Marie Noe

Marie Noe و Arthur Noe ازدواج کردند و در سال 1948 شروع به بچه دار شدن کردند. او ده فرزند به دنیا آورد (1949-1968) و همه آنها به طور مرموزی در عرض چند ماه از دنیا رفتند. تولد آنها یکی مرده زایی بود، یکی ساعاتی پس از تولد در بیمارستان فوت کرد، و بقیه قبل از رسیدن به 14 ماهگی مردند.

پلیس و مرکز پزشکی که ماری نو فرزندانش را به آنجا آورده بود، گفت که همه آنها به دلایل طبیعی فوت کرده اند. مرگ گهواره یا SIDS (سندرم مرگ ناگهانی نوزاد). او به قتل یا سهل انگاری متهم نشد، زیرا شوهرش و جامعه او او را بی گناه می دانستند.

مقاله ای در مجله فیلادلفیا در سال 1998 منتشر شد که داستان او را به اشتراک گذاشت اما نام او را به اشتراک نمی گذاشت و پرونده را دوباره به رسانه ها بازگرداند. در سال 1998، ماری نو اعتراف کرد که فرزندان آنها را کشته است. در مصاحبه دوازده ساعته خود، او به پلیس اعتراف کرد که چهار فرزندش را کشته است، اما مطمئن نبود که برای چهار فرزند دیگر چه اتفاقی افتاده است یا چرا این اتفاق افتاده است.

او در اولین قتل خود اظهار داشت: "او همیشه گریه می کرد او نمی توانست به من بگوید چه چیزی او را آزار می دهد. او فقط گریه می کرد... بالشی زیر صورتش بود... دستم را گرفتم و صورتش را به بالش فشار دادم تا از حرکت باز ایستاد. پنج سال حبس خانگی و بیست سال حبس مشروط. جمله غیر معمول برای یک مورد غیر معمول ماری برای به دست آوردن یک معامله ادعایی انجام دادحکم ملایم او را صادر کرد و با مطالعات روانپزشکی موافقت کرد تا بفهمد چرا مادران فرزندان خود را می کشند. در سال 2001، روانپزشکان به دادگاه ارائه کردند که نوئه از اختلال شخصیت مختلط رنج می برد.

کتابی درباره داستان ماری با عنوان گهواره مرگ توسط جان گلات وجود دارد.