Clinton Truman Duffy urodził się 4 sierpnia 1898 r. w mieście San Quentin. Jego ojciec był strażnikiem w więzieniu San Quentin od 1894 r. Duffy uczęszczał do San Quentin Grammar School i ukończył szkołę średnią w San Rafael High School. Przez te szkolne lata pozostawał w długim związku z Gladys Carpenter, której ojciec był kapitanem stoczni. W grudniu 1921 r. oboje byli w związku małżeńskim.byli małżeństwem.

Podczas I wojny światowej Duffy służył w Korpusie Piechoty Morskiej. Po zwolnieniu ze służby pracował dla Northwestern Pacific Railroad, a następnie w firmie budowlanej. Później został nawet notariuszem. W 1929 roku Duffy musiał udać się do biura naczelnika więzienia San Quentin, aby poświadczyć notarialnie pewien dokument. Będąc tam, usłyszał, jak naczelnik Holohan powiedział, że potrzebuje asystenta. Duffy odebrał to jakoNaczelnik powiedział mu, że jeśli chce tę pracę, to może ją dostać. Ciężko pracował dla naczelnika Holohana i odciążył go od wielu żmudnych obowiązków.

W 1935 r. naczelnik Holohan został prawie zabity podczas ucieczki z więzienia. Kilku więźniów uzyskało dostęp do broni i weszło do domu naczelnika, podczas gdy on i zarząd więzienia jedli lunch. Więźniowie pobili Holohana do nieprzytomności i wzięli zarząd więzienia jako zakładników. Mając członków zarządu jako zakładników, więźniowie mogli przejechać przez bramę więzienia.

Wkrótce po tym incydencie naczelnik Holohan przeszedł na emeryturę, a jego miejsce zajął naczelnik więzienia Folsom, Court Smith. Smith miał własnego asystenta w więzieniu Folsom i chciał zabrać go ze sobą do San Quentin. Ponieważ nie był już potrzebny jako asystent naczelnika, Duffy został przeniesiony do komisji ds. zwolnień warunkowych jako asystent Marka Noona, sekretarza rady dyrektorów więziennictwa.

W czasie, gdy Smith był naczelnikiem, sytuacja w San Quentin nie uległa poprawie. Odbyło się kilka przesłuchań w sprawie złego jedzenia, zabójstw i ogólnej brutalności wobec więźniów. Ze względu na dużą liczbę dochodzeń, Smith został zwolniony. Zarząd więzienia zdecydował, że ponieważ Duffy urodził się i wychował w San Quentin i miał ponad 11-letnie doświadczenie w pracy w administracji więziennej, wiedział coś na tematZaoferowano mu 30-dniowe tymczasowe stanowisko naczelnika na czas poszukiwania zastępcy. Był zaszczycony, że otrzymał to stanowisko.

Podczas tego 30-dniowego stanowiska naczelnika, Duffy zrobił coś więcej niż tylko upewnienie się, że więzienie nadal działa. Postrzegał to jako okazję do wprowadzenia zmian w sposobie traktowania więźniów. Pierwszą zmianą, jaką wprowadził, było usunięcie wszelkich form kar cielesnych. Zwolnił nawet wszystkich pracowników, którzy bili więźniów i uczestniczyli w wymierzaniu kar cielesnych. Duffy wykonał tak świetną robotę, jakStrażnik, któremu Rada Dyrektorów przyznała regularną czteroletnią nominację.

Podczas swojej kadencji Duffy kontynuował postępy w więzieniu San Quentin. Natychmiast rozpoczął pracę nad programem edukacyjnym dla więźniów. Uważał, że potrzebni są prawdziwi nauczyciele, zamiast tego, by więźniowie uczyli się nawzajem. Chciał mieć pewność, że każdy z więźniów wyjdzie na wolność lepszym człowiekiem, niż był, gdy tam trafił.

W czasie pełnienia przez niego funkcji naczelnika wprowadzono kilka innych reform. Duffy zmienił wodę w prysznicach z morskiej na słodką, zaprzestał nawet golenia głów więźniów i zmusił ich do noszenia ponumerowanych uniformów. Duffy wprowadził także nowy program żywieniowy w stołówce i zatrudnił dietetyka.

Duffy wierzył, że więźniowie mogą zostać zresocjalizowani i powinni być traktowani sprawiedliwie. Chodził nawet po dziedzińcu więzienia bez broni i regularnie rozmawiał z więźniami. Jego personel nie mógł uwierzyć w jego łatwość w kontaktach z więźniami. Traktował tych ludzi sprawiedliwie, pamiętając, że więzienie było po to, aby karać, ale także resocjalizować.

Duffy stworzył program szkolenia zawodowego w więzieniu i pozwolił więźniom sprzedawać paski i portfele. Duffy był także pierwszym naczelnikiem, który pozwolił więźniom słuchać radia w ich celach. Duffy założył nawet pierwszy więzienny oddział Anonimowych Alkoholików. Jego żona, Gladys, prowadziła cotygodniowy program dla więźniów. Była znana jako "Mama" Duffy dla więźniów ze względu na jej słowa mądrości izachęta.

Po 11 latach pracy na stanowisku naczelnika, Duffy przekazał San Quentin swojemu pierwszemu asystentowi, Harleyowi Oliverowi Teetsowi. Duffy rozpoczął pracę w Adult Authority, a następnie został krajowym prezesem Seven Steps Foundation. Program ten został stworzony przez byłego więźnia San Quentin, Billa Sandsa, aby pomóc byłym skazanym po wyjściu z więzienia.

Clinton Truman Duffy był jednym z najbardziej podziwianych administratorów więzień w historii amerykańskiego więziennictwa ze względu na swoje osiągnięcia w więzieniu San Quentin. Duffy napisał kilka książek o swoich doświadczeniach w więzieniu San Quentin, a nawet kilkakrotnie wygłaszał wykłady przeciwko karze śmierci. Clinton Duffy zmarł w wieku 84 lat w Walnut Creek w Kalifornii.