আলবাৰ্ট ফিছক প্ৰথমে ফ্ৰেংক হাৱাৰ্ড নামেৰে জনা গৈছিল। এডৱাৰ্ড বাডে বাতৰি কাকতত ৰখা কাম বিচাৰি বিজ্ঞাপনৰ উত্তৰ দিছিল। এডৱাৰ্ড বাড আছিল এজন ১৮ বছৰীয়া ল’ৰা যিয়ে নিজৰ পৰা কিবা এটা বনাবলৈ সংকল্পবদ্ধ আছিল। ফ্ৰেংক হাৱাৰ্ডে চাকৰিৰ প্ৰস্তাৱ লৈ বাডৰ দুৱাৰমুখত উপস্থিত হ’ল। তেওঁ কয় যে তেওঁ বাডক তেওঁৰ লগত তেওঁৰ ফাৰ্মত কাম কৰিবলৈ আহিব বিচাৰিব, তেওঁৰ ছয়টা সন্তানৰ কাহিনী আৰু তেওঁৰ পত্নীয়ে তেওঁলোকক কেনেকৈ এৰি থৈ গৈছিল।

এডৱাৰ্ডে চাকৰি এটা পাবলৈ আৰু তেওঁৰ জীৱন-যাপনৰ বাবে আগ্ৰহী আছিল আৰু হাৱাৰ্ডে আনকি বাডৰ বন্ধু উইলিক চাকৰিৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। হাৱাৰ্ডে কেইদিনমানৰ পিছত সিহঁতক নিবলৈ আহি কাম আৰম্ভ কৰিবলৈ নিজৰ ফাৰ্মলৈ লৈ যোৱাৰ পৰিকল্পনা কৰিলে। হাৱাৰ্ডে যেতিয়া দেখুৱাব নোৱাৰিলে, তেতিয়া তেওঁ হাতেৰে লিখা এখন টোকা দিলে, য’ত বুজাই দিয়া হ’ল যে কেইদিনমানৰ পিছত তেওঁৰ যোগাযোগ হ’ব। পিছদিনা ৰাতিপুৱা তেওঁ ওচৰলৈ আহিল আৰু পৰিয়ালে তেওঁক দুপৰীয়াৰ আহাৰ খাবলৈ থাকিবলৈ মাতিলে। তেওঁৰ ভ্ৰমণৰ সময়ত হাৱাৰ্ডে বাডৰ সৰু ভনীয়েক গ্ৰেচীক দেখা পায়। ল’ৰাকেইটাক ফাৰ্মলৈ নিয়াৰ আগতে জন্মদিনৰ পাৰ্টিত অংশগ্ৰহণ কৰিব লাগিব বুলি বুজাই দি তেওঁ সুধিলে যে গ্ৰেচীয়ে তেওঁৰ লগত যোগ দিব বিচাৰে নেকি? তেওঁৰ কৃপাময় মনোভাৱ আৰু বন্ধুত্বপূৰ্ণ স্বভাৱৰ বাবে বাডছৰ পৰিয়ালে গ্ৰেচীক পাৰ্টিত উপস্থিত থাকিবলৈ অনুমতি দিছিল। সেইদিনা সন্ধিয়া হাৱাৰ্ড ঘূৰি নাহিল আৰু গ্ৰেচী অদৃশ্য হৈ গ’ল। পৰিয়ালে স্থানীয় আৰক্ষীক তাইৰ নিৰুদ্দেশৰ খবৰ দিয়ে আৰু তদন্ত আৰম্ভ হয়।

কোনো তথ্য আৱিষ্কাৰ কৰা নহ’ল, আংশিকভাৱে কাৰণ ফ্ৰেংক হাৱাৰ্ডৰ অস্তিত্ব নাছিল। বাড পৰিয়ালে এখন চিঠি পাইছিলকণমানি গ্ৰেচিৰ অংগচ্ছেদ আৰু হত্যাৰ বৰ্ণনাৰ সৈতে। টোকাটো আগতে তেওঁলোকক পঠোৱা মূল টোকাখনৰ পৰা হাতৰ আখৰৰ লগত মিলি গৈছিল। তদন্তৰ সময়ত আৰু চিঠিখন পোৱাৰ আগতেই আন এটা শিশু অদৃশ্য হৈ গ’ল।

