ចាប់ពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1970 កងទ័ពសាធារណរដ្ឋអៀរឡង់បណ្តោះអាសន្ន ឬ IRA បានចាប់ផ្តើមចាប់ពង្រត់មនុស្សដែលពួកគេជឿថាបានធ្វើបាបពួកគេ។ វាបានអូសបន្លាយរហូតដល់ឆ្នាំ 2005 ហើយមនុស្សដែលពួកគេបានចាប់ពង្រត់ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា Disappeared ។ មានមនុស្សបាត់ខ្លួនចំនួន 16 នាក់ហើយ IRA បានបញ្ចេញទីតាំងសាកសពចំនួន 9 ក្នុងអំឡុងពេលការចរចាសន្តិភាព។
ជនរងគ្រោះភាគច្រើនមកពីទីក្រុង Belfast ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេសដែលកាន់កាប់អៀរឡង់ខាងជើង។ ករណីដ៏ល្បីល្បាញបំផុតមួយនៃការបាត់ខ្លួនគឺ Jean McConville ។ នាងមានអាយុ 37 ឆ្នាំនៅពេលដែលនាងត្រូវបានចាប់ពង្រត់ដោយសមាជិក IRA ចំនួន 12 នាក់ពីផ្ទះរបស់នាង។ នាងត្រូវបានគេកំណត់គោលដៅដោយសារតែគ្រួសាររបស់នាងបានមកជួយទាហានអង់គ្លេសដែលរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដែលត្រូវបានគេបាញ់នៅតាមផ្លូវរបស់នាង។ នីតិវិធីស្តង់ដារគឺចាប់ជំរិតជនរងគ្រោះ នាំពួកគេទៅកាន់អគារដំណើរការរបស់ IRA សួរចម្លើយ និងធ្វើទារុណកម្មពួកគេ ហើយនៅពេលដែល IRA ទទួលបានព័ត៌មានដែលពួកគេត្រូវការ សូមប្រហារជីវិតពួកគេ។
សូមមើលផងដែរ: Amelia Dyer "The Reading Baby Farmer" - ព័ត៌មានអំពីឧក្រិដ្ឋកម្មភាគច្រើននៃអ្នកបាត់ខ្លួនផ្សេងទៀតត្រូវបានគេជឿថាត្រូវបានសួរចម្លើយសម្រាប់ឧក្រិដ្ឋកម្មដូចជាការលួចអាវុធពី IRA ឬជាភ្នាក់ងារពីរដងសម្រាប់រដ្ឋាភិបាល។ Danny McIlhone ត្រូវបានគេសួរចម្លើយបន្ទាប់ពីគាត់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទលួចអាវុធ ហើយត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងការតស៊ូជាមួយនឹងអ្នកចាប់ខ្លួនខណៈដែលគាត់បានព្យាយាមរត់គេចខ្លួន។
នៅឆ្នាំ 1999 អៀរឡង់ខាងជើងបានអនុម័តច្បាប់ដើម្បីស្វែងរកសាកសពដែលបាត់ខ្លួន។ ច្បាប់ស្តីពីទីតាំងជនរងគ្រោះនៅសេសសល់បានជួយសម្រួលដល់ការរកឃើញដ៏ធំបំផុតមួយចំនួន ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃIRA បានសហការជាមួយកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសន្តិភាព។ ច្បាប់នេះបានបង្កើតគណៈកម្មការឯករាជ្យសម្រាប់ទីតាំងជនរងគ្រោះដែលនៅសេសសល់ ដែលប្រមូលព័ត៌មានសម្ងាត់ពីប្រភពអនាមិក ដែលអាចជួយស្វែងរកអ្នកបាត់ខ្លួនដែលនៅសល់។ សាកសព 7 ក្នុងចំណោម 16 នៅតែបាត់ខ្លួនគិតត្រឹមឆ្នាំ 2013 IRA មិនត្រូវបានគេរំពឹងថាអាចជួយរកទីតាំងរបស់ពួកគេបានទេ។
|
| សូមមើលផងដែរ: ការបាញ់ប្រហារ Fort Hood - ព័ត៌មានអំពីឧក្រិដ្ឋកម្ម |