মৰণোত্তৰ পৰীক্ষাত মৃত ব্যক্তিজনৰ পৰিচয় নিৰ্ণয় কৰাটো চিকিৎসা পৰীক্ষকৰ দায়িত্ব। আদৰ্শ ফলাফল হ’ল মৃতকৰ পৰিচয়ৰ বিষয়ে নিঃসন্দেহে বস্তুনিষ্ঠ প্ৰমাণৰ ভিত্তিত ইতিবাচক চিনাক্তকৰণ। কিছুমান ক্ষেত্ৰত ইতিবাচক চিনাক্তকৰণ কৰিব নোৱাৰি। এই ক্ষেত্ৰত মৃত্যুৰ তদন্ত আৰু অৱশিষ্টসমূহৰ নিষ্কাশন অব্যাহত ৰাখিবলৈ এটা অনুমানিক চিনাক্তকৰণ কৰিব লাগিব।

এজন চিকিৎসা পৰীক্ষকৰ আটাইতকৈ পুৰস্কাৰজনক কাম হ’ল অজ্ঞাত অৱশিষ্টসমূহ ইতিবাচকভাৱে চিনাক্ত কৰা। যেতিয়া তেওঁলোকে এই কাম সফলতাৰে সম্পূৰ্ণ কৰে তেতিয়া আৰক্ষীৰ তদন্ত চলি থাকিব পাৰে আৰু পৰিয়ালটোৰ মনত কিছু শান্তি থাকে। কিন্তু যেতিয়া তেওঁলোকে ইতিবাচক চিনাক্তকৰণ কৰিব নোৱাৰে তেতিয়া ই তদন্তত বাধাৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰ ফলত মৃত্যুৰ প্ৰমাণ পত্ৰ প্ৰস্তুত আৰু দাখিল কৰাত অসুবিধাৰ লগতে বীমাৰ দাবী নিষ্পত্তি কৰিব নোৱাৰাও হ’ব পাৰে। এই কাৰণসমূহৰ বাবে চিকিৎসা পৰীক্ষকে মৃত ব্যক্তিজনক ইতিবাচকভাৱে চিনাক্ত কৰাৰ সকলো সম্ভৱপৰ প্ৰচেষ্টা চলায়।

বেছিভাগ পৰিস্থিতিত চিকিৎসা পৰীক্ষকে ব্যক্তিজনক চিনাক্ত কৰাত কোনো অসুবিধা নাপায়। সাধাৰণতে পৰিয়ালৰ কোনো সদস্যই পূৰ্বে চিনাক্ত কৰা অবিক্ষিপ্ত শৰীৰ এটা উপস্থাপন কৰা হয়। আনকি এই ক্ষেত্ৰতো চিকিৎসা পৰীক্ষকে মৃতকৰ ৰঙীন মুখৰ ফটো এখন চিনাক্তকৰণ কেছ নম্বৰ আৰু দুটা ছেট শ্ৰেণীবিভাজনযোগ্য আঙুলিৰ ছাপৰ সৈতে লাভ কৰে। উচ্চতাও লিপিবদ্ধ কৰে আৰু...মৃতকৰ ওজন আৰু ভৱিষ্যতে ডি এন এ অধ্যয়নৰ বাবে মৃতকৰ তেজৰ নমুনা ৰাখিব লাগে।

আঙুলিৰ ছাপ

চিনাক্ত কৰাৰ আটাইতকৈ নিৰ্ভৰযোগ্য পদ্ধতি হ’ল আঙুলিৰ ছাপ। আঙুলিৰ ৰিজৰ আৰ্হিবোৰ নিৰ্দিষ্ট ব্যক্তিক চিনাক্ত কৰিবলৈ শ্ৰেণীভুক্ত কৰিব পাৰি। ১৯০০ চনৰ আৰম্ভণিতে নিউয়ৰ্ক চহৰৰ অসামৰিক সেৱা আয়োগে ব্যক্তিগত চিনাক্তকৰণৰ বাবে আঙুলিৰ ছাপৰ ব্যৱহাৰ গ্ৰহণ কৰে। ইয়াৰ পিছতে এফ বি আইয়েও তেনেদৰেই অনুসৰণ কৰিলে-এতিয়া ইয়াৰ হাতত বিশ্বৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ বেছি আঙুলিৰ ছাপৰ সংগ্ৰহ আছে। কিন্তু মৃতকৰ আঙুলিৰ ছাপ ব্যৱহাৰ কৰি পৰিচয় নিৰ্ণয় কৰিবলৈ হ’লে আঙুলিৰ ছাপৰ এণ্টিমৰ্টেম (মৃত্যুৰ পূৰ্বে) ৰেকৰ্ড থাকিব লাগিব। যদিহে ভুক্তভোগীয়ে কাম আৰম্ভ কৰাৰ আগতে আঙুলিৰ ছাপ লোৱা হৈছিল বা তেওঁলোকক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হৈছিল তেন্তে তেওঁলোকৰ আঙুলিৰ ছাপৰ এণ্টিমৰ্টেম ৰেকৰ্ড থাকিব। তাৰ পিছত এজন পৰীক্ষকে এই মৰণোত্তৰ ৰেকৰ্ডটোক মৃতদেহৰ পৰা লোৱা আঙুলিৰ ছাপৰ গোটৰ সৈতে তুলনা কৰিব। এই পিছৰ ছেটটোক মৰণোত্তৰ পৰীক্ষাৰ ৰেকৰ্ড বুলি কোৱা হয়।

