अनुहार पहिचान र अनुहार पुनर्निर्माण दुबै फोरेन्सिकको लागि धेरै महत्त्वपूर्ण छन्। अपराध अनुसन्धान गर्दा दुवैको छुट्टै भूमिका हुन्छ।

अनुहार पहिचान सकारात्मक रूपमा एक संदिग्ध पहिचान गर्न प्रयास गर्न प्रयोग गरिन्छ। यो एक प्रत्यक्षदर्शी मार्फत गर्न सकिन्छ वा यदि त्यहाँ एक तस्वीर प्रविधि प्रयोग गर्न सकिन्छ। यो टेक्नोलोजी अनुहार पहिचान सफ्टवेयर हो जसले छविमा विशिष्ट बिन्दुहरू प्रयोग गर्दछ र त्यसपछि ती बिन्दुहरूलाई डाटाबेसमा रहेका छविहरूको समान बिन्दुहरूसँग तुलना गर्दछ।

पीडितलाई सकारात्मक रूपमा पहिचान गर्न प्रयास गर्न अनुहार पुनर्निर्माण प्रयोग गरिन्छ। यो या त त्रि-आयामी पुनर्निर्माण द्वारा गर्न सकिन्छ, जसले अनुमानित पुनर्निर्माण गर्न टिस्यु मार्कर र माटो प्रयोग गर्दछ, वा अनुमानित पुनर्निर्माण सिर्जना गर्न प्रयास गर्न फोटोग्राफी र स्केचिङ प्रयोग गर्ने दुई आयामी पुनर्निर्माण।

अनुहार पहिचान र अनुहार पुनर्निर्माण एकअर्कासँग जोडिएको छ किनभने अनुहार पहिचान कार्यक्रमहरू सकारात्मक रूपमा संदिग्ध पहिचान गर्न प्रयास गर्न प्रयोग गरिन्छ र अनुहारको पुनर्निर्माण पीडितलाई सकारात्मक रूपमा पहिचान गर्न प्रयास गर्न प्रयोग गरिन्छ। यी दुबै एउटै लक्ष्यमा काम गरिरहेका छन्, अज्ञात पहिचान गर्ने प्रयास गर्न। र तिनीहरूले अनुहारमा बिन्दुहरू प्रयोग गरेर तिनीहरूलाई मार्गदर्शन गर्न मद्दत गर्छन् ताकि छवि आशापूर्वक मिलाउन सकोस् वा मूर्तिकारले पुनर्निर्माणलाई सकेसम्म सही बनाउन सकोस्। यदि कसैले यसलाई हेर्छ भने अनुहार पुनर्निर्माण अनुहारको अर्को रूप होपहिचान।

3D फोरेन्सिक अनुहार पुनर्निर्माण खोपडीबाट अनुहार जस्तो देखिन सक्छ भनेर पुनर्निर्माण गर्ने कला हो। यो प्रविधि प्रायः पत्ता लगाइएको कंकाल अवशेषहरूमा प्रयोग गरिन्छ जहाँ पीडितको पहिचान अज्ञात छ; यो अन्तिम उपाय हो जब पहिचानका अन्य सबै मोडहरू पीडितको पहिचान प्रदान गर्न असफल हुन्छन्। 3D अनुहार पुनर्निर्माण सकारात्मक पहिचानको लागि कानुनी रूपमा मान्यता प्राप्त प्रविधि होइन र विशेषज्ञ गवाहीको रूपमा अदालतमा स्वीकार्य छैन।

अनुहारको पुनर्निर्माण खोपडीको जात, लिङ्ग र उमेरको मालिकको मूल्याङ्कनबाट सुरु हुन्छ। दौड र लिङ्गलाई खोपडीबाट मात्र तुलनात्मक रूपमा राम्रो सटीकताका साथ निर्धारण गर्न सकिन्छ र निश्चित उमेर समूहहरू पनि खोपडीबाट धेरै ढिलो रूपमा अनुमानित गर्न सकिन्छ। पुनर्निर्माणको प्रक्रिया सुरु हुन्छ अज्ञात खोपडीको मोल्ड बङ्गारा जोडेर र झुटो आँखा राखेर। खोपडीमा रहेको अनुहारको तन्तुको मोटाई अनुमानित गर्न खोपडीको मोल्डको २१ विभिन्न "ल्यान्डमार्क" क्षेत्रहरूमा डेप्थ मार्करहरू राखिन्छन्। यी तन्तु मोटाईहरू खोपडी मानिएको उही उमेर, लिङ्ग र जातिका अन्य व्यक्तिहरूको औसतबाट अनुमानित हुन्छन्। अनुहारका मांसपेशीहरू अर्को मोल्डमा राखिन्छन् र त्यसपछि अनुहारलाई माटोले टिस्युको रूपमा गहिराइ मार्करहरूको मिलिमिटर भित्र बनाइन्छ। धेरै मात्रामा भएका कारण नाक र आँखाको सेटिङ अनुमान गर्न निकै गाह्रो छभिन्नता सम्भव छ, अनुमानित बनाउन गणितीय मोडेलहरू प्रयोग गरिन्छ, मुखलाई विद्यार्थीहरू बीचको दूरीको रूपमा उही चौडाइ मानिन्छ। अनुहारको पुनर्निर्माणमा आँखा, नाक र मुख प्रायः अनुमानित काम हो। जन्मचिह्न, झुर्रियाँ, तौल, दाग, र त्यस्ता विशेषताहरू उत्तम रूपमा अनुमानित छन् र वास्तवमा खोपडीबाट निर्धारण गर्न सकिँदैन।

थ्रीडी फोरेन्सिक अनुहार पुनर्निर्माणको लागि कुनै एकल पद्धति स्थापित गरिएको छैन त्यसैले त्यहाँ धेरै फरक छन्। विधिहरू, अन्तमा अनुहारको पुनर्निर्माण भनेको वैज्ञानिक रूपमा आधारित कलाकारको अनुहार कस्तो देखिन्थ्यो भन्ने प्रस्तुतीकरण हो। 3D अनुहार पुनर्निर्माण स्वाभाविक रूपमा गलत मानिन्छ र विभिन्न कलाकारहरू, एउटै खोपडी दिएर, सधैं फरक देखिने अनुहारहरू लिएर आउनेछन्।