>Ang mga krimen sa digmaan, na kadalasang tinutukoy bilang mga krimen laban sa sangkatauhan, ay mga paglabag sa mga kaugalian o batas ng pakikidigma. Walang malinaw na kahulugan ng terminong ito bago ang Unang Digmaang Pandaigdig, ngunit pagkatapos ng mga talakayan tungkol sa mga krimen sa digmaan at kung ano ang dapat gawin upang parusahan ang mga gumawa nito ay nagsimula sa pagitan ng ilang bansa. Ang Treaty of Versailles mula 1919 ay isa sa mga unang dokumento upang talakayin ang mga krimen sa digmaan, at sinubukan ng mga may-akda na lumikha ng isang listahan ng mga pagkakasala na magiging kwalipikado. Nahirapan silang sumang-ayon sa kung ano ang dapat o hindi dapat i-kriminal sa panahon ng digmaan, at natagpuan lamang nila ang higit pang hindi pagkakaunawaan habang sinubukan nilang magpasya sa mga wastong paraan ng parusa. Ang ideya ng pagtatatag ng International Court of Justice ay inilabas, ngunit hindi tinanggap ng karamihan ng mga kalahok.

Ang paksa ng mga krimen sa digmaan ay tinalakay nang mas detalyado pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Ang mga miyembro ng Allied Forces ay nagtayo ng mga internasyonal na tribunal sa Nuremberg at Tokyo upang maghatid ng hatol sa mga kriminal na gawaing ginawa noong digmaan. Ang mga tribunal na ito ay naglatag ng mga prinsipyo na nananatiling pundasyon para sa internasyonal na batas kriminal ngayon. Noong 1946, kinumpirma ng United Nations General Assembly ang "mga prinsipyo ng internasyonal na batas", at nagsimulang lumikha ng mga resolusyon na nagtatakda ng kaparusahan para sa mga taong nagkasala ng mga krimen sa digmaan at mga krimen laban sasangkatauhan.

Sa ngayon, karamihan sa mga krimen sa digmaan ay pinaparusahan na ngayon sa dalawang paraan: kamatayan o pangmatagalang pagkakakulong. Upang mabigyan ng isa sa mga pangungusap na ito, anumang pagkakataon ng isang krimen sa digmaan ay dapat dalhin sa International Criminal Court (ICC). Ang ICC ay itinatag noong Hulyo 1, 2002 para sa layunin ng pagdadala ng mga kriminal sa digmaan sa paglilitis. Nakabatay ang kapangyarihan ng hukuman sa isang kasunduan, at sinusuportahan ito ng 108 hiwalay na bansa.

May ilang mga kwalipikasyon na dapat matugunan bago malitis ang isang kaso sa ICC. Ang krimen ay dapat na nasa ilalim ng isa sa mga kategoryang itinuturing na may hurisdiksyon ang hukuman. Kabilang dito ang genocide, mga krimen sa digmaan, at mga krimen laban sa sangkatauhan. Ang mga paksang ito ay medyo malawak at maaaring magsama ng maraming partikular na pagkakasala, ngunit ang isang kapansin-pansing pagbubukod ay ang anumang pagkilos ng terorismo.

Tanging ang mga bansang sumang-ayon at lumagda sa kasunduan sa ICC ang inaasahang susunod sa awtoridad ng korte , kaya ang mga tauhan ng militar na mula sa mga hindi kalahok na teritoryo ay hindi maaaring isailalim sa isang paglilitis anuman ang mga krimen sa digmaan na maaaring kanilang ginawa. Ang mga krimen na karapat-dapat na pakinggan ng ICC ay dapat na ginawa pagkatapos ng petsa na opisyal na itinatag ang korte. Hindi isasaalang-alang ang anumang bagay na naganap bago ang araw na iyon. Ang mga krimen sa digmaan na nakakatugon sa lahat ng mga kinakailangan para sa isang pagdinig ng ICC ay maaaring dalhin sa paglilitis, upang makagawa ng desisyon kung paano parusahan ang mga nagkasalang partido.