দন্তৰ ৰেকৰ্ড

চিনাক্ত কৰাৰ আন এটা পদ্ধতি হ’ল দন্ত চিকিৎসা। কিন্তু আঙুলিৰ ছাপৰ দৰেই তুলনা কৰিবলৈ হ’লে কিবা এটা মৰণোত্তৰ ৰেকৰ্ড থাকিব লাগিব। দাঁতৰ মৰণোত্তৰ ৰেডিঅ’গ্ৰাফী হৈছে আটাইতকৈ ফলপ্ৰসূ দন্ত চিকিৎসা-যদি এই ৰেকৰ্ডসমূহ থাকে তেন্তে ইতিবাচক চিনাক্তকৰণ কৰিব পাৰি। চোলাৰ হাড়ৰ গঠন, দাঁতৰ শিপা আৰু চাইনাছ আদি সকলো ব্যক্তিৰ বাবে অনন্য, যাৰ ফলত দন্ত চিকিৎসাৰ ৰেকৰ্ডৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা তথ্য হয়ফৰেনছিক অড’ণ্ট’লজীত অতি উপযোগী। ফৰেনছিক অড’ণ্ট’লজী হৈছে এটা ফৰেনছিক বিজ্ঞান, যিয়ে আদালতত দন্ত চিকিৎসাৰ প্ৰমাণ চম্ভালে, পৰীক্ষা কৰে আৰু উপস্থাপন কৰে। দন্ত চিকিৎসাৰ প্ৰমাণ এজন ব্যক্তিক চিনাক্ত কৰাত সহায়ক হ’ব পাৰে, কিন্তু ই তেওঁলোকৰ বয়স আৰু হিংসাৰ লক্ষণ আছিল নে নাই সেইটো মূল্যায়ন কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। ফৰেনছিক অড’ণ্ট’লজীৰ বিষয়ে অধিক তথ্যৰ বাবে ইয়ালৈ যাওক।

ডিএনএ

ডিএনএক ধনাত্মক চিনাক্তকৰণৰ কৌশল হিচাপেও ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। একে ধৰণৰ যমজ সন্তানৰ ক্ষেত্ৰত বাহিৰে প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ ডি এন এ অনন্য। বিজ্ঞানীসকলে ১৯৮০ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ফৰেনছিকত ডি এন এ প্ৰয়োগ কৰিছিল। ডি এন এ ব্যৱহাৰ কৰি পৰিচয় স্থাপন কৰিবলৈ পৰীক্ষকে মৰণোত্তৰ পৰীক্ষাৰ নমুনা যেনে তেজ, শিপাৰ বাল্ব থকা চুলি, ছাল, হাড়ৰ মজ্জা আদি মৰণোত্তৰ নমুনাৰ সৈতে তুলনা কৰিবলৈ ধৰি ৰাখিব লাগে। পূৰ্বে উল্লেখ কৰা অনুসৰি মৰণোত্তৰ পৰীক্ষাৰ নমুনা হ’ল চিকিৎসা পৰীক্ষকে সংগ্ৰহ কৰা নমুনা আৰু মৰণোত্তৰ নমুনা হ’ল মৃত্যুৰ আগৰ কোনো সময়ত লোৱা নমুনা। এই নমুনাবোৰ যিকোনো মূল্যৰ হ’বলৈ মাইট’কণ্ড্ৰিয়াৰ ডি এন এ বা নিউক্লিয়েটেড কোষ থাকিব লাগিব। মৰণোত্তৰ নমুনা বিভিন্ন ধৰণৰ হ'ব পাৰে: কেৱল ব্যক্তিজনে ব্যৱহাৰ কৰা হেয়াৰব্ৰাছৰ চুলি, চুলিৰ তলা, বা তেজ বা ঘামৰ দৰে দাগ থকা কাপোৰ।

