Marie Noe

Marie Noe In 1948 trouwde ze met Arthur Noe en kreeg ze kinderen. Ze baarde tien kinderen (1949-1968) en ze stierven allemaal op mysterieuze wijze binnen enkele maanden na hun geboorte. Eén kind was doodgeboren, één stierf enkele uren na de geboorte in het ziekenhuis en de anderen stierven voor ze 14 maanden oud waren.

De politie en de medische instelling waar Marie Noe haar kinderen naartoe bracht, zeiden dat ze allemaal een natuurlijke doodsoorzaak, wiegendood of SIDS (sudden infant death syndrome) hadden. Ze werd niet aangeklaagd voor moord of nalatigheid, omdat haar man en de gemeenschap haar onschuldig vonden.

In 1998 verscheen er een artikel in Philadelphia Magazine waarin ze haar verhaal vertelde, maar haar naam niet noemde, waardoor de zaak weer in de media kwam. In 1998 bekende Marie Noe dat ze hun kinderen had vermoord. In haar twaalf uur durende verhoor bekende ze aan de politie dat ze vier van haar kinderen had vermoord, maar dat ze niet zeker wist wat er met de andere vier was gebeurd of waarom het was gebeurd.

Over haar eerste moord zei ze: "Hij huilde altijd. Hij kon me niet vertellen wat hem dwars zat. Hij bleef maar huilen...er lag een kussen onder zijn gezicht...ik nam mijn hand en drukte zijn gezicht in het kussen totdat hij stopte met bewegen."

Noe pleitte schuldig aan tweedegraads moord en kreeg een straf van vijf jaar huisarrest en twintig jaar voorwaardelijk. Ongebruikelijke straf voor een ongebruikelijke zaak. Marie nam een pleidooi aan om haar milde straf te krijgen en stemde in met psychiatrische onderzoeken om te begrijpen waarom moeders hun kinderen vermoorden. In 2001 dienden psychiaters bij de rechtbank een verklaring in dat Noe leed aan gemengde persoonlijkheden.wanorde.

Er is een boek over Marie's verhaal, getiteld Wieg van de dood door John Glatt.