Mga siglo na ang nakalipas nang ang forensic science ay hindi isang itinatag na aplikasyon sa mga pagsisiyasat ng pulisya, ang mga testimonya ng nakasaksi ay ang pangunahing paraan para sa pagkolekta ng mga katotohanan ng krimen. Sa ngayon, ang mga account ng saksi ay hindi maaasahan sa maraming dahilan, ang isa ay ang mga pulis ay maaaring humantong, sinasadya o hindi sinasadya, ang mga saksi sa isang partikular na suspek. Ang criminal lineup process ay isang instrumental na bahagi ng pagtukoy ng mga kriminal. Ang isang tapat at masusing pamamaraan ng visual account ay kailangang hikayatin sa mga imbestigador.

Dahil dito, ang Kapulungan ng mga Kinatawan ay nagpasa ng isang panukalang batas noong Mayo 1, 2012, na nagbabago sa pag-uugali ng pulisya sa panahon ng mga kriminal na lineup upang mapabuti ang pagiging maaasahan ng mga nakasaksi. Nakabatay ang panukalang batas sa mga siyentipikong pag-aaral na ginawa kung paano pahusayin ang proseso ng paghahanay ng mga kriminal.

Sa isang tipikal na proseso ng lineup ng mga kriminal, maaaring gawin gamit ang isang one-way na salamin o sa isang aklat ng mga larawan, isang suspek kasama ng " fillers” ay iniharap sa nakasaksi.

Ginawa ang mga siyentipikong pag-aaral upang mapabuti ang pagiging maaasahan ng nakasaksi. Kasama sa mga pagbabago ang paggamit ng isang sequential lineup na kung saan ang nakasaksi ay titingin sa isang larawan nang paisa-isa. Binabawasan nito ang bilang ng beses na maling matukoy ng isang nakasaksi ng 22%.

Sa puntong ito, susuriin ng Senado ang panukalang batas.