Pengecaman muka dan pembinaan semula muka kedua-duanya sangat penting untuk forensik. Kedua-duanya mempunyai peranan yang unik apabila menyiasat jenayah.

Pengecaman muka digunakan untuk cuba mengenal pasti suspek secara positif. Ini boleh dilakukan melalui saksi mata atau jika ada teknologi gambar boleh digunakan. Teknologi ini ialah perisian pengecaman muka yang menggunakan titik tertentu pada imej dan kemudian membandingkan titik tersebut dengan titik imej yang sama yang berada dalam pangkalan data.

Pembinaan semula muka digunakan untuk cuba mengenal pasti mangsa secara positif. Ini sama ada boleh dilakukan dengan pembinaan semula tiga dimensi, yang menggunakan penanda tisu dan tanah liat untuk membentuk pembinaan semula anggaran, atau pembinaan semula dua dimensi yang menggunakan fotografi dan lakaran untuk mencuba membuat pembinaan semula anggaran.

Pengecaman Muka dan Pembinaan Semula Wajah berhubung antara satu sama lain kerana walaupun program pengecaman muka digunakan untuk cuba mengenal pasti suspek secara positif dan pembinaan semula muka digunakan untuk cuba mengenal pasti mangsa secara positif. Kedua-dua ini bekerja untuk matlamat yang sama, untuk cuba mengenal pasti yang tidak diketahui. Dan mereka melakukan ini dengan menggunakan mata pada muka untuk membantu membimbing mereka supaya imej itu diharapkan dapat dipadankan atau supaya pengukir dapat membuat pembinaan semula setepat mungkin. Jika seseorang melihatnya pembinaan semula muka hanyalah satu lagi bentuk mukapengecaman.

Pembinaan semula muka forensik 3D ialah seni membina semula rupa wajah daripada tengkorak. Teknik ini paling kerap digunakan pada tinggalan rangka yang ditemui di mana identiti mangsa tidak diketahui; ia adalah pilihan terakhir apabila semua cara pengenalan lain gagal memberikan identiti mangsa. Pembinaan semula muka 3D bukanlah teknik yang diiktiraf secara sah untuk pengenalan positif dan tidak boleh diterima di mahkamah sebagai keterangan pakar.

Pembinaan semula muka bermula dengan menilai pemilik bangsa, jantina dan umur tengkorak. Bangsa dan jantina boleh ditentukan dengan ketepatan yang agak baik dari tengkorak sahaja dan kumpulan umur tertentu boleh dianggarkan dengan sangat longgar dari tengkorak juga. Proses pembinaan semula bermula dengan membuat acuan tengkorak yang tidak diketahui dengan rahang terpasang dan mata palsu di tempatnya. Penanda kedalaman diletakkan pada 21 kawasan "tanda mercu tanda" yang berbeza pada acuan tengkorak untuk menganggarkan ketebalan tisu muka yang terletak pada tengkorak. Ketebalan tisu ini dianggarkan daripada purata orang lain yang sama umur, jantina dan bangsa seperti yang diandaikan tengkorak itu. Otot muka diletakkan pada acuan seterusnya dan kemudian muka dibina dengan tanah liat hingga dalam satu milimeter penanda kedalaman sebagai tisu. Tetapan hidung dan mata sangat sukar untuk dianggarkan kerana jumlahnya yang sangat besarvariasi mungkin, model matematik digunakan untuk membuat anggaran, mulut diandaikan sama lebar dengan jarak antara murid. Dalam pembinaan semula muka mata, hidung, dan mulut kebanyakannya berfungsi meneka. Ciri-ciri seperti tanda lahir, kedutan, berat badan, parut dan sebagainya adalah tekaan yang terbaik dan sebenarnya tidak boleh ditentukan daripada tengkorak.

Tiada satu kaedah tunggal telah ditetapkan untuk pembinaan semula muka forensik 3D jadi terdapat beberapa kaedah yang berbeza. kaedah, pada akhirnya pembinaan semula muka ialah persembahan artis berasaskan saintifik tentang rupa wajah. Pembinaan semula muka 3D dianggap sebagai tidak tepat dan artis yang berbeza, memandangkan tengkorak yang sama, akan sentiasa kembali dengan wajah yang berbeza.