Al Capone Urodził się w 1899 roku w Brooklynie w Nowym Jorku. Po ukończeniu szkoły w szóstej klasie, spędził czas jako członek dwóch gangów: Brooklyn Rippers i Forty Thieves Juniors. Po pracy jako bramkarz, skończył pracując dla człowieka o imieniu Johnny Torrio. Kiedy Torrio zaprosił Capone, aby dołączył do niego w Chicago w 1920 roku, Capone zgodził się. Razem zaczęli pracować dla gangu Big Jima Colosimo,wykorzystując prohibicję do dystrybucji nielegalnego alkoholu.

Colosimo został zamordowany, pozostawiając wysoko postawionego Torrio na czele. Jednak ten układ nie trwał długo. W 1925 r. Torrio padł ofiarą kolejnego zamachu. Osłabiony tym Torrio poprosił Capone, aby został nowym szefem. Capone, charyzmatyczny jak on, był lubiany wśród ludzi, którzy nazywali go "Wielkim Kolegą".

Z pomocą Capone'a udało im się rozwinąć swój przemysł tak daleko, że Capone zaryzykował nawet legalne inwestycje w fabrykę barwników. Zbudował sobie przerażającą reputację i powoli, ale systematycznie, on i jego gang eliminowali swoich rywali.

14 lutego 1929 roku gang Ala Capone'a brał udział w tak zwanej Masakrze Walentynkowej, w wyniku której zginęło siedmiu mężczyzn pracujących dla rywala Capone'a, Bugsa Morana.

17 października 1931 r. Capone otrzymał wyrok 11 lat za uchylanie się od płacenia podatków. Jego wyrok rozpoczął się w Atlancie, gdzie udało mu się zmanipulować rządzących za pomocą skrytki z gotówką. To zachowanie przyniosło mu wycieczkę do Alcatraz, gdzie odsiedział ponad cztery lata. W 1939 r. został zwolniony, a w 1947 r. zmarł na syfilis.