S.S. कॅप अर्कोना हे 20 व्या शतकात एक जर्मन क्रूझ जहाज होते. दुस-या महायुद्धादरम्यान, ते नौदलाचे जहाज म्हणून नोंदवले गेले होते, जरी ते आर.एम.एस.च्या बुडण्याच्या गोबेल्सच्या चित्रपटासाठी प्रॉप आणि सेटिंग म्हणून देखील वापरले गेले. 1943 मध्ये टायटॅनिक. प्रचार मंत्री म्हणून, गोबेल्सने हा चित्रपट ब्रिटिश आणि अमेरिकन लोभ आणि चैनीची थट्टा करण्यासाठी वापरण्याचा प्रयत्न केला, परंतु जर्मनीमध्ये चित्रपट पूर्ण झाल्यानंतर त्यावर बंदी घालण्यात आली कारण त्याऐवजी जर्मन सरकार बुडत्या जहाजाप्रमाणे अपयशी ठरत आहे. तथापि, कॅप अर्कोना, तिने मांडलेल्या कथेपेक्षाही भयंकर नशिबात राहिल.

एप्रिल 1945 च्या सुरुवातीस, नाझी छळ छावण्यांमध्ये आशा वाढू लागली. अ‍ॅडॉल्फ हिटलरने त्याचा जीव घेतल्याच्या अफवा पसरल्या होत्या आणि अ‍ॅक्सिसच्या बहुतांश भागात मित्र राष्ट्रांच्या सैन्यासह, एकाग्रता शिबिरातील कैद्यांनी असा विचार करण्याचे धाडस केले की कदाचित त्यांचा तारणहार त्यांच्यावर आला आहे.

एप्रिलच्या अखेरीस, न्यूएन्गॅमे, मिटेलबाऊ-डोरा आणि स्टुथॉफ या तीन एकाग्रता शिबिरातील कैद्यांना जर्मन बाल्टिक किनाऱ्यावर कूच केले गेले. हे अनेक "तिसऱ्या रीकचे शत्रू" चे वर्गीकरण असले तरी, बहुसंख्य कैदी ज्यू आणि रशियन POWs होते. 10,000 कैद्यांना कॅप अर्कोना, थिएलबेक आणि अथेन या तीन जहाजांवर ठेवण्यात आले. त्यापैकी जवळपास 5,000 कैदी एकट्या कॅप आर्कोनामध्ये होते.

जर्मनीचे आत्मसमर्पण जवळ आले असूनही, ब्रिटीश आर.ए.एफ.अजून मिशन पार पाडायचे होते. 3 मे रोजी, ल्युबेक बंदरावर, जेथे तीन जहाजे डॉक करण्यात आली होती, तेथे चार स्क्वॉड्रनला शिपिंग पुरवठा नष्ट करण्यासाठी नियुक्त करण्यात आले होते. दुपारी 2:30 वाजता, आरएएफने जहाजांवर गोळीबार केला आणि ते सर्व बुडाले. हे पुरेसे वाईट नसल्यास, जर्मन सैनिकांनी किनार्‍यावर परत आलेल्या कोणत्याही कैद्यांना गोळ्या घालून ठार केले. या घटनेत सुमारे 7,500 कैद्यांचा मृत्यू झाला; बॉम्बस्फोट आणि कॅप आर्कोनाच्या बुडण्यापासून फक्त 350 वाचले. तरीही नाझींनी जहाजावर कैद्यांसह जहाजे बुडवण्याची योजना आखली होती असा संशय आहे, परंतु त्यांच्या फायद्यासाठी नियमित युद्ध ऑपरेशनचा वापर केला.

आजपर्यंतच्या सर्वात वाईट सागरी नुकसानांपैकी एक असूनही, ही घटना फारशी नाही मित्र राष्ट्रांच्या विजयानंतरच्या जल्लोषामुळे आणि युद्धानंतर युरोपमध्ये शांतता आणि सुधारणांसाठी झालेल्या आक्रोशामुळे प्रसिद्ध आहे. बर्‍याच इतिहासकार आणि कार्यकर्त्यांनी एकत्र येऊन घटनेचा तपशील एकत्र करून पीडितांना सन्मानित करण्याचा प्रयत्न केला आहे जेणेकरून 2045 मधील घटनेशी संबंधित कागदपत्रे ब्रिटीशांनी जाहीर करण्यापूर्वी हे केले जाऊ शकते. चुकीच्या पद्धतीने मारल्या गेलेल्यांचा सन्मान करण्यासाठी जर्मनीमध्ये अनेक स्मारके उभारली गेली आहेत. , ल्युबेक आणि पेल्झरहॅकन मधील समुद्रकिनाऱ्यासह, जिथे अनेक बळींचे मृतदेह वाहून गेले आणि त्यांना पुरण्यात आले.