Πριν από εκατοντάδες χρόνια, οι φρικιαστικές τεχνικές βασανιστηρίων ήταν ο κανόνας. Τα βασανιστήρια ήταν πανταχού παρόντα και αναπόφευκτα ως τεχνική έρευνας και τιμωρίας για σοβαρά εγκλήματα.

Κατά τη διάρκεια των ετών, τα όργανα επιβολής του νόμου χρησιμοποιούσαν τον ιμάντα προσώπου, γνωστότερο ως "κλωβό κεφαλής", ως μέθοδο βασανισμού. Οι κρατούμενοι αναγκάζονταν να φορούν τον κλωβό κεφαλής, ο οποίος κλείδωνε το κεφάλι στη θέση του, ενώ οι δεσμοφύλακες τους βασάνιζαν. Περιορίζοντας επίσης τα χέρια και τα πόδια του θύματος, γεγονός που συνέτριβε κάθε ελπίδα διαφυγής ή σωματικής άμυνας. Το χάραγμα των ματιών ή το μαρκάρισμα με λευκές καυτές πένες συχνάθα ακολουθούσε τον περιορισμό του κρατουμένου.

Ορισμένα από αυτά τα κλουβιά διέθεταν γλωσσόδεσμους που ονομάζονταν "τα κλαδιά" ή "χαλινάρι της μαλώσας", οι οποίοι προέρχονταν από τη Σκωτία του 16ου αιώνα πριν ταξιδέψουν στην Αμερική μέσω της Αγγλίας. Αυτοί οι γλωσσόδεσμοι περιλάμβαναν αιχμές ή αγκαθωτούς τροχούς που ονομάζονταν rowels και σπρώχνονταν στο στόμα των αιχμαλώτων. Εκτός από τις προφανείς πληγές που προκαλούσαν αυτοί οι μηχανισμοί, τα κλουβιά επίσης έπνιγαν τις κραυγές και εμπόδιζαν την αποτελεσματικήεπικοινωνία.

Τα κλαδιά συχνά περιλάμβαναν μια προσαρτημένη αλυσίδα για τη φυλάκιση του χρήστη σε δημόσιο χώρο. Οι κατοικίες στο Τσέσαϊρ είχαν ακόμη και ένα γάντζο στον τοίχο δίπλα στο τζάκι, με τον οποίο ο δεσμοφύλακας της πόλης μπορούσε να συνδέσει τα κλαδιά της κοινότητας σε περίπτωση που η σύζυγος ενός άνδρα ήταν μη συνεργάσιμη ή ενοχλητική - οι γυναίκες μπορούσαν ουσιαστικά να κρατηθούν αιχμάλωτες στα ίδια τους τα σπίτια. Μερικές φορές, ο δεσμοφύλακας γάντζωνε ένα κουδούνι σε ένα ελατήριο στοΟι άνθρωποι της εποχής εκείνης θεωρούσαν επίσης ότι τα κλαδιά θα εμπόδιζαν τις μάγισσες να κάνουν μαγικά ξόρκια, αφού τις εμπόδιζαν να ψέλνουν.

Το κλουβί κεφαλής χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως συσκευή βασανιστηρίων κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Μόλις έφτασε στη Βόρεια και Νότια Αμερική, τα κλαδιά έγιναν κυρίως μια μορφή ταπείνωσης.