دکتر آلفرد ساوتویک پس از اینکه شاهد مرگ یک مرد مست شده بر اثر دست زدن به ژنراتور الکتریکی بود، ایده برق گرفتگی را دریافت کرد. ساوتویک متوجه شد که مرد فورا و بدون درد جان خود را از دست داد. او متوجه شد که این در تضاد شدید با روش‌های موجود برای اعدام افراد، مانند حلق آویز کردن است.

صندلی برقی

پس از مطالعه اثرات برق بر روی بدن انسان، ساوتویک ایده صندلی را تصور کرد که بتواند جریان الکتریکی قدرتمندی را از طریق زندانی محکوم به مرگ ارسال کند. او ایده خود را به فرماندار نیویورک، دیوید هیل برد و مفهوم صندلی برقی را به عنوان روشی مؤثر و انسان دوستانه برای مجازات اعدام پیشنهاد کرد.

مردی به نام هارولد براون که برای مخترع اصلی توماس کار می کرد. ادیسون صندلی برقی اصلی را بر اساس طرح ساوتویک ساخت. او اولین مدل کار را در سال 1888 تکمیل کرد و نمایش هایی بر روی حیوانات زنده انجام شد تا ثابت شود که چقدر خوب کار می کند. صندلی براون سریع و کارآمد بود و مقامات صندلی برقی را به عنوان روشی برای اعدام پذیرفتند.

در سال 1890، ویلیام کملر پس از قتل همسرش با هشچر، اولین اعدام با برق گرفتگی را متحمل شد. در 6 آگوست، کملر روی صندلی نشست. جلاد کلید را برای راه اندازی دستگاه پرتاب کرد و جریان الکتریکی بدن کملر را درنوردید. او را بیهوش کرد اما هنوز زنده بود. تکان دوم ازبرای اتمام کار پس از شارژ مجدد صندلی به برق نیاز بود و این بار بدن کملر شروع به خونریزی کرد و آتش گرفت. تماشاگران از این فرآیند 8 دقیقه‌ای به‌عنوان رویدادی وحشتناک یاد کردند که به مراتب بدتر از حلق آویز کردن بود.

مفهوم پشت صندلی برقی از زندانی می‌خواهد که دست‌ها و پاهای خود را به طور ایمن بسته کنند. اسفنج های مرطوب روی سر و پاهای محکوم قرار می گیرد و الکترودها به اسفنج ها متصل می شوند. پس از پوشاندن سر زندانی، جلاد کلیدی را پرتاب می کند تا یک انفجار شدید جریان الکتریکی از صندلی و الکترودها آزاد شود. اسفنج ها به هدایت الکتریسیته و مرگ سریع کمک می کنند.

در سال 1899، طراحی صندلی برقی بهبود یافته بود و مرگ بر اثر برق گرفتگی تا دهه 1980 رایج ترین نوع مجازات اعدام در آمریکا شد. زمانی که تزریق کشنده در اکثر ایالت ها روش ارجح شد.

برای اطلاعات بیشتر، لطفاً به این آدرس مراجعه کنید:

روش های اعدام

اولین اعدام با صندلی برقی