অনুমানিক পদ্ধতি

আন কিছুমান চিনাক্তকৰণৰ ধৰণ আছে যিবোৰ অবৈজ্ঞানিক। এই পদ্ধতিসমূহে ইতিবাচক চিনাক্তকৰণৰ সূচনা কৰাটো বাধ্যতামূলক নহয়; ইয়াৰ ফলত কেৱল অনুমানিক চিনাক্তকৰণহে হ’ব পাৰে। এই ধৰণৰ...চিনাক্তকৰণে অজ্ঞাত ব্যক্তিজনৰ বাবে পৰিচয়ৰ যুক্তিসংগত ভিত্তিলৈ আহিবলৈ নিৰ্দিষ্ট বৈশিষ্ট্যসমূহ ব্যৱহাৰ কৰে। অনুমানিক পদ্ধতিয়ে আপোনাৰ চিনাক্তকৰণ ১০০% সঠিক হোৱাৰ নিশ্চয়তা নিদিয়ে। সাধাৰণতে তেওঁলোকে আপোনাক যথেষ্ট প্ৰমাণ দিয়ে যে আপুনি আপোনাৰ চিনাক্তকৰণ শুদ্ধ বুলি ধৰিব পাৰে।

শাৰীৰিক বৈশিষ্ট্য

ইয়াৰ ভিতৰত আছে: লিংগ, বয়স, বংশ, চকুৰ ৰং, আৰু চুলি ৰং প্ৰায়ে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। লগতে, স্বকীয় চিহ্নবোৰ অতি সহায়ক হয়। এই চিনবোৰৰ ভিতৰত টেটু, জন্মৰ চিন, দাগ বা যিকোনো বিন্ধা আদি থাকিব পাৰে। পৰিয়ালৰ কোনো সদস্য বা বন্ধুৰ দ্বাৰা দৃশ্যমান চিনাক্তকৰণ হৈছে মৃত ব্যক্তিক চিনাক্ত কৰাৰ এক সহজ উপায় যেতিয়ালৈকে চৰম পচন নহয়। সাধাৰণতে চিকিৎসা পৰীক্ষকে মৃতদেহৰ ফটো তুলি জীৱিত ব্যক্তিজনক ফটোবোৰ চাই ব্যক্তিজনক চিনাক্ত কৰাৰ চেষ্টা কৰে। ব্যক্তিজনক চিনাক্ত কৰাত উপযোগী পৰিস্থিতিগত প্ৰমাণ সাধাৰণতে হয় মৃতকৰ ওপৰত বা মৃতদেহ পোৱা অঞ্চলত থাকে। ব্যক্তিজনৰ ওপৰত পোৱা কাপোৰ, গহনা, চশমা বা আনকি কাগজেও ব্যক্তিজনৰ পৰিচয়ৰ সূত্ৰ দিব পাৰে। লগতে পৰিস্থিতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি মৃতদেহটো পোৱা ঠাইখনো এটা মূল প্ৰমাণ হ’ব পাৰে। যদি আৰক্ষীয়ে কোনো নিৰ্দিষ্ট ব্যক্তিৰ পঞ্জীয়নভুক্ত ঘৰ বা গাড়ীৰ ভিতৰত মৃতদেহটো পায় তেন্তে মৃতকক চিনাক্ত কৰাটো সহজ হৈ পৰে।

এই সকলোবোৰ বিভিন্ন পদ্ধতি মৰণোত্তৰ পৰীক্ষাত ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। অৱশ্যে পচন হ’ব পাৰেএই পদ্ধতিসমূহৰ কিছুমান অতি কঠিন। এই পদ্ধতিসমূহ প্ৰায়ে ইটোৱে সিটোৰ লগত সংযুক্তভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে, টেটুৰ দৰে এটা সুকীয়া চিহ্ন ব্যৱহাৰ কৰি যিসকল ব্যক্তিৰ মৰণোত্তৰ নমুনা সংগ্ৰহ কৰিব লাগিব, তেওঁলোকৰ তালিকাখন সংকুচিত কৰিব পাৰি। তাৰ পিছত আপুনি কেৱল একেটা টেটু থকা লোকৰ দন্ত চিকিৎসাৰ ৰেকৰ্ড বা আঙুলিৰ ছাপ পৰীক্ষা কৰিব। এই চিনাক্তকৰণ পদ্ধতিসমূহৰ বেছিভাগতে মৰণোত্তৰ নমুনাৰ প্ৰয়োজন হয়, যিবোৰ থাকিব পাৰে বা নাথাকিবও পাৰে। ভাগ্য ভাল যে যদি কোনো ভাল মৰণোত্তৰ নমুনা নাই, তেন্তে পৰীক্ষকে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা আন কৌশলৰ এখন দীঘলীয়া তালিকা থাকে।