Cannoedd o flynyddoedd yn ôl, technegau artaith erchyll oedd y norm. Roedd artaith yn hollbresennol ac yn anochel fel techneg ymchwiliol a chosb ar gyfer troseddau difrifol.

Ar hyd y blynyddoedd, roedd cyrff gorfodi'r gyfraith yn defnyddio'r harnais wyneb, sy'n fwy adnabyddus fel y “cawell pen,” fel dull o artaith. Byddai carcharorion yn cael eu gorfodi i wisgo'r cawell pen, a oedd yn cloi'r pen yn ei le, tra bod eu carcharorion yn eu harteithio. Atal breichiau a choesau'r dioddefwr hefyd, a fyddai'n malu unrhyw obaith o ddianc neu amddiffyniad corfforol. Byddai gougio llygaid neu frandio gyda pholion poeth gwyn yn aml yn dilyn ataliad y carcharor.

Roedd rhai o'r cewyll hyn yn cynnwys darnau tafod o'r enw “the branks” neu “sold's bridle,” a darddodd yn yr Alban yn yr 16eg ganrif cyn teithio i America trwy Loegr. Roedd y darnau tafod hyn yn cynnwys pigau neu olwynion pigog o’r enw rheseli a byddent yn cael eu gwthio i geg y carcharorion. Heblaw am y clwyfau amlwg a achoswyd gan y mecanweithiau hyn, roedd y cewyll hefyd yn drysu sgrechiadau ac yn atal cyfathrebu effeithiol.

Yn aml roedd y brigau'n cynnwys cadwyn ynghlwm ar gyfer carcharu'r gwisgwr yn gyhoeddus. Roedd gan breswylfeydd yn Swydd Gaer hyd yn oed fachyn ar y wal wrth ymyl y lle tân y gallai ceidwad carchar y dref gysylltu’r boncyffion cymunedol ag ef pe bai gwraig dyn yn anghydweithredol neu’n drafferthus - gallai merched yn y bôn gael eu dal yn gaeth yn eu cartrefi eu hunain. Weithiau, mae'r carchar-byddai'r ceidwad yn bachu cloch ar sbring i'r brigau i ddangos bod y gwisgwr yn yr ardal ac i wasanaethu fel math o embaras. Roedd pobl ar y pryd hefyd yn cymryd yn ganiataol y byddai'r brain yn atal gwrachod rhag bwrw swynion hud gan ei fod yn eu hatal rhag llafarganu.

Defnyddiwyd y cawell pen yn bennaf fel dyfais arteithio yn ystod yr Oesoedd Canol. Unwaith y cyrhaeddodd Ogledd a De America, daeth y branks yn bennaf yn fath o gywilydd.