تری علیه اوهایو یک پرونده تاریخی دادگاه عالی ایالات متحده در سال 1968 بود. این پرونده به رویه "ایست و دمدمی" افسران پلیس، و اینکه آیا این U.S. متمم چهارم قانون اساسی محافظت در برابر جستجوها و تشنجات غیر منطقی . دادگاه عالی تشخیص داد که عمل متوقف کردن مظنون در ملاء عام بدون علت احتمالی ناقض اصلاحیه چهارم نیست، تا زمانی که افسر "ظن منطقی" داشته باشد که ممکن است شخص در حال ارتکاب جرم باشد، مرتکب جرمی شده باشد، یا در حال برنامه ریزی برای ارتکاب جرم باشد، و اینکه شخص «ممکن است مسلح و در حال حاضر خطرناک باشد». دادگاه این تصمیم را با این توضیح توجیه کرد که اصلاحیه چهارم برای جمع آوری شواهد به کار می رود نه برای پیشگیری از جرم.

راه طولانی تا دادگاه عالی در 31 اکتبر 1963 در کلیولند، اوهایو زمانی آغاز شد که کارآگاه پلیس مارتین مک فادن دو مرد، جان دبلیو تری و ریچارد چیلتون را دید که McFadden اظهار داشت که مشکوک عمل می کردند. او دو مرد را دید که قبل از صحبت کردن با یکدیگر در یک بلوک به جلو و عقب می رفتند. آنها این روند را چندین بار تکرار کردند تا اینکه مرد سومی به آن ملحق شد و قبل از رفتن چند دقیقه با آنها صحبت کرد. مک فادن مشکوک شد و تصمیم گرفت مردان را تعقیب کند و آنها بار دیگر بهمرد سوم کارآگاه مک فادن که لباس شخصی پوشیده بود به مردان نزدیک شد و خود را افسر پلیس معرفی کرد. او نام آنها را پرسید و زمانی که ظاهراً یکی از آنها "زمزمه" کرد، شروع کرد به جست و خیز کردن تری و یک تپانچه مخفی کشف کرد. او به سه مرد دستور داد تا با دستانشان رو به دیوار شوند و « ایست و جست و خیز » را تکمیل کرد. او همچنین یک اسلحه در اختیار چیلتون پیدا کرد. این سه مرد به ایستگاه پلیس منتقل شدند، جایی که تری و چیلتون به دلیل حمل سلاح مخفی دستگیر شدند. تری و چیلتون مجرم شناخته شدند، اما پرونده را تا پایان دادگاه عالی فدرال درخواست کردند. تری علیه اوهایو پرونده نمونه ای برای تعدادی از پرونده های دادگاه عالی بود که در سال های بعد اتفاق افتاد، که جدیدترین آنها آریزونا علیه جانسون (2009) بود.