Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970, η Προσωρινός Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός ή IRA άρχισαν να απαγάγουν ανθρώπους που πίστευαν ότι τους είχαν αδικήσει. Αυτό διήρκεσε μέχρι και το 2005 και οι άνθρωποι που απήγαγαν έγιναν γνωστοί ως Εξαφανισμένοι. Υπάρχουν συνολικά 16 εξαφανισμένα άτομα και ο IRA έχει απελευθερώσει 9 τοποθεσίες σωμάτων κατά τη διάρκεια ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.

Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν από το Μπέλφαστ, στη βρετανικά κατεχόμενη Βόρεια Ιρλανδία. Μια από τις πιο διάσημες περιπτώσεις εξαφανισμένων είναι η Jean McConville. Ήταν 37 ετών όταν απήχθη από μια ομάδα 12 μελών του IRA από το σπίτι της. Στοχοποιήθηκε επειδή η οικογένειά της ήρθε να βοηθήσει έναν θανάσιμα τραυματισμένο Βρετανό στρατιώτη που πυροβολήθηκε στο δρόμο της. Η συνήθης διαδικασία ήταν να απαγάγουν τα θύματα, να τα πάρουνσε ένα κτίριο του IRA, να τους ανακρίνουν και να τους βασανίζουν, και μόλις ο IRA έπαιρνε τις πληροφορίες που χρειαζόταν, να τους εκτελεί.

Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους Εξαφανισμένους πιστεύεται ότι ανακρίθηκαν για εγκλήματα όπως η κλοπή όπλων από τον IRA ή ότι ήταν διπλός πράκτορας της κυβέρνησης. Ο Danny McIlhone ανακρίθηκε αφού κατηγορήθηκε για κλοπή όπλων και δολοφονήθηκε σε πάλη με τον απαγωγέα του καθώς προσπαθούσε να δραπετεύσει.

Το 1999, η Βόρεια Ιρλανδία ψήφισε νομοθεσία προκειμένου να βρεθούν οι αγνοούμενες σοροί των Εξαφανισμένων. Ο νόμος για τον εντοπισμό των λειψάνων των θυμάτων διευκόλυνε μερικά από τα μεγαλύτερα ευρήματα, καθώς τα μέλη του IRA συνεργάστηκαν με τις ειρηνευτικές προσπάθειες. Η νομοθεσία δημιούργησε την Ανεξάρτητη Επιτροπή για τον εντοπισμό των λειψάνων των θυμάτων, η οποία συλλέγει εμπιστευτικές πληροφορίες από ανώνυμες πηγές που θα μπορούσαν να βοηθήσουννα βρει τους υπόλοιπους Εξαφανισμένους. 7 από τα 16 πτώματα εξακολουθούν να αγνοούνται από το 2013, ο IRA δεν αναμένεται να βοηθήσει με τον εντοπισμό τους.