Ο Τσαρλς Νόρις γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια στη Φιλαδέλφεια στις 4 Δεκεμβρίου 1867. Αντί να ζήσει μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια, ο Νόρις αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Βερολίνο και τη Βιέννη για να συνεχίσει τις ιατρικές του σπουδές, και όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, ο Νόρις έφερε γνώσεις που θα άλλαζαν για πάντα την ποινική έρευνα.

Πριν από τον Νόρις, δεν υπήρχαν Ιατροδικαστές. Οι ιατροδικαστές των πόλεων χειρίζονταν τα πτώματα. Δεν απαιτούνταν προαπαιτούμενα για να γίνει κάποιος ιατροδικαστής- ο καθένας μπορούσε να το κάνει. Το κέρδος από τα χρήματα ήταν το μόνο κίνητρο για τους ιατροδικαστές, καθώς πληρώνονταν ανά πτώμα. Όταν περισσότερα πτώματα επεξεργάζονταν γρήγορα, έβγαζαν περισσότερα χρήματα. Η πληρωμή μπορούσε επίσης να γίνει αν κάποιος ήθελε να αποκρύψει την αλήθεια για την πραγματική αιτία θανάτου. Σε άλλες περιπτώσεις, αν οη αιτία θανάτου δεν ήταν προφανής, κατέληγε ως άλλη μια ανεξιχνίαστη υπόθεση. Κανείς δεν αφιέρωνε χρόνο για να κάνει έρευνα θανάτου σε ανεξήγητους θανάτους και η επιστήμη σπάνια έπαιζε ρόλο στην επιβολή του νόμου.

Οι Ευρωπαίοι, ωστόσο, ανέπτυσσαν έναν τρόπο να χρησιμοποιούν επιστημονικά στοιχεία στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Ο Νόρις πίστεψε σε αυτή την ιδέα και προσχώρησε σε συμμαχίες που ήθελαν να απαλλάξουν την πόλη από τους ιατροδικαστές όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ. Οι συμμαχίες αυτές ήθελαν εκπαιδευμένους επαγγελματίες να ερευνούν τα αίτια θανάτου. Το 1918, ο Νόρις κατάφερε να διοριστεί επικεφαλής ιατροδικαστής στο νοσοκομείο Bellevue της Νέας ΥόρκηςΗ δουλειά του ήταν να ερευνά ύποπτους ή βίαιους θανάτους και δεν ήταν καθόλου εύκολη δουλειά.

Ο "Κόκκινος Μάικ" Χάιλαν, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, ήθελε έναν ιατροδικαστή που θα του έκανε χάρες. Ο Νόρις δεν ήταν τέτοιος άνθρωπος. Είχε την επιθυμία να δημιουργήσει το "ιατρικό σύστημα δικαιοσύνης" που θα βασιζόταν καθαρά στην επιστήμη, αντί να συνεχίσει με το σύστημα όπου η κοινωνική θέση είχε μεγαλύτερη σημασία από την αλήθεια στις καταδίκες και τις αθωώσεις. Για να βοηθήσει σε αυτό, ο Νόρις ζήτησε από τον Αλεξάντερ Γκέτλερ να ενταχθεί στην ομάδα του και ναδημιούργησαν το πρώτο τοξικολογικό εργαστήριο στη χώρα.

Ο Νόρις και ο Γκέτλερ έλυσαν διαδοχικά πολλές υποθέσεις που αφορούσαν την τοξικολογία, ωστόσο το κοινό δυσκολευόταν να αποδεχτεί την αλλαγή και την αλήθεια. Η αλήθεια ήταν ότι επικίνδυνες ενώσεις τους περιέβαλλαν, καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν ήταν υποχρεωμένες να αποκαλύπτουν πληροφορίες για τα προϊόντα τους ούτε έπρεπε να τα ελέγχουν και οι άνθρωποι έκαναν κατάχρηση προϊόντων που είχαν θανατηφόρο έξοδο. Ο Νόρις προσπάθησε νασήμανε συναγερμό ότι πολλοί θάνατοι αφορούσαν κυάνιο, αρσενικό, μόλυβδο, μονοξείδιο του άνθρακα, μετουσιωμένο αλκοόλ, ράδιο και θάλλιο, αλλά γελοιοποιήθηκε από το κοινό και τρεις διαφορετικούς δημάρχους που δεν υποστήριζαν την υπηρεσία του.

Ο Norris έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κρατήσει το γραφείο του σε λειτουργία. Χρησιμοποίησε ακόμη και δικά του χρήματα για να χρηματοδοτήσει το τμήμα όταν ο Hylan έκοψε τη χρηματοδότησή του. Ο δεύτερος δήμαρχος, ο Jimmy Walker, δεν βοήθησε τον Norris με τα ζητήματα του προϋπολογισμού, αλλά δεν περιφρονούσε τον Norris όπως ο Hylan. Ο δήμαρχος Fiorello LaGuardia, δεν εμπιστευόταν τον Norris και μάλιστα κατηγόρησε αυτόν και το προσωπικό του για υπεξαίρεση σχεδόν 200.000,00 δολαρίων.

Ο Norris νοσηλεύτηκε δύο φορές στην Ευρώπη για εξάντληση κατά τη διάρκεια της θητείας του ως επικεφαλής ιατροδικαστής, αλλά στις 11 Σεπτεμβρίου 1935, λίγο μετά την επιστροφή του από το δεύτερο ταξίδι, πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια.

Όταν ξεκίνησε το έργο του Νόρις και του Γκέτλερ, η αστυνομία δεν σεβόταν την εγκληματολογική επιστήμη. Όταν η αστυνομία και οι επιστήμονες άρχισαν επιτέλους να βλέπουν ο ένας τον άλλον ως συνεργάτες και όχι ως απειλή, είχαν επιτυχία στην επίλυση προηγουμένως άλυτων ποινικών υποθέσεων. Ο Τσαρλς Νόρις και ο Αλεξάντερ Γκέτλερ έφεραν επανάσταση στην εγκληματολογική έρευνα και οι τεχνικές και τα ευρήματά τους σε χημικές ουσίες που κάποτε ήταν μη ανιχνεύσιμες στοτου ανθρώπινου σώματος χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα από τους τοξικολόγους για να βοηθήσουν στην εξιχνίαση μυστηριωδών θανάτων.