Sed sal berê, teknîkên îşkenceya hovane norm bûn. Îşkence hem wekî teknîka lêkolînê û hem jî ji bo cezakirina sûcên giran li herderê û ji neçarî bû.

Bi dirêjahiya salan, organên qanûnê zencîra rû, ku bi navê "qefesa serî" tê zanîn, wekî rêbazek îşkenceyê bikar anîn. Girtiyan bi darê zorê dê serî li qefesa ku serî li cihê xwe girtibû li xwe bikin, girtiyan jî îşkence li wan dikirin. Ragirtina dest û lingên qurbaniyê jî, ku dê her hêviyek revê an parastina laş bişkîne. Çêkirina çavan an jî lêkirina bi lingên germ ên spî, pirî caran li pey girtina girtiyan dibe.

Hinek ji van qefesan perçeyên zimanî yên bi navê "branks" an "bira scolds", ku di sedsala 16-an de li Scotlandê derketiye berî rêwîtiya ber bi Amerîkayê ve hatine çêkirin. bi rêya Îngilîstanê. Di nav van perçên zimanî de çîp an jî çerxên stirî yên ku jê re digotin rovî hebûn û di devê girtiyan de dihatin avêtin. Ji xeynî birînên eşkere yên ku van mekanîzmayan didin, qefesan qîrîn jî ditemirînin û rê li ber danûstendina bibandor digirin.

Brans gelek caran zincîreyek pêvekirî ji bo girtina kesên ku li ber çavan dikişîne. Niştecîhên li Cheshire tewra li ser dîwarê li tenişta ocaxê çengek hebû ku girtîgehek bajêr dikaribû şaxên civatê pê ve girêbide di bûyera ku jina mêrek bêhevkar an aciz bû - jin di eslê xwe de dikaribûn di malên xwe de dîl bên girtin. Carinan, girtîgeh-parêzger dê zengilek li ser biharê girêbide da ku nîşan bide ku yê ku li wê deverê ye û wekî celebek şermezarkirinê be. Mirovên wê demê jî wisa texmîn dikirin ku ew şikestin dê ji sêrbazan re nehêle ku sêrbazên sêrbaziyê bavêjin, ji ber ku ew rê li ber stranbêjiyê digirt.

Qefesa serî bi piranî di dema serdema navîn de wekî amûrek îşkenceyê dihat bikar anîn. Dema ku ew gihîşt Amerîkaya Bakur û Başûr, ew şikestî di serî de bû rengekî heqaretê.