अनुहार पुनर्निर्माण एक विधि हो जुन फोरेन्सिक क्षेत्रमा प्रयोग गरिन्छ जब अपराधमा अज्ञात अवशेषहरू समावेश हुन्छन्। अनुहार पुनर्निर्माण सामान्यतया एक मूर्तिकार द्वारा प्रदर्शन गरिन्छ जो अनुहार शरीर रचना मा एक विशेषज्ञ हो। यो मूर्तिकार एक फोरेंसिक कलाकार हुन सक्छ तर यो एक आवश्यकता छैन। कुनै पनि तरिकाले, मूर्तिकारले कंकालको विशेषताहरूको व्याख्या गर्न फोरेंसिक मानवविज्ञानीहरूसँग काम गर्नेछ जसले अन्ततः पीडितको उमेर, लिंग र पुर्खा प्रकट गर्न मद्दत गर्नेछ। मूर्तिकारले शारीरिक विशेषताहरू (शरीरको संरचनासँग सम्बन्धित सुविधाहरू) जस्तै अनुहारको असमानता, चोटपटकको प्रमाण जस्तै भाँचिएको नाक वा दाँतहरू जुन मृत्यु अघि हराएको थियो प्रकट गर्न सक्छ। यी कारकहरू या त त्रि-आयामी पुनर्निर्माण प्रविधि वा दुई आयामी पुनर्निर्माण प्रविधि प्रयोग गरेर निर्धारण गरिन्छ।

त्रि-आयामी पुनर्निर्माण प्रविधिमा मूर्तिकारले खोपडीमा टिस्यु मार्करहरू विशेष बिन्दुहरूमा राख्न आवश्यक छ ताकि माटो राख्दा पुनर्निर्माण पीडितको जति नजिक देखिन सक्छ त्यति नै राम्रो मौका होस्। पीडितको पहिचान भईरहेको छ । बिन्दुहरू जहाँ मार्करहरू राखिएका छन् उमेर, लिङ्ग र जातिको आधारमा गहिराइको सामान्यीकृत मापनद्वारा निर्धारण गरिन्छ। पुनर्निर्माणमा नक्कली आँखा पनि थपिएका छन् । आँखाको स्थान, नाकको चौडाइ/लम्बाइ र मुखको लम्बाइ/चौडाइ निर्धारण गर्न पनि विभिन्न नापहरू लिइन्छ। आखाकेन्द्रित छन् र विशेष गहिराइमा पनि राखिएका छन्। खोपडीलाई फ्र्याङ्कफोर्ट होरिजोन्टल पोजिसनमा स्ट्यान्डमा राख्नु पर्छ, जुन मानव खोपडीको सामान्य स्थितिमा सहमत छ। एकपटक टिस्यु मार्करहरू खोपडीमा टाँसिएपछि मूर्तिकारले खोपडीमा माटो राखेर अनुहार बनाइने गरी मूर्ति बनाउन थाल्छ। एक पटक आधारभूत आकार निर्माण गरिसकेपछि मूर्तिकारले खोपडीलाई पीडितको जस्तै देखाउन सुरु गर्न सक्छ। मूर्तिकारले फोरेन्सिक एन्थ्रोपोलोजिस्टले उनीहरूलाई उपलब्ध गराएको सबै जानकारी प्रयोग गरेर यो गर्छ। यस जानकारीमा पीडित बसेको ठाउँको भौगोलिक स्थान वा पीडितको जीवन शैली समावेश हुन सक्छ। अज्ञात पीडितको सम्भावित पहिचान गर्न मद्दत गर्न मूर्तिकारहरूले कपाल थप्नेछन्, विग वा माटोको रूपमा कपालको प्रतिनिधित्व गर्ने। एक मूर्तिकारले चश्मा, कपडाका सामानहरू वा सम्भावित पहिचान उत्पन्न गर्न सक्ने विभिन्न सामग्रीहरू पनि थप्न सक्छ।

तीन आयामी पुनर्निर्माण प्रविधिहरू जस्तै दुई आयामी पुनर्निर्माण प्रविधिहरूमध्ये पहिलोमा टिस्यु मार्करहरू राख्ने समावेश छ। उमेर, लिंग र वंश द्वारा निर्धारण गरिएको सामान्यीकृत मापन प्रयोग गरेर विशिष्ट स्थानहरू र विशिष्ट गहिराइहरूमा खोपडी। एकपटक खोपडी स्ट्यान्डमा उचित स्थिति (फ्राङ्कफोर्ट होरिजन्टल) मा भएपछि, खोपडी फोटो खिचिन्छ। खोपडी एक देखि एक अनुपात मा फोटो खिचिएको छदुबै फ्रन्टल र प्रोफाइल दृश्यहरूबाट। फोटो खिच्दा खोपडीको छेउमा शासक राखिएको छ। तस्बिरहरू लिइसकेपछि तिनीहरू जीवनको आकारमा बढाइन्छ र त्यसपछि फ्र्याङ्कफर्ट तेर्सो स्थितिमा दुईवटा काठको बोर्डहरूमा ट्याप गरिन्छ। एक पटक तस्बिरहरू संलग्न भएपछि पारदर्शी प्राकृतिक भेल्लम पानाहरू मुद्रित फोटोहरूमा सीधा ट्याप गरिन्छ। सेटअप पूरा भएपछि कलाकारले स्केच गर्न सुरु गर्न सक्छ। कलाकारले खोपडीको रूपरेखा पछ्याएर र टिस्यु मेकरहरूलाई दिशानिर्देशको रूपमा प्रयोग गरेर खोपडी स्केच गर्दछ। आँखा, नाक र मुखको मापन यस प्रविधिमा त्यहि तरिकाले गरिन्छ जसरी तीन आयामी पुनर्निर्माण प्रविधिमा गरिन्छ। कपालको प्रकार र शैली या त वंश र लिंगको आधारमा अनुमान गरेर, घटनास्थलमा भेटिएका प्रमाणहरू, वा फोरेन्सिक मानवविद् वा अन्य पेशेवरबाट प्राप्त जानकारीद्वारा निर्धारण गरिन्छ। सबै प्रक्रियाहरू दस्तावेज गरिएका छन्, र लिइएका नोटहरू सङ्कलन गरिएका छन्।

दोस्रो दुई आयामी प्रविधिमा सडिरहेको शरीरबाट अनुहारको पुनर्निर्माण समावेश छ। यस विधिको लागि कलाकारले आफ्नो ज्ञानको प्रयोग गरेर छालाको नरम तन्तु कसरी खोपडीमा हुन्छ र कसरी शरीरमा विघटन हुन्छ भन्ने कुराको पुनर्निर्माण गर्न पीडितको मृत्यु अघि कस्तो देखिन्थ्यो।

दुई आयामी प्रविधिहरू तीन आयामी पुनर्निर्माण भन्दा धेरै लागत प्रभावी छन् र तिनीहरूसमय बचत गर्नुहोस्, र अन्ततः एउटै कुरा पूरा गर्नुहोस्। 10>