Przed Operacja Walkiria W 1944 r. oficerowie spędzili dwa lata na planowaniu ostatecznego zamachu na Adolfa Hitlera. Kilku członków niemieckiego rządu wierzyło, że Hitler niszczy Niemcy i zdawało sobie sprawę, że jedyną nadzieją na uniknięcie zniszczenia przez aliantów jest odsunięcie go od władzy. Do 1944 r. było już kilka nieudanych prób zamachu na życie Hitlera. Ta próba wymagałaby zupełnie nowego podejścia.plan, ponieważ w czasie wojny Hitler prawie nigdy nie odwiedzał Niemiec, a jego zespół bezpieczeństwa był w stanie wysokiej gotowości z powodu innych nieudanych prób.

Głównymi konspiratorami spisku byli Claus von Stauffenberg, Wilhelm Canaris, Carl Goerdeler, Julius Leber, Ulrich Hassell, Hans Oster, Peter von Wartenburg, Henning von Tresckow, Friedrich Olbricht, Werner von Haeften, Fabian Schlabrendorft, Ludwig Beck i Erwin von Witzleben; wszyscy byli członkami wojska lub biurokratycznego rządu. Ich plan obracał się wokół zmienionegoWersja operacji Walkiria (Unternehmen Walküre) w celu uzyskania kontroli nad narodem i umożliwienia zawarcia pokoju z aliantami przed ich inwazją na Niemcy. Operacja ta, zatwierdzona przez samego Hitlera, miała zostać wykorzystana w przypadku załamania prawa i porządku lub komunikacji między różnymi częściami rządu z powodu powstania lub ataku. W zmodyfikowanej wersji czynnik inicjującyŚmierć Hitlera wraz z kilkoma kluczowymi doradcami i podejrzenia padające na bardziej fanatyczne gałęzie rządu zmusiłyby Armię Rezerwową pod dowództwem generała Friedricha Fromma do przejęcia kontroli nad rządem. Oddziały te przejęłyby następnie ważne budynki i stacje komunikacyjne w Berlinie, aby spiskowcy mogli zdobyć i zreorganizować Niemcy.Dlatego planowano zamordować nie tylko Hitlera, ale także Heinricha Himmlera, ponieważ jako szef SS był prawdopodobnym następcą Hitlera. Himmler byłby prawdopodobnie równie zły, jeśli nie gorszy od samego Hitlera. Kolejna kwestia dotyczyła Fromma; był on jedyną osobą poza Hitlerem, która mogła wprowadzić operację "Walkiria" w życie, więc jeśli nie dołączyłby do spiskowców, plan nie zostałby zrealizowany.szybko by się rozpadł, gdy tylko zostałby wprowadzony w życie.

20 lipca 1944 r., po kilku nieudanych próbach, Von Stauffenberg poleciał do bunkra Hitlera w Prusach Wschodnich, zwanego Wilczym Szańcem, aby wziąć udział w konferencji wojskowej. Po przybyciu na miejsce wymknął się do łazienki, gdzie uruchomił licznik czasu na bombie, którą nosił w teczce; dałoby mu to dziesięć minut na ewakuację budynku przed detonacją. Powrócił doVon Stauffenberg położył teczkę pod stołem, po czym wyszedł odebrać zaplanowaną rozmowę telefoniczną. Po kilku minutach usłyszał eksplozję i zobaczył dym wydobywający się z sali konferencyjnej, co utwierdziło go w przekonaniu, że plan się powiódł. Szybko opuścił Wilczy Szaniec, by wrócić do Berlina i odegrać swoją rolę.w reformie rządu.

Jednak Von Stauffenberg pomylił się. Spośród czterech ofiar, Hitler nie był jedną z nich, a sprzeczne raporty na temat tego, czy był żywy, czy martwy, sprawiły, że berlińczycy przeciągali rozpoczęcie operacji Walkiria. Doprowadziło to do kilkugodzinnego zamieszania i sprzecznych raportów z obu stron, aż Hitler, który był tylko lekko ranny, wyzdrowiał na tyle, by samemu zadzwonić do kilku oficerów i poinformować ich o tym.Fromm, w nadziei na stłumienie wszelkich podejrzeń wobec siebie, natychmiast zarządził egzekucję Von Staffenberga i trzech innych konspiratorów. Zostali straceni przez rozstrzelanie we wczesnych godzinach porannych 21 lipca. Około 7000 osób zostało aresztowanych za działania związane ze spiskiem z 20 lipca, a około 4980 zostało straconych za swoje zbrodnie, w tym Fromm.

Istnieje wiele teorii na temat tego, dlaczego eksplozja nie zabiła Hitlera. Dwa najważniejsze czynniki dotyczą nogi stołu konferencyjnego i samej sali konferencyjnej. Von Stauffenberg umieścił teczkę zawierającą bombę z boku nogi stołu najbliżej Hitlera, ale relacje wskazują, że została ona przesunięta z pierwotnej pozycji, odsuwając siłę wybuchu od Hitlera.Hitler. Drugim czynnikiem była lokalizacja spotkania. Gdyby konferencja odbyła się w jednym z zamkniętych pomieszczeń wewnątrz bunkra, jak podają niektóre źródła, wybuch byłby bardziej ograniczony i bardziej prawdopodobne, że zabiłby zamierzone cele. Ale ponieważ miał miejsce w jednym z zewnętrznych budynków konferencyjnych, siła eksplozji była mniej skoncentrowana.

Chociaż niepowodzenie tej próby było ciosem dla wszystkich, którzy sprzeciwiali się rządom Hitlera, symbolizowało ono osłabienie niemieckiego rządu i początek zwycięstwa aliantów.

W 2008 roku film Walkiria z Tomem Cruise'em w roli głównej, przedstawia próbę zamachu z 20 lipca i nieudaną realizację Operacji Walkiria.