Di Nîsana 2011an de, National Geographic li muzexaneya me pêşangehek demkî li ser Girtîbûna Tenê hebû. Di derbarê pêşangeha demkî de bêtir fêr bibin.

Dîrok û Nakokî

Hûn bi xêr hatin cihê ku belkî jîngeha herî giran a zindanê ye ku li mehkûmên Amerîkî hatîye birîn, ji ber îdamê. Li gorî texmînên cihêreng ên vê dawiyê, yekîneyên tecrîdê yên girtîgehê li Dewletên Yekbûyî bi qasî 80,000 girtiyan hene. Ew bi gelek navan derbas dibin- veqetandina îdarî, yekîneyên xaniyên taybetî, yekîneyên rêveberiya zirav, tesîsên supermax an yekîneyên kontrolê. Ji bo karbidestên girtîgehê, ew amûrek in ji bo ku girtiyên herî xeternak û/an birêvebirina wan dijwar bi ewlehî bihêlin, û dibe ku wan motîve bikin ku tevgera xwe biguhezînin. Ji bo parêzvanên mafên girtiyan û hin zanyarên civakî, yekîneyên kontrolê cezayên hovane û neasayî ne. Têgîna kontrolkirina girtiyan bi îzolekirina wan yekemcar di dawiya salên 1700-an de ji hêla reformxwazên zindana Quaker ve hate pêşve xistin, ku ew wekî rêyek mirovî dît ku alîkariya xirabkaran bike ku xeletiya awayên xwe fam bikin. Di 1790 de, zindana Walnut Street ya Philadelphia dibe ku yekem li Dewletên Yekbûyî bû ku sûcdarên tundûtûjî îzole kir. Di salên 1820-an de, eyaleta Pennsylvania Girtîgeha Girtî ya Dewleta Rojhilat ava kir, ku li wir girtî di hucreyên yekane de têne girtin. Welatên din jî hucreya yekkesî bikar anîn, bi gelemperî wekî rêyek ji bo êşkencekirina girtiyan an nehiştina wan ji axaftinê. Piştî fransîKaptanê artêşê Alfred Dreyfus di salên 1890-an de bi sîxur û xayîn hat tawanbar kirin, rayedaran di destpêkê de ew dor demjimêran di hucreyek girtî û tarî de girtî, ligel gardiyanan ferman da ku bi wî re neaxivin.

Nakokî hene daneyên li ser ka tecrîdkirina girtiyan şîdeta li pişt hespan kêm dike yan na. Daîreya Karûbarên Çaksaziyê ya Eyaleta New Yorkê îdîa dike ku pergala wê ya dîsîplînê ya girtîgehê, ku yekîneyên îzolasyonê dihewîne, di navbera 1995 û 2006-an de ji sedî 35 kêm dike, û ji nîvî zêdetir şîdeta li ser girtiyan kêm dike. Di destpêka salên 1980-an de, dema ku kuştina du cerdevanan ji hêla girtiyan ve li girtîgehek federal li Marion, IL, bû sedema qefilandinek daîmî, hucreya yekkesî li Dewletên Yekbûyî vegeriya. Pelican Bay ya Kalîforniyayê, ku di sala 1989-an de vebû, hate ragihandin ku di nav nifşek nû ya sazûmanan de yek ji wan yekem bû ku bi qestî hatine çêkirin da ku îzolasyonek wusa di hundurê girtîgehê de çêbike. Rexnegirên yekîneyên kontrolê îdia dikin ku bi tundî sînorkirina têkiliya bi mirovên din re dikare zirarek giran li tenduristiya giyanî bigire. Craig Haney, psîkologek, encam da ku "gelek "dest bi windakirina şiyana destpêkirina tevgerê ya her cûre- ji bo organîzekirina jiyana xwe li dora çalakî û armancê dikin. Apatiya kronîk, bêhalî, depresyon û bêhêvîtî pir caran encam didin. Dr. Stuart Grassian, psîkiyatrîst, li gelek girtiyan lêkolîn kir û dît ku gelek ji êrîşên panîkê, zehmetiyan dikişînin.bi bîr û bala, û heta halusination. Wî her weha delîl dît ku îzolekirina dirêj dibe ku potansiyela şîdetê ya girtiyan zêde bike. Heya nuha, dadgehan nedîtine ku yekîneyên kontrolê parastina destûrî li hember cezayên hovane û neasayî binpê dikin, her çend di sala 2003-an de, Dadgeha Bilind a Dewletên Yekbûyî biryar da ku girtiyan mafê vekolînek qanûnî heye ku tê de ew dikarin girtina xwe di îzolasyonê de îtîraz bikin.

Di vê temenê pir girêdayî de, meriv çawa ji nişka ve ji têkiliya civakî qut dibe?

Ji bo vekirina pencereyek berbi ezmûna hucreya yekkesî, sê dilxwazên "her kes" li hev kirin. ku heta hefteyekê di hucreyên tenêtî yên replica de bijîn û serpêhatiyên xwe bi zindî li ser Internetnternetê di demek rast de bi rêya tweetên derketinê parve bikin (wan nikarîbûn ti danûstendinên gihîştî werbigirin), dema ku di her hucreyê de kamerayek 24/7 diweşîne. Ev ne dihat mebesta ku bibe dubarekirinek rastîn a hucreya yekane ya cezakirinê, digel yek derketinek kûr ev e ku her beşdarek tenê heya hefteyekê ma û dikaribû her dem dev jê berde. Mebest ew bû ku perspektîfek "her kes" pêşkêşî ezmûna îzolasyona civakî û klaustrofobîk bike ku nîşanên sereke yên hucreya yekkesî ne.