Gumamit ng mga fingerprint ang mga forensic scientist sa mga kriminal na pagsisiyasat bilang isang paraan ng pagkakakilanlan sa loob ng maraming siglo. Ang pagkakakilanlan ng fingerprint ay isa sa pinakamahalagang tool sa pagsisiyasat ng kriminal dahil sa dalawang feature: ang kanilang pagtitiyaga at ang kanilang pagiging natatangi. Ang mga fingerprint ng isang tao ay hindi nagbabago sa paglipas ng panahon. Ang friction ridge na lumilikha ng mga fingerprint ay nabuo habang nasa loob ng sinapupunan at lumalaki nang proporsyonal habang lumalaki ang sanggol. Ang permanenteng pagkakapilat ay ang tanging paraan na maaaring magbago ang fingerprint. Bilang karagdagan, ang mga fingerprint ay natatangi sa isang indibidwal. Maging ang magkatulad na kambal ay may magkakaibang fingerprint.

Mga Uri ng Mga Print

Sa pangkalahatan, ang layunin ng pagkolekta ng mga fingerprint ay upang makilala ang isang indibidwal. Ang taong ito ay maaaring suspek, biktima, o saksi. May tatlong uri ng fingerprints na makikita: latent, patent, at plastic. Ang mga nakatagong fingerprint ay gawa sa pawis at langis sa ibabaw ng balat. Ang ganitong uri ng fingerprint ay hindi nakikita ng mata at nangangailangan ng karagdagang pagproseso upang makita. Maaaring kasama sa pagproseso na ito ang mga pangunahing pamamaraan ng pulbos o ang paggamit ng mga kemikal. Ang mga patent fingerprint ay maaaring gawin sa pamamagitan ng dugo, grasa, tinta, o dumi. Ang ganitong uri ng fingerprint ay madaling nakikita ng mata ng tao. Ang mga plastik na fingerprint ay mga three-dimensional na impression at maaaring gawin sa pamamagitan ng pagpindot sa iyong mga daliri sa sariwang pintura, wax, sabon, o alkitran. Tulad ng mga patent fingerprint,ang mga plastik na fingerprint ay madaling makita ng mata ng tao at hindi nangangailangan ng karagdagang pagproseso para sa mga layunin ng visibility.

Mga Katangian sa Ibabaw at Paraan ng Pagkolekta

Mga katangian ng ibabaw kung saan ang pag-print ay matatagpuan ay mahalaga sa pagpapasya kung aling mga paraan ng pagkolekta ang dapat gamitin sa eksena. Ang mga pangkalahatang katangian ng ibabaw ay: porous, non-porous smooth at non-porous rough. Ang pagkakaiba sa pagitan ng porous at non-porous surface ay ang kanilang kakayahang sumipsip ng mga likido. Ang mga likido ay lumulubog kapag nahulog sa isang buhaghag na ibabaw, habang ang mga ito ay nakaupo sa ibabaw ng isang hindi buhaghag na ibabaw. Ang mga buhaghag na ibabaw ay kinabibilangan ng papel, karton, at hindi ginamot na kahoy. Kabilang sa mga non-porous na makinis na ibabaw ang mga barnisado o pininturahan na ibabaw, plastik, at salamin. Kabilang sa mga non-porous rough surface ang vinyl, leather, at iba pang mga texture na surface. Para sa mga buhaghag na ibabaw, ang mga siyentipiko ay nagwiwisik ng mga kemikal tulad ng ninhydrin sa ibabaw ng mga kopya at pagkatapos ay kumukuha ng mga larawan ng mga nabubuong fingerprint. Para sa mga hindi-buhaghag na makinis na ibabaw, ang mga eksperto ay gumagamit ng mga pamamaraan ng pulbos-at-sipilyo, na sinusundan ng lifting tape. Para sa magaspang na ibabaw, ang parehong proseso ng pagpulbos ay ginagamit, ngunit sa halip na gumamit ng regular na lifting tape para sa mga print na ito, ang mga siyentipiko ay gumagamit ng isang bagay na makakapasok sa mga uka ng ibabaw gaya ng gel-lifter o Mikrosil (isang silicone casting material).

