বৈদ্যুতিক চকী

বিদ্যুতৰ প্ৰভাৱ অধ্যয়ন কৰাৰ পিছত... মানৱ শৰীৰ, চাউথউইকে মৃত্যুদণ্ডৰ দণ্ডিত বন্দীৰ মাজেৰে শক্তিশালী বিদ্যুৎ প্ৰবাহ প্ৰেৰণ কৰিব পৰা চকী এখনৰ ধাৰণা কল্পনা কৰিছিল। তেওঁ নিজৰ ধাৰণাটো নিউয়ৰ্কৰ গৱৰ্ণৰ ডেভিদ হিলৰ ওচৰলৈ লৈ যায় আৰু মৃত্যুদণ্ডৰ বাবে বৈদ্যুতিক চকীৰ ধাৰণাটো এটা ফলপ্ৰসূ আৰু অধিক মানৱীয় পদ্ধতি হিচাপে প্ৰস্তাৱ কৰে।

হেৰল্ড ব্ৰাউন নামৰ এজন ব্যক্তি যিয়ে নিপুণ উদ্ভাৱক থমাছৰ বাবে কাম কৰিছিল এডিচনে চাউথউইকৰ ডিজাইনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি মূল বৈদ্যুতিক চকীখন নিৰ্মাণ কৰিছিল। ১৮৮৮ চনত তেওঁ প্ৰথমটো কাম কৰা মডেল সম্পূৰ্ণ কৰে আৰু ই কিমান ভালদৰে কাম কৰে সেইটো প্ৰমাণ কৰিবলৈ জীয়াই থকা জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। ব্ৰাউনৰ চকীখন দ্ৰুত আৰু কাৰ্যক্ষম আছিল আৰু কৰ্তৃপক্ষই বৈদ্যুতিক চকীখনক মৃত্যুদণ্ডৰ পদ্ধতি হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল।

১৮৯০ চনত উইলিয়াম কেমলাৰে নিজৰ পত্নীক হেচেটেৰে হত্যা কৰাৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে বিদ্যুৎস্পৃষ্ট হৈ মৃত্যুদণ্ডৰ সন্মুখীন হৈছিল। ৬ আগষ্টত কেমলাৰে চকীখনত বহিল। জল্লাদে মেচিনটো ষ্টাৰ্ট কৰিবলৈ চুইচটো দলিয়াই দিলে আৰু কেমলাৰৰ শৰীৰটো বিদ্যুৎ প্ৰবাহ ফাটি গ’ল। ই তেওঁক অচেতন কৰি পেলালে যদিও এতিয়াও জীয়াই আছে। দ্বিতীয়টো জোকাৰণিৰ...চকীখন ৰিচাৰ্জ কৰাৰ পিছত কামটো শেষ কৰিবলৈ বিদ্যুতৰ প্ৰয়োজন হৈছিল আৰু এইবাৰ কেমলাৰৰ শৰীৰত তেজ ওলাবলৈ ধৰিলে আৰু জুই লাগিল। দৰ্শকে ৮ মিনিটৰ এই প্ৰক্ৰিয়াটোক এটা ভয়ংকৰ পৰিঘটনা বুলি উল্লেখ কৰিছিল যিটো ফাঁচীতকৈ বহু বেছি বেয়া আছিল।

ইলেক্ট্ৰিক চকীখনৰ আঁৰৰ ধাৰণাটোৱে কয় যে এজন বন্দীয়ে হাত-ভৰি নিৰাপদে বান্ধি ৰাখিব লাগে। নিন্দা কৰা ব্যক্তিৰ মূৰ আৰু ভৰিত ভিজা স্পঞ্জ ৰখা হয় আৰু স্পঞ্জৰ লগত ইলেক্ট্ৰ’ড সংলগ্ন কৰা হয়। বন্দীজনৰ মূৰটো ঢাকি ৰখাৰ পিছত জল্লাদে চকীখনৰ মাজেৰে ইলেক্ট্ৰ’ডবোৰৰ ভিতৰলৈ বিদ্যুৎ প্ৰবাহৰ চোকা বিস্ফোৰণ এটা নিক্ষেপ কৰিবলৈ চুইচ এটা নিক্ষেপ কৰে। স্পঞ্জে বিদ্যুৎ পৰিবাহী হোৱাত সহায় কৰে আৰু দ্ৰুত মৃত্যুৰ সৃষ্টি কৰে।

১৮৯৯ চনৰ ভিতৰত বৈদ্যুতিক চকীখনৰ ডিজাইন উন্নত হৈছিল আৰু ১৯৮০ চনলৈকে আমেৰিকাত বিদ্যুৎস্পৃষ্ট হৈ মৃত্যু হোৱাটো মৃত্যুদণ্ডৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ ৰূপ হৈ পৰিছিল, যেতিয়া বেছিভাগ ৰাজ্যতে মাৰাত্মক বেজী দিয়াটোৱেই পছন্দৰ পদ্ধতি হৈ পৰিছিল।

অধিক তথ্যৰ বাবে, অনুগ্ৰহ কৰি চাওক:

এক্সেকিউচন পদ্ধতি

ইলেক্ট্ৰিক চেয়াৰৰ দ্বাৰা প্ৰথম এক্সিকিউচন