Ο Τζόζεφ Μπονάνο (1905-2002) ήταν επί μακρόν επικεφαλής ενός από τα πέντε μεγαλύτερα συνδικάτα ή "οικογένειες" της ιταλικής μαφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 1931 έως το 1966, ο Μπονάνο βασίλευε στην εξαιρετικά ισχυρή και διεφθαρμένη οικογένεια Μπονάνο, καθώς και σε μια εγκληματική αυτοκρατορία που εκτεινόταν από το Μπρούκλιν έως την Καλιφόρνια.

Το όνομα "Lucky" Luciano είναι μια άλλη σημαντική φιγούρα στην ιστορία της Μαφίας. Το 1931, μαζί με το αφεντικό της μαφίας Vito Genovese, έδωσαν κατά λάθος στον Bonanno το άνοιγμά του, διατάσσοντας την εκτέλεση του αφεντικού του εγκλήματος για το οποίο δούλευε ο Bonanno, του Salvatore Maranzano. Ο Bonanno ανέλαβε το συνδικάτο του εγκλήματος Maranzano, το οποίο στη συνέχεια αναφέρθηκε ως οικογένεια Bonanno. Αυτό το έργο τέχνης αναφέρει επίσης το όνομα του Stefano Magaddino,Ο Μπονάνο και ο Μαγκαντίνο αποξενώθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν ο Μπονάνο προσπάθησε να χτίσει περαιτέρω τη θέση του ως ένα από τα πέντε ισχυρότερα αφεντικά. Κανόνισε τη δολοφονία δύο άλλων κορυφαίων αφεντικών, του Τόμας Λουκέζε της οικογένειας Λουκέζε και του Κάρλο Γκαμπίνο της οικογένειας Γκαμπίνο (οι υπόλοιπες οικογένειες της μαφίας ήταν οι Κολόμπο και οι Τζενοβέζε).

Είναι απίστευτο ότι μόλις το 1980, σε προχωρημένη ηλικία 75 ετών, ο Joe Bonanno καταδικάστηκε επιτυχώς για σοβαρά εγκλήματα. Η αστυνομία τον φυλάκισε στη συνέχεια με τις κατηγορίες της παρεμπόδισης της δικαιοσύνης και της αστικής περιφρόνησης του δικαστηρίου.

Το 1991, ο Μπονάνο υπαινίχθηκε τη θέση του στην Επιτροπή - το κυβερνητικό όργανο της αμερικανικής μαφίας - μέσω ενός έργου καλλιγραφίας που δημιούργησε χρησιμοποιώντας χρωματιστά μελάνια και χαρτί. Σε αυτό το καλλιτεχνικό τεχνούργημα, ο Μπονάνο περιγράφει τον εαυτό του ότι ήθελε να είναι ένας "καλός πατέρας" που "θα έκανε τα πράγματα σωστά, σύμφωνα με την παλιά παράδοση, όσο το δυνατόν περισσότερο". Αυτά τα αποκαλυπτικά λόγια απηχούν δηλώσεις που έκανε νωρίτερα στοτην αυτοβιογραφία του Ένας άνθρωπος της τιμής (1983), στο οποίο έγραφε: "[α]ως πατέρας μιας οικογένειας ήμουν σαν αρχηγός κράτους... Έπρεπε να διευθύνω τις εξωτερικές υποθέσεις με [τις] άλλες οικογένειες." Στο ίδιο βιβλίο διέκρινε επίσης τον εαυτό του ως έναν από τους "άνδρες της παλιάς παράδοσης", οι οποίοι είχαν σχηματίσει και έλεγχαν "ένα είδος σκιώδους κυβέρνησης που υπήρχε παράλληλα με την επίσημη κυβέρνηση". Πολλοί γνωστοί ηγέτες της μαφίας εξέφρασαν τιςαντίθεση στο βιβλίο και ότι ο Μπονάνο είχε παραβιάσει τον κώδικα τιμής τους. Ο Μπονάνο υπερασπίστηκε το βιβλίο ως έκφραση του τρόπου ζωής και των παραδόσεών του που ήταν υπεράνω του κώδικα σιωπής.

Ο Μπονάνο πέθανε από φυσικό θάνατο το 2002, σε ηλικία 97 ετών, έχοντας στο πλευρό του τους φίλους και την οικογένειά του. Το συνδικάτο Μπονάνο εξακολουθεί να υφίσταται.

Πίσω στη Βιβλιοθήκη Εγκλήματος