Marie Noe

Marie Noe at Arthur Noe ay nagpakasal at nagsimulang magkaanak noong 1948. Nagsilang siya ng sampung anak (1949-1968) at lahat sila ay misteryosong namatay sa loob ng ilang buwan ng kanilang kapanganakan. Ang isa ay deadbirth, ang isa ay namatay sa ospital ilang oras pagkatapos ng kapanganakan, at ang iba ay namatay bago umabot sa 14 na buwan.

Ang pulis at pasilidad ng medikal na dinala ni Marie Noe sa kanyang mga anak ay nagsabi na lahat sila ay pumasa sa natural na mga sanhi, crib death o SIDS (sudden infant death syndrome). Hindi siya kinasuhan ng pagpatay o kapabayaan, dahil nalaman ng kanyang asawa at ng kanyang komunidad na siya ay inosente.

Isang artikulo sa Philadelphia Magazine ang na-publish noong 1998, ibinahagi ang kanyang kuwento kahit hindi ibinabahagi ang kanyang pangalan, na ibinalik ang kaso sa media. Noong 1998, inamin ni Marie Noe na pinatay niya ang kanilang mga anak. Sa kanyang labindalawang oras na panayam, inamin niya sa pulisya na pinatay niya ang apat sa kanyang mga anak ngunit hindi siya sigurado kung ano ang nangyari sa iba pang apat o kung bakit nangyari ito.

Sa kanyang unang pagpatay, sinabi niya, “Siya ay palaging umiiyak. Hindi niya masabi sa akin kung ano ang bumabagabag sa kanya. Patuloy lang siya sa pag-iyak...may unan sa ilalim ng mukha niya...hinawakan ko ang kamay ko at idiniin ko ang mukha niya sa unan hanggang sa tumigil siya sa paggalaw.”

Si Noe ay nangako ng guilty sa second-degree murder at nakatanggap ng sentensiya ng limang taon ng pag-aresto sa bahay at dalawampung taon ng probasyon. Hindi pangkaraniwang pangungusap para sa hindi pangkaraniwang kaso. Kumuha ng plea deal si Marie para makuhaang kanyang maluwag na pangungusap at sumang-ayon sa psychiatric na pag-aaral upang makatulong na maunawaan kung bakit pinapatay ng mga ina ang kanilang mga anak. Noong 2001, nagsampa ang mga psychiatrist sa korte na si Noe ay dumaranas ng mixed-personality disorder.

May isang libro tungkol sa kuwento ni Marie, na pinamagatang Cradle of Death ni John Glatt.