Yek ji argumanên sereke yên kesên ku li dijî cezayê îdamê ne ev e ku îhtîmala ku kesên bêguneh ji ber sûcên ku wan nekirine bên darvekirin.

Ji sala 1992-an vir ve, panzdeh mehkûmên li ber mirinê hatine danîn. azad dema ku delîlên nû hatine keşifkirin wan beraet kirine. Ji bo gelekan, ev îhtîmalek nîşan dide ku bêtir girtiyên cezayê mirinê bi demê re bêguneh bêne îsbat kirin. Pêşketinên nûjen di lêkolînên DNA de hişt ku zanyar û ajansên bicîhanîna qanûnê di gelek bûyeran de di tawanek taybetî de berpirsiyarê çêtir diyar bikin. Dijberên cezayê darvekirinê bawer dikin ku divê tu kes neyê kuştin, ji ber ku, bi demê re, DNA an delîlên din ên têkildar dibe ku wan ji sûcê xilas bike.

Gelek kes tê texmîn kirin ku bi xeletî hatine darve kirin. Di sala 1950 de, zilamek bi navê Timothy Evans ji ber kuştina keça xwe hate îdam kirin. Sê sal şûnda, rayedaran kifş kirin ku zilamek din, ku jûreyek ji Evans kirê kir, kujerek rêz bû û bi rastî berpirsiyar bû. Agirê ku di sala 1991-an de ji hêla agirberek ve hatî dest pê kirin Cameron Willingham sûcdar bû. Sê ji keçên wî di agir de mirin, û Willingham cezayê mirinê wergirt. Willingham di 2004-an de hate darve kirin, lê ji hingê ve, delîlên ku bi eslê xwe têne gotin ku sûcdariya wî îspat dikin, wekî bêkêmasî têne xuyang kirin. Her çend bêsûciya wî neyê îspatkirin jî, ger nehatiba kuştin, dibe ku doz ji nû ve bihata vekirin û ew bihata kuştin.piştî îtirazê bê sûc hat dîtin.

Yek ji dozên herî naskirî yên îdamkirina neqanûnî Jesse Tafero ye, zilamek ku bi kuştina du efserên polîs tê tawanbar kirin. Di bûyerê de du hevkarên wan hebûn, Walter Rhodes û Sonia Jacobs. Rhodes di berdêla cezayê girtîgehê yê sivik de li dijî du kesên din şahidî kir. Dûv re wî qebûl kir ku ew tenê berpirsiyarê kuştinan bû, lê tevî şahidiya nû jî, Tafero hate kuştin. Du sal derbas bûn ku vekolînek li ser doza Jacobs pêk were, û paşê ew azad bû. Bi gelemperî tê bawer kirin ku Tafero jî ji bo îtirazê sax bûya dê bihata berdan.