Marbury przeciwko Madisonowi, Sprawa Sądu Najwyższego z 1803 r. była przełomowa ze względu na wykorzystanie kontroli sądowej lub prawa sądów federalnych do określania zgodności przepisów z konstytucją. Decyzja ta pomogła ustanowić władzę sądowniczą jako odrębną i równą władzy ustawodawczej i wykonawczej.

W ostatnich dniach prezydentury Johna Adamsa mianował on dużą liczbę sędziów pokoju dla Dystryktu Kolumbii. Nominacje te były zgodne z właściwą procedurą. Jednak gdy Thomas Jefferson został prezydentem, kazał sekretarzowi stanu Jamesowi Madisonowi wstrzymać komisje, które zostały podpisane i zapieczętowane przez prezydenta Adamsa. William Marbury, jeden z mianowanych sędziów, złożył petycję do Sądu Najwyższego.Sąd Najwyższy zmusił Madisona do wyjaśnienia swojego rozumowania.

W tej sprawie sędzia główny Marshall argumentował, że Sąd Najwyższy musi odpowiedzieć na trzy pytania. Pierwsze z nich dotyczyło tego, czy Marbury ma prawo do nakazu, który zmusiłby Madisona. Marshall orzekł, że ponieważ Marbury został prawidłowo mianowany, należy mu się nakaz. Kolejne pytanie dotyczyło tego, czy sądy mogą wydać taki nakaz. Ponownie Marshall orzekł na korzyść Marbury'ego, ponieważ sądy mają prawo do wydania nakazu.Wreszcie Trybunał zapytał, czy Sąd Najwyższy jest właściwym sądem do wydania nakazu. W tej kwestii Marshall orzekł na korzyść Madisona.

Jego uzasadnienie orzeczenia przeciwko Marbury'emu opierało się na pojęciu kontroli sądowej. Marbury złożył petycję do Sądu Najwyższego w oparciu o uprawnienia przyznane przez Judiciary Act z 1789 r. Jednak po dokonaniu przeglądu przez sąd, prawo to było niezgodne z konstytucją, ponieważ dawało sądowi uprawnienia, które nie zostały rozszerzone w konstytucji. Marshall argumentował, że kiedy Kongres uchwalał prawa sprzeczne z konstytucją, tobyło zobowiązanie sądu do orzekania zgodnie z Konstytucją.

Chociaż ostatecznie Marbury nie otrzymał swojej komisji, sprawa ta skodyfikowała pogląd, że Sąd Najwyższy może decydować o legalności prawodawstwa. Wzmocniło to władzę sądownictwa, czyniąc ją równą i oddzieloną od którejkolwiek z pozostałych gałęzi.