Duke filluar nga vitet 1970, Ushtria e Përkohshme Republikane Irlandeze ose IRA filloi të rrëmbente njerëz që ata besonin se u kishin bërë keq atyre. Kjo zgjati deri në vitin 2005 dhe njerëzit që ata rrëmbyen u bënë të njohur si të Zhdukurit. Janë gjithsej 16 persona të zhdukur dhe IRA ka lëshuar 9 vendndodhje të trupave gjatë negociatave të paqes.

Shumica e viktimave ishin nga Belfasti, në Irlandën Veriore të pushtuar nga Britania. Një nga rastet më të famshme të të Zhdukurve është Jean McConville. Ajo ishte 37 vjeç kur u rrëmbye nga një grup prej 12 anëtarësh të IRA-s nga shtëpia e saj. Ajo ishte në shënjestër sepse familja e saj i erdhi në ndihmë një ushtari britanik të plagosur për vdekje, i cili u qëllua në rrugën e saj. Procedura standarde ishte rrëmbimi i viktimave, dërgimi i tyre në një ndërtesë të drejtuar nga IRA, marrja në pyetje dhe torturimi i tyre, dhe sapo IRA të merrte informacionin e nevojshëm, t'i ekzekutonte.

Shumica e të Zhdukurve të tjerë besohej se ishin marrë në pyetje për krime të tilla si vjedhja e armëve nga IRA, ose të qenit agjent i dyfishtë për qeverinë. Danny McIlhone u mor në pyetje pasi u akuzua për vjedhje të armëve dhe u vra në një luftë me robëruesin e tij ndërsa ai u përpoq të arratisej.

Në 1999, Irlanda e Veriut miratoi legjislacionin për të gjetur trupat e zhdukur të të Zhdukurve. Akti i Vendndodhjeve të Viktimave Remains ka lehtësuar disa nga gjetjet më të mëdha, pasi anëtarët eIRA ka bashkëpunuar me përpjekjet për paqe. Legjislacioni krijoi Komisionin e Pavarur për Vendndodhjen e Mbetjeve të Viktimave, i cili mbledh këshilla konfidenciale nga burime anonime që mund të ndihmojnë në gjetjen e të Zhdukurve të mbetur. 7 nga 16 trupat janë ende të zhdukur që nga viti 2013, IRA nuk pritet të ndihmojë me vendndodhjen e tyre.