Charles Taylor διετέλεσε ο 22ος πρόεδρος της Λιβερίας από το 1997 έως την παραίτησή του το 2003. Εκπαιδευμένος ως αντάρτης στη Λιβύη, εντάχθηκε στο Εθνικό Πατριωτικό Μέτωπο της Λιβερίας για να ανατρέψει την τότε κυβέρνηση της Λιβερίας. Μετά την κατάρρευσή της, απέκτησε τον έλεγχο μεγάλου μέρους της χώρας, και έγινε ένας από τους ισχυρότερους πολέμαρχους στην Αφρική μετά τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο της Λιβερίας. Ήταν η συμφωνία ειρήνηςπου τερμάτισε τον πόλεμο που του χάρισε την προεδρία στις εκλογές του 1997.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, κατηγορήθηκε για ανάμειξη σε μια άλλη σύγκρουση: τον εμφύλιο πόλεμο της Σιέρα Λεόνε. Πηγές υποστήριξαν ότι ο Τέιλορ βοήθησε το επαναστατικό Επαναστατικό Ενωμένο Μέτωπο (RUF) με πωλήσεις όπλων σε αντάλλαγμα για ματωμένα διαμάντια. Κατά τη διάρκεια της έντεκαετούς σύγκρουσης, πάνω από 50.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Πολλοί ακρωτηριάστηκαν βάναυσα, με ακρωτηριασμένα άκρα και άγρια σημάδια από τους αντάρτες, μερικοί από τους οποίους χάραξαν ταΗ RUF χρησιμοποιούσε επίσης συχνά παιδιά-στρατιώτες, αναγκάζοντας αγόρια κάτω των δεκαπέντε ετών να δολοφονούν τις ίδιες τους τις οικογένειές τους πριν τα στείλουν στη μάχη, ναρκωμένα με τη βία με ναρκωτικά για να παραμείνουν υπάκουα.

Ο Τέιλορ, αν και αρνιόταν συνεχώς τις κατηγορίες, συνδέθηκε με τη διοργάνωση επιθέσεων για το RUF μαζί με την αποστολή όπλων- αυτό του έδωσε πρόσβαση στα ορυχεία διαμαντιών στο εσωτερικό της Σιέρα Λεόνε, αναγκάζοντας επιζώντες επιθέσεων σε σκλαβιά για να μπορούν να εξορύσσονται. Με τις εξεγέρσεις να ξεκινούν στη χώρα του και το κατηγορητήριο να ετοιμάζεται από το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε, ο Τέιλορ κλήθηκε νανα παραιτηθεί από τις διεθνείς πιέσεις, συγκεκριμένα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παραιτήθηκε επίσημα στις 10 Αυγούστου 2003 και πήγε στην εξορία στη Νιγηρία. Λόγω των αυξημένων πιέσεων να δικαστεί για τα εγκλήματά του, η κυβέρνηση της Νιγηρίας συμφώνησε να τον αφήσει πίσω στη Λιβερία. Ο Τέιλορ προσπάθησε να διαφύγει, αλλά συνελήφθη να προσπαθεί να περάσει κρυφά στο Καμερούν.

Ο Τέιλορ δικάστηκε στη Χάγη για δεκαεπτά κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών, βιασμών και χρήσης παιδιών-στρατιωτών. Μετά από μια μακρά και περίπλοκη δίκη, καταδικάστηκε για έντεκα κατηγορίες το 2012 και καταδικάστηκε σε 50 χρόνια φυλάκισης που θα εκτίσει σε βρετανική φυλακή. Ο Τέιλορ, ισχυριζόμενος ότι είναι θύμα, προσπάθησε να ασκήσει έφεση, αλλά η ποινή του εξακολουθεί να ισχύει. Ήταν η πρώτη κυβέρνηση πουεπικεφαλής που θα δικαστεί για εγκλήματα πολέμου από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.