات آتی DNA.

اثر انگشت

موثق ترین روش شناسایی، اثر انگشت است. الگوهای برآمدگی روی انگشتان را می توان به منظور شناسایی افراد خاص طبقه بندی کرد. در اوایل دهه 1900، کمیسیون خدمات دولتی شهر نیویورک استفاده از اثر انگشت را برای شناسایی شخصی اتخاذ کرد. اف‌بی‌آی نیز بلافاصله پس از آن از این کار پیروی کرد و اکنون بزرگترین مجموعه اثر انگشت در جهان را در اختیار دارد. با این حال، یک رکورد قبل از مرگ (قبل از مرگ) از اثر انگشت باید وجود داشته باشد تا هویت متوفی با استفاده از اثر انگشت آنها مشخص شود. اگر قربانی قبل از شروع کار انگشت نگاری شده باشد یا اگر دستگیر شده باشد، یک رکورد قبل از مرگ از اثر انگشت او وجود خواهد داشت. سپس یک آزمایشگر این رکورد قبل از مرگ را با مجموعه اثر انگشت گرفته شده از جسد مقایسه می کند. این مجموعه اخیر به عنوان رکورد پس از مرگ نامیده می شود.

سوابق دندانپزشکی

یکی دیگر از روشهای شناسایی، سوابق دندانپزشکی است. با این حال، مانند اثر انگشت، نوعی رکورد قبل از مرگ باید وجود داشته باشد تا بتوان مقایسه کرد. رادیوگرافی قبل از مرگ دندانها موثرترین پرونده دندانی است که در صورت وجود این سوابق می توان شناسایی مثبت را انجام داد. ساختار استخوانی فک، ریشه دندان ها و سینوس ها همه منحصر به فرد هستند و اطلاعاتی را از پرونده های دندانپزشکی جمع آوری می کنند.در ادنتولوژی پزشکی قانونی بسیار مفید است. ادنتولوژی قانونی یک علم پزشکی قانونی است که به رسیدگی، بررسی و ارائه شواهد دندانپزشکی در دادگاه می پردازد. شواهد دندانپزشکی می تواند در شناسایی یک فرد مفید باشد، اما همچنین می تواند به ارزیابی سن آنها و اینکه آیا علائم خشونت وجود دارد یا خیر کمک کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد ادنتولوژی قانونی به اینجا مراجعه کنید.

DNA

DNA همچنین می تواند به عنوان تکنیکی برای شناسایی مثبت استفاده شود. DNA هر فرد منحصر به فرد است، به جز در مورد دوقلوهای همسان. دانشمندان اولین بار در دهه 1980 از DNA در پزشکی قانونی استفاده کردند. به منظور تعیین هویت با استفاده از DNA، آزمایش‌کنندگان باید نمونه‌های پس از مرگ مانند خون، مو با پیاز ریشه، پوست و مغز استخوان را برای مقایسه با نمونه‌های قبل از مرگ نگه دارند. همانطور که قبلا ذکر شد، نمونه‌های پس از مرگ، نمونه‌هایی هستند که توسط پزشک معالج جمع‌آوری می‌شوند و نمونه‌های قبل از مرگ، نمونه‌هایی هستند که مدتی قبل از مرگ گرفته شده‌اند. این نمونه ها باید حاوی DNA میتوکندری یا سلول های هسته دار باشند تا ارزشی داشته باشند. نمونه‌های قبل از مرگ می‌توانند چیزهای مختلفی باشند: موهای ناشی از برس مو که فقط توسط فرد استفاده می‌شود، یک دسته مو یا لباسی که دارای لکه‌هایی مانند خون یا عرق است.

روش‌های احتمالی

اشکال دیگری از شناسایی وجود دارد که غیرعلمی هستند. این روش ها لزوماً منجر به شناسایی مثبت نمی شوند. آنها فقط می توانند منجر به شناسایی احتمالی شوند. این نوع ازشناسایی از ویژگی های خاص برای رسیدن به یک مبنای معقول هویت برای فرد ناشناس استفاده می کند. روش های فرضی تضمین نمی کند که شناسایی شما 100٪ درست است. آنها معمولاً فقط شواهد کافی به شما می دهند که بتوانید فرض کنید هویت شما درست است.

ویژگی های فیزیکی

این شامل: جنس، سن، اصل و نسب، رنگ چشم و مو می شود. رنگ اغلب استفاده می شود. همچنین، علائم متمایز بسیار مفید هستند. این علائم می تواند شامل خالکوبی، خال مادرزادی، جای زخم یا هر سوراخی باشد. شناسایی بصری توسط یکی از اعضای خانواده یا دوست راهی آسان برای شناسایی یک فرد متوفی است تا زمانی که تجزیه شدید وجود نداشته باشد. معمولاً پزشک از جسد عکس می گیرد و از فرد زنده می خواهد تا با دیدن عکس ها فرد را شناسایی کند. شواهد غیرمستقیم مفید برای شناسایی فرد معمولاً روی متوفی یا در ناحیه ای که جسد پیدا شده وجود دارد. لباس، جواهرات، عینک یا حتی کاغذی که روی فرد یافت می‌شود می‌تواند سرنخ‌هایی از هویت فرد ارائه دهد. همچنین بسته به شرایط، محل پیدا شدن جسد می تواند مدرک کلیدی باشد. اگر پلیس جسد را در داخل خانه یا خودروی ثبت شده برای شخص خاصی پیدا کند، شناسایی متوفی آسان تر می شود.

این روش های مختلف را می توان در شناسایی پس از مرگ استفاده کرد. با این حال، تجزیه ممکن است ایجاد کندبرخی از این روش ها بسیار دشوار است. این روش ها اغلب در ترکیب با یکدیگر استفاده می شوند. به عنوان مثال، یک علامت متمایز مانند خالکوبی می تواند برای محدود کردن لیست افرادی که باید نمونه های قبل از مرگ آنها را جمع آوری کنید، استفاده شود. سپس فقط سوابق دندانی یا اثر انگشت افرادی که خالکوبی مشابهی داشتند را بررسی می کنید. اکثر این روش‌های شناسایی به نمونه‌های پیش از مرگ نیاز دارند، که ممکن است وجود داشته باشند یا نباشند. خوشبختانه، در صورتی که نمونه‌های قبل از مرگ خوبی وجود نداشته باشد، فهرست بلندبالایی از تکنیک‌های دیگر وجود دارد که آزمایش‌کننده می‌تواند از آنها استفاده کند.