বিলি গাফনী নামৰ এজন চাৰি বছৰীয়া ল’ৰা যিয়ে নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ সৈতে খেলি আছিল, যাৰ নামো বিলি আছিল, নিৰুদ্দেশ হৈ গ’ল আৰু তিনি বছৰীয়া ল’ৰাটো বিলিয়ে উল্লেখ কৰিছিল যে “বুগী মানুহজনে” বিলি গাফনীক লৈ গৈছিল। আৰক্ষীয়ে বক্তব্যটো হৃদয়ত লোৱা নাছিল, বৰঞ্চ আওকাণ কৰিছিল। বিলি গাফনী নিৰুদ্দেশ হোৱাৰ কিছুদিন পিছতে আন এজন সৰু ল’ৰাও নোহোৱা হৈ গ’ল। আঠ বছৰীয়া ফ্ৰান্সিছ মেকডনেলে মাকৰ সৈতে বাৰাণ্ডাত খেলি আছিল যেতিয়া এজন ধূসৰ চুলিৰ, দুৰ্বল, বুঢ়া মানুহে নিজৰ মাজতে বিৰবিৰাই ৰাস্তাৰে খোজ কাঢ়ি আহিল। মাকে তাৰ অস্বস্তিকৰ আচৰণ লক্ষ্য কৰিলে যদিও একো খবৰ নিদিলে। পিছদিনা ফ্ৰান্সিছে পাৰ্কত খেলি থাকোঁতে বন্ধুসকলে লক্ষ্য কৰিলে যে তেওঁ এজন বৃদ্ধ ধূসৰ চুলিৰ মানুহৰ সৈতে হাবিলৈ খোজ কাঢ়ি গৈছিল। যেতিয়া তেওঁৰ পৰিয়ালে তেওঁক নিৰুদ্দেশ হোৱাটো লক্ষ্য কৰিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে অনুসন্ধানৰ আয়োজন কৰিলে। ফ্ৰান্সিছক হাবিত কিছুমান ডালৰ তলত পোৱা গৈছিল, বেয়াকৈ মাৰপিট কৰা হৈছিল আৰু ছাচপেণ্ডাৰেৰে ডিঙি চেপি হত্যা কৰা হৈছিল।

“ধূসৰ মানুহ”জনৰ সন্ধান আৰম্ভ হৈছিল যদিও বহু প্ৰচেষ্টাৰ পিছতো তেওঁ অদৃশ্য হৈ পৰিছিল। বাড পৰিয়ালে লাভ কৰা চিঠিখনৰ তদন্তত নিউয়ৰ্ক প্ৰাইভেট চাফেৰ’ছ বেনেভলেণ্ট এছ’চিয়েশ্যনৰ (এন ৱাই পি চি বি এ) প্ৰতীক পোৱা গৈছিল। সদস্যসকলৰ সকলোৱেই কৰিব লাগিছিলহাৱাৰ্ডৰ পৰা অহা চিঠিবোৰৰ সৈতে তুলনাৰ বাবে হাতৰ আখৰৰ পৰীক্ষা লাভ কৰক। কাগজ কেইখনমান লৈ নিজৰ পুৰণি ৰুমিং হাউচত থৈ যোৱা বুলি স্বীকাৰ কৰিবলৈ এজন ডাইনিংৰ এজন আগবাঢ়ি আহিল। ঘৰৰ মালিকে নিশ্চিত কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল যে বৰ্ণনাৰ লগত মিল থকা এজন বুঢ়া মানুহ তাত দুমাহ ধৰি বাস কৰিছিল আৰু মাত্ৰ কেইদিনমান আগতেহে চেক আউট কৰিছিল। প্ৰাক্তন ভাড়াতীয়াজনৰ নাম এলবাৰ্ট এইচ ফিছ। ঘৰৰ মালিকগৰাকীয়েও উল্লেখ কৰিছিল যে তেওঁ বিচাৰে তাইৰ হাতত এখন চিঠি হওক যিখন তেওঁৰ পুত্ৰৰ পৰা আহিব। ডাকঘৰত গোচৰীয়াই চিঠিখন আটক কৰি ঘৰৰ মালিকে যোগাযোগ কৰে যে তেওঁ নিজৰ চিঠিখন ল’বলৈ আহিব। মুখ্য গোয়েন্দাজনে মিষ্টাৰ ফিছক ধৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