Pagsusuri ng mga Nakolektang Print

Kapag nakolekta ang isang print,maaaring magsimula ang pagsusuri. Sa panahon ng pagsusuri, tinutukoy ng mga tagasuri kung mayroong sapat na impormasyong naroroon sa print na gagamitin para sa pagkakakilanlan. Kabilang dito ang pagtukoy ng klase at indibidwal na mga katangian para sa hindi kilalang print. Ang mga katangian ng klase ay ang mga katangian na nagpapaliit sa pag-print sa isang pangkat ngunit hindi isang indibidwal. Ang tatlong uri ng klase ng fingerprint ay mga arko, mga loop, at mga whorl. Ang mga arko ay ang hindi gaanong karaniwang uri ng fingerprint, na nangyayari lamang halos 5% ng oras. Ang pattern na ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng mga tagaytay na pumapasok sa isang gilid ng print, umakyat, at lumabas sa kabilang panig. Ang mga loop ay ang pinakakaraniwan, na nangyayari 60-65% ng oras. Ang pattern na ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng mga tagaytay na pumapasok sa isang gilid ng print, umikot sa paligid, at pagkatapos ay lumabas sa parehong gilid. Ang mga whorl ay nagpapakita ng isang pabilog na uri ng daloy ng tagaytay at nangyayari 30-35% ng oras. Ang mga indibidwal na katangian ay ang mga katangiang natatangi sa isang indibidwal. Ang mga ito ay maliliit na iregularidad na lumilitaw sa loob ng friction ridges at tinutukoy bilang mga detalye ni Galton. Ang pinakakaraniwang uri ng mga detalye ni Galton ay bifurcation, ridge endings, at tuldok o isla.

Paghahambing ng mga Print

Pagkatapos ng pagsusuri, ang hindi kilalang mga print ay inihahambing kasama ng mga kilalang print . Ang hindi kilalang print ay ang print na natagpuan sa pinangyarihan ng krimen, at ang alam na print ay ang print ng isang posibleng suspek. Una, ang klaseinihahambing ang mga katangian. Kung ang mga katangian ng klase ng dalawang print ay hindi magkasundo, ang unang print ay awtomatikong maaalis. Kung ito ang kaso, maaaring ihambing ang isa pang kilalang print sa hindi kilalang print. Kung mukhang magkatugma ang mga katangian ng klase, ang tagasuri ay tumutuon sa mga indibidwal na katangian. Tinitingnan nila ang bawat indibidwal na katangian ng bawat punto hanggang sa makakita sila ng posibleng tugma.

Pagsusuri ng Paghahambing

Pagkatapos makumpleto ng tagasuri ang paghahambing, maaari silang gumawa ng tamang pagsusuri. Kung mayroong anumang hindi maipaliwanag na pagkakaiba sa pagitan ng hindi alam at alam na mga fingerprint, maaari nilang ibukod ang kilalang fingerprint bilang pinagmulan. Nangangahulugan ito na kung ang mga katangian ng klase ay hindi pagkakasundo, ang konklusyon ay magiging pagbubukod. Gayunpaman, kung ang mga katangian ng klase pati na rin ang mga indibidwal na katangian ay magkasundo at kung walang hindi maipaliwanag na pagkakaiba sa pagitan ng mga kopya, ang konklusyon ay ang pagkakakilanlan. Sa ilang mga kaso, wala sa mga konklusyong ito ang posible. Maaaring walang sapat na kalidad o dami ng detalye ng tagaytay upang epektibong makagawa ng paghahambing, na ginagawang imposibleng matukoy kung ang dalawang mga kopya ay nagmula o hindi sa parehong pinagmulan. Sa mga pagkakataong ito, walang konklusyon ang maaaring gawin at ang ulat ay mababasa na "hindi tiyak." Ang tatlong posibleng resulta na maaaring gawin mula sa aSamakatuwid, ang pagsusuri sa fingerprint ay pagbubukod, pagkakakilanlan, o walang tiyak na paniniwala.

Pagpapatunay ng Pagsusuri

Pagkatapos maabot ng unang tagasuri ang isa sa tatlong konklusyon, dapat na i-verify ng isa pang tagasuri ang mga resulta . Sa proseso ng pag-verify na ito, inuulit ang buong pagsusulit. Ang pangalawang tagasuri ay gumagawa ng paulit-ulit na pagsusulit nang independyente mula sa unang pagsusulit, at para sa isang konklusyon ng pagkakakilanlan, ang parehong mga tagasuri ay dapat sumang-ayon. Kung sumasang-ayon sila, ang ebidensya ng fingerprint ay magiging mas matibay na ebidensiya kung at kapag ito ay mapupunta sa korte.

Ang mga database gaya ng AFIS (Automated Fingerprint Identification System) ay ginawa bilang mga paraan ng pagtulong sa mga fingerprint examiners sa panahon ng mga ito. mga pagsusulit. Nakakatulong ang mga database na ito na magbigay ng mas mabilis na paraan upang pagbukud-bukurin ang mga hindi malamang na tugma. Ito ay humahantong sa mas mabilis na pagkakakilanlan ng mga hindi kilalang mga kopya at nagbibigay-daan sa mga fingerprint na kasinglawak ng paggamit ng mga ito sa mga pagsisiyasat sa krimen.