चेहऱ्याची पुनर्रचना ही फॉरेन्सिक क्षेत्रात वापरली जाणारी एक पद्धत आहे जेव्हा एखाद्या गुन्ह्यामध्ये अज्ञात अवशेषांचा समावेश असतो. चेहऱ्याची पुनर्रचना सामान्यतः एखाद्या शिल्पकाराद्वारे केली जाते जो चेहर्यावरील शरीरशास्त्रात तज्ञ असतो. हा शिल्पकार फॉरेन्सिक आर्टिस्ट असू शकतो परंतु त्याची आवश्यकता नाही. कोणत्याही प्रकारे, शिल्पकार सांगाड्याच्या वैशिष्ट्यांचा अर्थ लावण्यासाठी फॉरेन्सिक मानववंशशास्त्रज्ञांसोबत काम करेल जे शेवटी पीडितेचे वय, लिंग आणि वंश उघड करण्यात मदत करेल. शिल्पकार शारीरिक वैशिष्ट्ये (शरीराच्या संरचनेशी संबंधित वैशिष्ट्ये) देखील प्रकट करू शकतो जसे की चेहर्याचा विषमता, तुटलेले नाक किंवा मृत्यूपूर्वी गमावलेले दात यासारख्या जखमांचा पुरावा. हे घटक त्रि-आयामी पुनर्रचना तंत्र किंवा द्विमितीय पुनर्रचना तंत्र वापरून निर्धारित केले जातात.

त्रिमितीय पुनर्रचना तंत्रासाठी शिल्पकाराने कवटीवर विशिष्ट बिंदूंवर टिश्यू मार्कर लावणे आवश्यक असते जेणेकरून जेव्हा चिकणमाती ठेवली जाते तेव्हा पुनर्बांधणी पीडिताच्या जवळ दिसते जेणेकरून अधिक चांगली संधी मिळेल. पीडितेची ओळख पटली आहे. ज्या ठिकाणी मार्कर ठेवलेले आहेत ते बिंदू वय, लिंग आणि वांशिकतेच्या आधारावर खोलीच्या सामान्यीकृत मापनांद्वारे निर्धारित केले जातात. पुनर्बांधणीमध्ये बनावट डोळे देखील जोडले जातात. डोळ्यांचे स्थान, नाकाची रुंदी/लांबी आणि तोंडाची लांबी/रुंदी निश्चित करण्यासाठी विविध मापे देखील घेतली जातात. डोळेमध्यवर्ती आहेत आणि विशिष्ट खोलीवर देखील ठेवल्या आहेत. कवटीला फ्रँकफोर्ट क्षैतिज स्थितीत स्टँडवर ठेवले पाहिजे, जे मानवी कवटीच्या सामान्य स्थितीवर सहमत आहे. एकदा का टिश्यू मार्कर कवटीला चिकटवले की मग शिल्पकार कवटीवर चिकणमाती ठेवून त्याचे शिल्प तयार करू शकतो जेणेकरून चेहरा तयार होईल. मूळ आकार तयार केल्यावर शिल्पकार कवटीला बळी पडलेल्या व्यक्तीसारखी दिसायला सुरुवात करू शकतो. फॉरेन्सिक मानववंशशास्त्रज्ञाने त्यांना उपलब्ध करून दिलेल्या सर्व माहितीचा वापर करून शिल्पकार हे करतो. या माहितीमध्ये पीडित व्यक्ती कुठे राहत होती किंवा पीडितांची जीवनशैली यांचा समावेश असू शकतो. अज्ञात बळीची संभाव्य ओळख पटवण्यासाठी शिल्पकार केस जोडतील, एकतर विग किंवा केसांचे प्रतिनिधित्व करणाऱ्या मातीच्या स्वरूपात. एक शिल्पकार चष्मा, कपड्यांचे सामान किंवा संभाव्य ओळख निर्माण करू शकणारी कोणतीही वस्तू यांसारखी विविध प्रॉप्स देखील जोडू शकतो.

त्रिमितीय पुनर्रचना तंत्रासारख्या द्विमितीय पुनर्रचना तंत्रांपैकी पहिल्यामध्ये टिश्यू मार्कर ठेवणे समाविष्ट आहे. वय, लिंग आणि वंशानुसार निर्धारित केलेल्या सामान्यीकृत मोजमापांचा वापर करून विशिष्ट ठिकाणी आणि विशिष्ट खोलीत कवटी. एकदा कवटी स्टँडवर योग्य स्थितीत (फ्रँकफोर्ट क्षैतिज) आल्यावर, कवटीचे छायाचित्रण केले जाते. कवटीचे छायाचित्र एक ते एक या प्रमाणात घेतले जातेफ्रंटल आणि प्रोफाईल दोन्ही दृश्यांमधून. फोटो काढताना एक शासक कवटीच्या बाजूने ठेवला जातो. छायाचित्रे घेतल्यानंतर ते आकारमानात मोठे केले जातात आणि नंतर फ्रँकफोर्ट क्षैतिज स्थितीत एकमेकांच्या शेजारी असलेल्या दोन लाकडी फलकांवर टेप केले जातात. छायाचित्रे जोडल्यानंतर पारदर्शक नैसर्गिक वेलम शीट मुद्रित छायाचित्रांवर थेट टेप केल्या जातात. एकदा सेटअप पूर्ण झाल्यानंतर कलाकार रेखाटन सुरू करू शकतो. कलाकार कवटीच्या आकृतिबंधांचे अनुसरण करून आणि टिश्यू मेकर्सचा मार्गदर्शक तत्त्वे म्हणून वापर करून कवटीचे रेखाटन करतो. डोळे, नाक आणि तोंडाची मोजमापं या तंत्रात तशाच प्रकारे केली जातात ज्याप्रमाणे ते त्रिमितीय पुनर्रचना तंत्रात केले जातात. केसांचा प्रकार आणि शैली एकतर वंश आणि लिंगाच्या आधारे, घटनास्थळी सापडलेले पुरावे किंवा फॉरेन्सिक मानववंशशास्त्रज्ञ किंवा अन्य व्यावसायिकांकडून मिळालेल्या माहितीच्या आधारे निर्धारित केले जाते. सर्व प्रक्रिया दस्तऐवजीकरण केल्या जातात आणि घेतलेल्या नोट्स गोळा केल्या जातात.

दुसऱ्या द्विमितीय तंत्रामध्ये क्षय होत चाललेल्या शरीरातून चेहरा पुन्हा तयार करणे समाविष्ट आहे. या पद्धतीसाठी कलाकार कवटीवर त्वचेचा मऊ ऊतक कसा असतो आणि मृत्यूपूर्वी पीडित व्यक्ती कशी दिसली असेल याची पुनर्रचना करण्यासाठी शरीराचे विघटन कसे होते याबद्दलचे त्यांचे ज्ञान वापरतात.

द्विमितीय तंत्रे त्रिमितीय पुनर्बांधणीपेक्षा अधिक किफायतशीर आहेत आणि तेवेळ वाचवा, आणि शेवटी तीच गोष्ट पूर्ण करा.