বহু স্বীকাৰোক্তি আৰু সাক্ষ্য আইন প্ৰয়োগকাৰী আৰু মনোৰোগ বিশেষজ্ঞই শুনিছিল। মিষ্টাৰ ফিছে বৰ্ণনা কৰিছিল যে তেওঁ কেনেকৈ এডৱাৰ্ড বাড আৰু তেওঁৰ বন্ধু উইলিক তেওঁৰ ফাৰ্মলৈ প্ৰলোভিত কৰি তেওঁলোকক হত্যা কৰিব বিচাৰিছিল। কিন্তু এবাৰ গ্ৰেচীৰ ওপৰত চকু ৰাখিলেই সি মন সলনি কৰি তাইক হত্যা কৰিবলৈ আপ্ৰাণ ইচ্ছা কৰিলে। গ্ৰেচীক লৈ গৈ ৰেল ষ্টেচনলৈ লৈ গ’ল আৰু তাইৰ বাবে একমুখী টিকট ক্ৰয় কৰিলে। গাঁৱৰ ফালে ৰাইডৰ পিছত সি তাইক এটা ঘৰলৈ লৈ গ’ল। ঘৰত থকাৰ সময়ত সি গ্ৰেচীক বাহিৰত ৰৈ থাকিবলৈ ক’লে আৰু তাই ফুল ছিঙিলে। ঘৰৰ দ্বিতীয় মহলালৈ গৈ সকলো কাপোৰ খুলি পেলালে। যেতিয়া সি গ্ৰেচীক ওপৰলৈ আহিবলৈ মাতিলে তাই তাৰ পৰা ভয় খাই মাকক মাতিলে। মিষ্টাৰ ফিছে তাইক শ্বাসৰুদ্ধ কৰি মৰিল। তাইৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁ তাইৰ মূৰ কাটি পেলায়আৰু তাইৰ শৰীৰটো কাটি পেলালে। বাতৰি কাকতত মেৰিয়াই যোৱাৰ সময়ত তেওঁ লগত অংশ লৈছিল। গ্ৰেচিৰ স্বীকাৰোক্তিৰ ভিত্তিত আৰক্ষীয়ে গ্ৰেচীৰ অৱশিষ্ট বিচাৰি উলিয়াবলৈ সক্ষম হৈছিল।

আলবাৰ্ট ফিছৰ জীৱনকালত আৰক্ষীৰ সৈতে বহু ৰান-ইন হৈছিল। অৱশ্যে প্ৰতিবাৰেই অভিযোগ খাৰিজ কৰা হৈছিল। তেওঁ বিলি গাফনীক কেনেকৈ বান্ধি মাৰপিট কৰিছিল সেই বিষয়ে বৰ্ণনা কৰি বিলি গাফনীৰ হত্যাকাণ্ডৰ সবিশেষ আলোচনা কৰিছিল। আনকি তেওঁ নিজৰ তেজ খাই শৰীৰৰ অংগবোৰৰ পৰা ষ্টু বনোৱাৰ কথাও স্বীকাৰ কৰিছিল। তেওঁৰ মনোভাৱ মনোৰোগ ৰোগীৰ দৰে নাছিল। তেওঁ শান্ত আৰু সংৰক্ষিত আছিল, যিটো সাধাৰণৰ বাহিৰত আছিল। তেওঁ স্বীকাৰ কৰে যে তেওঁ কষ্ট দিব বিচাৰে আৰু তেওঁৰ ওপৰত কষ্ট দিব বিচাৰে। তেওঁ ল’ৰা-ছোৱালীক ঠাট্টা কৰিছিল আৰু চিকাৰ কৰিছিল, বেছিভাগেই ল’ৰা। অশ্লীল চিঠি লিখি পঠিয়াবলৈও তেওঁৰ বাধ্যবাধকতা আছিল। এক্স-ৰেত নিৰ্ণয় কৰা হয় যে তেওঁ নিজৰ মলদ্বাৰ আৰু অণ্ডকোষৰ মাজৰ অঞ্চলত বেজী ৰাখিছিল আৰু কমেও ২৯টা বেজী আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছিল।

বিচাৰত প্ৰতিৰক্ষাই যুক্তি দিছিল যে তেওঁ আইনগতভাৱে উন্মাদ। তেওঁ মানসিকভাৱে অসুস্থ বুলি জুৰীৰ আগত প্ৰমাণ কৰিবলৈ তেওঁলোকে বহু বৰ্ণনা আৰু সাক্ষ্য ব্যৱহাৰ কৰিছিল। অৱশ্যে জুৰীয়ে এই কথা বিশ্বাস কৰা নাছিল। তেওঁক “চাইকোপেথিক ব্যক্তিত্ব নথকা মনোৰোগ” বুলি গণ্য কৰা হৈছিল আৰু ১০ দিনৰ বিচাৰৰ অন্তত তেওঁক দোষী সাব্যস্ত কৰা হৈছিল।

অধিক তথ্যৰ বাবে অনুগ্ৰহ কৰি চাওক:

এন ৱাই দৈনিক বাতৰি প্ৰবন্ধ – এলবাৰ্ট মাছ